Stalowe Szczury: Chwała

Pierwszy tom ciągnął się jak flaki z olejem, żeby pod koniec zalać nutką akcji. Drugi jeszcze lepszy, nawet nie wiem jak szybko mi zleciała książka. A trzeci.. wgl nie pasuje do reszty, zamiast akcji, krwi i wrzasków niemiaszków. Są intrygi, szpicle i bolszewiki. Bardzo się zawiodłem i nie podejmę drugiej próby.

Pierwszy tom ciągnął się jak flaki z olejem, żeby pod koniec zalać nutką akcji. Drugi jeszcze lepszy, nawet nie wiem jak szybko mi zleciała książka. A trzeci.. wgl nie pasuje do reszty, zamiast akcji, krwi i wrzasków niemiaszków. Są intrygi, szpicle i bolszewiki. Bardzo się zawiodłem i nie podejmę drugiej próby.

Pokaż mimo to

Świetna książka! Dobrze się czyta! Wręcz przeżywa się całą historię :D Polecam :) Brawa dla autora

Świetna książka! Dobrze się czyta! Wręcz przeżywa się całą historię :D Polecam :) Brawa dla autora

Pokaż mimo to

Po wyzwoleniu, Marlene rusza w swoją ostatnią i najważniejszą misję, niestety nie wszystko idzie zgodnie z planem.
Naprawdę dobra kontynuacja "Błota". W drugim tomie Stalowych Szczurów, można znaleźć mnóstwo krwi, akcji, krwi, determinacji, krwi... i niewiele więcej. Widać lekki regres w stosunku do swojej poprzedniczki.

Po wyzwoleniu, Marlene rusza w swoją ostatnią i najważniejszą misję, niestety nie wszystko idzie zgodnie z planem.
Naprawdę dobra kontynuacja "Błota". W drugim tomie Stalowych Szczurów, można znaleźć mnóstwo krwi, akcji, krwi, determinacji, krwi... i niewiele więcej. Widać lekki regres w stosunku do swojej poprzedniczki.

Pokaż mimo to

W mojej ocenie bardzo udany cykl przedstawiający losy niemieckich żołnierzy z karnej kompanii. Akcja toczy się wartko w alternatywnej rzeczywistości. Jest rok 1922 i nadal trwa I Wojna Światowa. W książce znajdziemy dobrze wykreowanych i konkretnych bohaterów, szczęk broni, trujące gazy, krew, pot, łzy i typową dla działań wojennych brutalność walk kontaktowych.

Do tej pory przeczytałem dwa tomy cyklu „Stalowe szczury”: „błoto” oraz „Chwała” i muszę przyznać, że trudno mi jednoznacznie stwierdzić, który tom jest lepszy. Ogólnie rzecz ujmując oba trzymają bardzo podobny i wysoki poziom, przy obu nie miałem odczucia nudy czy tez innego dyskomfortu.

Reasumując muszę przyznać, że autor miał bardzo dobry pomysł. Gdyby nie drobne potknięcia jego realizacja byłaby wykonana na 101%. Z ogromnym zaciekawieniem zabieram się za lekturę III tomu.

W mojej ocenie bardzo udany cykl przedstawiający losy niemieckich żołnierzy z karnej kompanii. Akcja toczy się wartko w alternatywnej rzeczywistości. Jest rok 1922 i nadal trwa I Wojna Światowa. W książce znajdziemy dobrze wykreowanych i konkretnych bohaterów, szczęk broni, trujące gazy, krew, pot, łzy i typową dla działań wojennych brutalność walk kontaktowych.

Do tej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Znakomita kontynuacja pierwszej części. Autor bardzo dobrze odwzorowuje czasy pierwszej wojny, przenosząc nas w świat podniebnych bitew.

Znakomita kontynuacja pierwszej części. Autor bardzo dobrze odwzorowuje czasy pierwszej wojny, przenosząc nas w świat podniebnych bitew.

Pokaż mimo to

No Panie Michale, narobił Pan smaka na ciąg dalszy. Mógłbym powiedzieć też, że tak się nie robi, ale dobrze się stało, że Pan Gołkowski zakończył tak 2 część "Stalowych szczurów". Na prawdę zżyłem się z kompanią karną, były momenty, że czułem się jakbym znajdował się między nimi. Dalej jest szybko, błotniście, ale mimo całej beznadziei całej sytuacji jest cień normalności i człowieczeństwa.
UWAGA SPOILER!!! Już w "Błocie" pożegnaliśmy kilku wojaków, a w "Chwale" zebraliśmy prawie wszystkie nieśmiertelniki... Autentycznie było mi żal wiedząc, że już nie ruszę do boju z Egonem, Kurtem i resztą desantowców.
Wspaniały cykl.
Polecam szczególnie.

No Panie Michale, narobił Pan smaka na ciąg dalszy. Mógłbym powiedzieć też, że tak się nie robi, ale dobrze się stało, że Pan Gołkowski zakończył tak 2 część "Stalowych szczurów". Na prawdę zżyłem się z kompanią karną, były momenty, że czułem się jakbym znajdował się między nimi. Dalej jest szybko, błotniście, ale mimo całej beznadziei całej sytuacji jest cień normalności i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kontynuacja przygodowej wojennej rzezi z tomu I Błoto, uniwersum historii alternatywnej I wojny światowej się nie zmienia, polskich akcentów dalej nie ma.

Kontynuacja przygodowej wojennej rzezi z tomu I Błoto, uniwersum historii alternatywnej I wojny światowej się nie zmienia, polskich akcentów dalej nie ma.

Pokaż mimo to

polecam każdemu, świetny klimat 1WŚ w podniebnym wydaniu :)

polecam każdemu, świetny klimat 1WŚ w podniebnym wydaniu :)

Pokaż mimo to

Przeczytana jak tylko pojawił się dodruk w księgarni. Błoto kończyło się w takim momencie, że ciężko było mi wytrzymać do momentu aż dowiem się, jak dalej potoczy się ta historia. Przyznam się, że miałem trochę inne wyobrażenia jak będzie wyglądała fabuła Chwały, jednak autor zaskoczył mnie tylko na plus. Jeżeli chodzi o gatunek to jest on przesunięty w stronę przygody oraz zakulisowych intryg. Autor wprowadza kilka nowych postaci oraz rozwija te, znane nam z Błota. Akcja przenosi się także z okopów w powietrze, także całe tło powieści ma zupełnie inny wymiar. Mi osobiście bardzo podobała się ta zmiana. Drugi tom z serii a tak różny gatunkowo. Podoba mi się język autora. Powieść czyta się bardzo szybko. Nie ma tu przestojów, czy niepotrzebnych zapychaczy. Akcja toczy się dynamicznie, a humor dość specyficzny mi przypadł do gustu. Jeżeli podobało Wam się Błoto to myślę, że Chwałą się nie rozczarujecie. Aż szkoda, że na dalsze przygody kapitana trzeba będzie jeszcze poczekać, bo Otto, czyli IV tom z serii przenosi historię o 4 lata wstecz. W każdym razie zamierzam przeczytać pozostałe tomy i czekać na dalszy rozwój zdarzeń. Polecam Chwałę zdecydowanie! :)

Przeczytana jak tylko pojawił się dodruk w księgarni. Błoto kończyło się w takim momencie, że ciężko było mi wytrzymać do momentu aż dowiem się, jak dalej potoczy się ta historia. Przyznam się, że miałem trochę inne wyobrażenia jak będzie wyglądała fabuła Chwały, jednak autor zaskoczył mnie tylko na plus. Jeżeli chodzi o gatunek to jest on przesunięty w stronę przygody oraz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lepsza niż poprzednia część.

Zrezygnowano z opisowej masy wybijającej z rytmu, sprowadzając go do racjonalnego minimum.

Dalej nie mamy do czynienia z czymś ambitniejszym choć czasami autor podejmuje próby wepchnięcie jakiejś głębszej myśli poprzez zaaranżowanie jakiejś sytuacji bądź wplecenie jej w dialog. Przeważa mniej bądź bardziej dynamiczna akcja.

Jeżeli chodzi o bohaterów... dalej bez zachwytów ale przynajmniej poczułem sympatię do ckmisty za jego dziecinny, prosty umysł.

Uwagi:

1. To nadal ten irracjonalny świat ośmioletniej I wojny światowej, do którego dołożono kolejne głupstwo. Wojnę Niemiecko-Bolszewicką w 1920, która zakończyła się okupionym morzem krwi zwycięstwem. Jednocześnie na froncie zachodnim dalej trwa wojna i gdzieś tam prowadzono ofensywę przeciwko Brytyjczykom. W ogóle nie rozumiem porównań do zamierzchłych wojen np. 13-letniej bądź o zgrozo stuletniej. Tamte konflikty nie były wojną totalną angażującą wojujące siły nieustannie i skazując je na gwałtowne zużywanie zasobów.

2. Nie wiemy skąd np. oddział karniaków znalazł się na tyłach Francuzów.

3. Skoro o tym mowa... wrogowie Niemiec nadal są raczej ciapowaci i niezdarni. Patrz powietrzny lotniskowiec. Germanie wychodzą zwycięsko z każdej sytuacji.

4. Przestarzałe sterowce to chyba jakaś idee fixe autora.

W "Błocie" znalazłem fragment, który mnie zaintrygował i pozwolił przetrwać przy tej lekturze. W "Chwale" choć nie ma ciężkich zgrzytów brakuje ciekawych elementów. Odnoszę wrażenie, że tak naprawdę autor najlepiej poradziłby sobie ze zbudowaniem porządnego horroru. Wielka szkoda, że historia Szczurów nie zakończyła się w tym przeklętym forcie. Mym zdaniem jedna świetna książka jest więcej warta niż dwie przeciętne

Można przeczytać / wysłuchać ale bez znajomości "Chwały" da się spokojnie żyć.

Lepsza niż poprzednia część.

Zrezygnowano z opisowej masy wybijającej z rytmu, sprowadzając go do racjonalnego minimum.

Dalej nie mamy do czynienia z czymś ambitniejszym choć czasami autor podejmuje próby wepchnięcie jakiejś głębszej myśli poprzez zaaranżowanie jakiejś sytuacji bądź wplecenie jej w dialog. Przeważa mniej bądź bardziej dynamiczna akcja.

Jeżeli chodzi o...

więcej

mniej

Pokaż mimo to