Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapewne zabrzmi to banalnie, ale gdybym mógł wybrać jeden dzień ze swojego życia, który mógłbym przeżyć jeszcze jeden raz, byłby to 27 września 2014 roku, czyli dzień mojego ślubu. Od razu dodam, że razem z Żoną należymy do osób, które bardzo nie lubią znajdować się w centrum wydarzeń, a jednocześnie przejmują się byle drobiazgiem. Mogłoby się więc wydawać, że akurat ślub i wesele, w trakcie których siłą rzeczy światła jupiterów skierowane są na nas bardziej niż kiedykolwiek, i w trakcie których tysiąc rzeczy może pójść niezgodnie z planem, będziemy chcieli po prostu przeżyć i zapomnieć. A jednak był to dla mnie naprawdę niezapomniany i cudowny dzień. Nie dlatego, wszystko udało się idealnie i perfekcyjnie – bo pewnie tak nie było (weźmy choćby tort ślubny, który roztopił się i przekrzywił, zanim wjechał na środek). Rzecz w tym, że kiedy obudziłem się tego ranka, towarzyszyły mi niespodziewany spokój i przekonanie, że choćby nie wiadomo co się działo, że choćbym podczas pierwszego tańca przewrócił się trzy razy, to na koniec dnia i tak będę mężem tej wyjątkowej dziewczyny, którą jakieś cudowne zrządzenie losu postawiło na mojej drodze. I tak właśnie minął mi ten dzień – z błogą świadomością, że obojętnie co się wydarzy, będzie dobrze.

Czy cokolwiek bym w tym dniu zmienił? Absolutnie nic. Chciałbym go tylko móc przeżyć
jeszcze jeden raz, niczym bohater filmu „Czas na miłość”, nie dokonując w nim
najmniejszej korekty. Nawet tego przeklętego tortu bym nie wyprostował.

Zapewne zabrzmi to banalnie, ale gdybym mógł wybrać jeden dzień ze swojego życia, który mógłbym przeżyć jeszcze jeden raz, byłby to 27 września 2014 roku, czyli dzień mojego ślubu. Od razu dodam, że razem z Żoną należymy do osób, które bardzo nie lubią znajdować się w centrum wydarzeń, a jednocześni...

więcej

mniej

2

Link