Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zmuszaj się do przekraczania własnych granic. Nie spoczywaj na laurach. Noś z dumą swoje pasiaste rajstopy. A jeśli się upierasz, żeby związać się na stałe z jakimś śmiesznym gościem, zachowaj to gdzieś w sobie. Świadomość, że wciąż masz przed sobą możliwości, to luksus.

Zmuszaj się do przekraczania własnych granic. Nie spoczywaj na laurach. Noś z dumą swoje pasiaste rajstopy. A jeśli się upierasz, żeby związać się na stałe z jakimś śmiesznym gościem, zachowaj to gdzieś w sobie. Świadomość, że wciąż masz przed sobą możliwości, to luksus.

Wiem, że w pewnym sensie każdy krok, jaki zrobiłem od chwili, gdy nauczyłem się chodzić, był krokiem do Ciebie.

Wiem, że w pewnym sensie każdy krok, jaki zrobiłem od chwili, gdy nauczyłem się chodzić, był krokiem do Ciebie.

Prawdziwa miłość to rzadki skarb, a tylko ona nadaje życiu sens.

Prawdziwa miłość to rzadki skarb, a tylko ona nadaje życiu sens.

Miłość, tego właśnie chciałam. I gotowa byłam stracić dla niej głowę. Nagle zdałam sobie sprawę, że nie ma na świecie nic ważniejszego od miłości.

Miłość, tego właśnie chciałam. I gotowa byłam stracić dla niej głowę. Nagle zdałam sobie sprawę, że nie ma na świecie nic ważniejszego od miłości.

Każda droga gdzieś się kończy. Liczy się tylko to, co nas do niej prowadzi i przyświeca nam w ciemnościach i pustce życia.

Każda droga gdzieś się kończy. Liczy się tylko to, co nas do niej prowadzi i przyświeca nam w ciemnościach i pustce życia.

-Przyjmie się. Gdybyś był ścianą, jaki wolałbyś być? Ponury i nudny czy ożywiony farbą? -Ściany nie myślą! -Ale się przejmują.

-Przyjmie się. Gdybyś był ścianą, jaki wolałbyś być? Ponury i nudny czy ożywiony farbą? -Ściany nie myślą! -Ale się przejmują.

Ale śmierć bierze tylko tych, którzy się jej boją. Nigdy tych, co już do niej należą.

Ale śmierć bierze tylko tych, którzy się jej boją. Nigdy tych, co już do niej należą.

Rozumiem jeszcze, że sypia się z kimś, kogo się kocha, ale iść do łóżka z pierwszym lepszym, którego się ledwie zna? Jaki w tym sens? To brak szacunku do samej siebie.

Rozumiem jeszcze, że sypia się z kimś, kogo się kocha, ale iść do łóżka z pierwszym lepszym, którego się ledwie zna? Jaki w tym sens? To brak szacunku do samej siebie.

Tak łatwo było zapomnieć, że na zewnątrz coś istnieje, kiedy była blisko. Tak łatwo było strząsnąć z siebie każdą myśl, kiedy go dotykała. W takich chwilach był pewien, że w ogóle nie potrzebuje zewnętrznego świata. Jej obecność wystarczała, by odpłynęła daleko cała radziecka flota, parady, wrzaskliwi koledzy z akademii, jego własne imponujące osiągnięcia i plany na przyszłość. Jakby świat bez Idy był ułudą.

Tak łatwo było zapomnieć, że na zewnątrz coś istnieje, kiedy była blisko. Tak łatwo było strząsnąć z siebie każdą myśl, kiedy go dotykała. W takich chwilach był pewien, że w ogóle nie potrzebuje zewnętrznego świata. Jej obecność wystarczała, by odpłynęła daleko cała radziecka flota, parady, wrzaskliwi koledzy z akademii, jego własne imponujące osiągnięcia i plany na przyszłość....

Czuję pustkę w duszy, mogąc trzymać Cię w ramionach. Wśród tłumu szukam Twojej twarzy - wiem, że to niemożliwe, ale nie mogę nic na to poradzić. Moje poszukiwanie Ciebie jest niekończącą się pogonią skazaną na przegraną.

Czuję pustkę w duszy, mogąc trzymać Cię w ramionach. Wśród tłumu szukam Twojej twarzy - wiem, że to niemożliwe, ale nie mogę nic na to poradzić. Moje poszukiwanie Ciebie jest niekończącą się pogonią skazaną na przegraną.

Pragnąłem Ciebie i tylko Ciebie, a teraz, gdy odeszłaś, nikogo już nie pragnę.".

Pragnąłem Ciebie i tylko Ciebie, a teraz, gdy odeszłaś, nikogo już nie pragnę.".

Moja miłość do niej była wszystkim...wszystkim naraz.

Moja miłość do niej była wszystkim...wszystkim naraz.

W naszej pracy przeszłość i teraźniejszość żyją po sąsiedzku, nakładają się na siebie i splatają ze sobą; czasami trudno poznać, gdzie kończy się jedno, a zaczyna drugie.

W naszej pracy przeszłość i teraźniejszość żyją po sąsiedzku, nakładają się na siebie i splatają ze sobą; czasami trudno poznać, gdzie kończy się jedno, a zaczyna drugie.

Tak właśnie spostrzegam latarnie; jak odłamek gwiazdy, który spadł na ziemię i który po prostu świeci.

Tak właśnie spostrzegam latarnie; jak odłamek gwiazdy, który spadł na ziemię i który po prostu świeci.