Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Akt pierwszy. Pojedynek: 8
Akt drugi. Droga: 7
Akt trzeci. O miłościach: 5
Całość wychodzi mi na 6, 666
Uległem peanom na cześć najlepszej powieści historycznej powstałej po '89.
Nie ulegnę presji liczb i nie zaokrąglę do 7 jednak.

Akt pierwszy. Pojedynek: 8
Akt drugi. Droga: 7
Akt trzeci. O miłościach: 5
Całość wychodzi mi na 6, 666
Uległem peanom na cześć najlepszej powieści historycznej powstałej po '89.
Nie ulegnę presji liczb i nie zaokrąglę do 7 jednak.

W porządku.
Wszystko w porządku.

Przysypane grubą warstwą popiołu, przytłoczone spaloną cywilizacją, leży piękno. Mężczyzna i chłopiec, idąc przez ruiny tego, co nazywaliśmy naszym światem, niosą to, co jest istotą ludzkiej rzeczywistości.
Piękna i straszna, przygnebiająca i podnosząca. Jest nadzieja.

Interpretacja Krzysztofa Gosztyły sprawiła, że dwa razy przegapiłem zjazd z autostrady. Było warto nadłożyć Drogi.

W porządku.
Wszystko w porządku.

Przysypane grubą warstwą popiołu, przytłoczone spaloną cywilizacją, leży piękno. Mężczyzna i chłopiec, idąc przez ruiny tego, co nazywaliśmy naszym światem, niosą to, co jest istotą ludzkiej rzeczywistości.
Piękna i straszna, przygnebiająca i podnosząca. ...

Rozwiń

Zwiń

no, ostatecznie ok, książka spełnia swoją rozrywkową rolę.
Fabuła cerowana jak na starej skarpecie, ledwo się trzyma, motywacje złola i jego tożsamość tak średnio bym powiedział, tak średnio, historia Gerarda i Gochy trochę jak z telenoweli. Ekstremów nie ma, taki mocny środek.

no, ostatecznie ok, książka spełnia swoją rozrywkową rolę.
Fabuła cerowana jak na starej skarpecie, ledwo się trzyma, motywacje złola i jego tożsamość tak średnio bym powiedział, tak średnio, historia Gerarda i Gochy trochę jak z telenoweli. Ekstremów nie ma, taki mocny środek.

244 strony z 677.
Książka wydmuszka.
Patrząc z perspektywy Vincenta, Gerardzie Edlingu, kocham cię!

244 strony z 677.
Książka wydmuszka.
Patrząc z perspektywy Vincenta, Gerardzie Edlingu, kocham cię!

Pomysł bardzo dobry, opisać kwestie relacji z rodzicami od strony nastolatków. Ale sama książka niewiele wnosi. Oczywiście, czytana z perspektywy dorosłego, więc nie musze mieć racji, choć wydaje mi się, że i nastolatkowi niewiele zrozumienia (bo o nie w gruncie rzeczy chodzi) nie przyniesie. Jedna rzecz, która coś wniosła, to opis rozwoju mózgu i związany z nich mechanizm myślenia, przeżywania i zachowania. To autorowi się udało, w końcu jest doktorem od mózgu.

Pomysł bardzo dobry, opisać kwestie relacji z rodzicami od strony nastolatków. Ale sama książka niewiele wnosi. Oczywiście, czytana z perspektywy dorosłego, więc nie musze mieć racji, choć wydaje mi się, że i nastolatkowi niewiele zrozumienia (bo o nie w gruncie rzeczy chodzi) nie przynies...

Rozwiń

Zwiń