Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu tej pozycji detektyw D.D. Warren ląduje w czołówce najbardziej irytujących mnie książkowych przedstawicieli prawa. Nie mam pojęcia, jakim cudem doświadczonej (co niejednokrotnie jest podkreślane) pani detektyw udało się zrobić jakąkolwiek karierę z nastawieniem "ja wiem lepiej, nie dopuszczam do siebie możliwości, że mogę się mylić i po 3 minutach jestem przekonana, że na podstawie pobieżnego przyjrzenia się faktom, wysyłam właściwego sprawcę do celi śmierci. Wątpliwości? Ja nie mam żadnych... I to daje mi prawo traktowania każdego rozmówcy jak śmiecia i idiotę".
Dodatkowo, wręcz do perfekcji opanowała sztukę usprawiedliwiania swoich własnych niewłaściwych zachowań ("bo nie było czasu zapłacić", "to całkiem zrozumiałe, że dopuściłam się tego, bo przecież miałam ciężki dzień").

Irytacja spowodowana zachowaniem jednej z głównych postaci przysłaniała mi nieco przyjemność z odkrywania kolejnych elementów zagadki. Podczas całego czytania miałam nieodpartą chęć potrząsnąć panią detektyw, a samą książkę odłożyć na półkę. Owszem, akcja toczy się dość szybko, kilka ciekawych zwrotów akcji, choć w większości, niestety, dość przewidywalnych, ale dialogi wołają o pomstę a do żadnej z postaci nie poczułam najmniejszej chociaż sympatii. Nie wspomnę już o kilku naprawdę mało wiarygodnych scenach. I choć z tyłu głowy pobrzmiewało mi pytanie, co ja bym zrobiła w sytuacji bohaterki i chwilę się nad tym zastanowiłam, to jednak końcowa ocena to : Ot, taka lektura na jeden wieczór, o której po miesiącu pewnie nie będę pamiętać.

To była moja pierwsza przygoda z tą autorką i zastanawiam się, czy mam chęć spędzić jeszcze choć kilka minut w towarzystwie postaci, które swoim zachowaniem budują zupełnie inny obraz niż to, co próbuje mi na ich temat przekazać Lisa Gardner (det. D.D. Warren określona została w którymś momencie jako "profesjonalny detektyw", co wywołało u mnie mimowolne, dość głośne parsknięcie śmiechem....).

Po przeczytaniu tej pozycji detektyw D.D. Warren ląduje w czołówce najbardziej irytujących mnie książkowych przedstawicieli prawa. Nie mam pojęcia, jakim cudem doświadczonej (co niejednokrotnie jest podkreślane) pani detektyw udało się zrobić jakąkolwiek karierę z nastawieniem "ja wiem lepiej, nie dopuszczam do siebie możliwości, że mogę się mylić i po 3 minutach jestem...