Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wyobraźcie sobie, jak to jest być nieśmiertelnym. Nikt tego nie doświadczył oprócz Pii. Jeszcze.
"O doskonałości świadczą czyny", "Najważniejsze jest to życie, które poświęca się dla innych". Najwspanialszym i najmądrzejszym bohaterem tej książki wydał mi się wujek Antonio. Poświęcił życie dla syna i przyszywanej krewnej. To on uczył stawiać pierwsze kroki Pii i on opowiadał o świecie Eio. Kiedy poświęcił swe życie nie obeszłam się bez łez. Wspaniały czyn, na który mało kto odważyłby się.
Co do rodziców Pii mam mieszane uczucia. To znaczy... Ojciec był dobrym człowiekiem, który na końcu im pomógł, ale jego instynkt rodzicielski nie reagował, gdy córka chciała z nim przebywać. Nie rozmawiał z nią o niczym innym, niż o swoich owadach. Mogę stwierdzić, że był dobry, lecz mógłby bardziej poświęcić się córce. Bardziej byłabym skłonna powiedzieć, iż to jednak Antonio - choć nie był jej biologicznym - zawsze był bliżej niej i spełniał się jako ojciec.
Matka Pii tak jak i wujek Paolo byli okrutni. Wykorzystywali wszystko, by tylko mieć swą armię nieśmiertelnych. Wmawiali dziewczynie, że to jej marzenie, a wcale tak nie było. Paola szkoda mi było tylko raz. Pod koniec książki, kiedy umierał. Po prostu poświęcił się swoim celom, marzeniom, pracy i zapomniał o człowieczeństwie i o prostym ludzkim współczuciu.
Płakałam również nad tym, jak Pia poświęciła swoją nieśmiertelność. Był to piękny czyn, dzięki któremu będzie mogła - bez wyrzutów sumienia - iść przez życie z Eio.

Książka pozytywnie mnie zaskoczyła i sądzę, że kiedyś jeszcze do niej wrócę.

Wyobraźcie sobie, jak to jest być nieśmiertelnym. Nikt tego nie doświadczył oprócz Pii. Jeszcze.
"O doskonałości świadczą czyny", "Najważniejsze jest to życie, które poświęca się dla innych". Najwspanialszym i najmądrzejszym bohaterem tej książki wydał mi się wujek Antonio. Poświęcił życie dla syna i przyszywanej krewnej. To on uczył stawiać pierwsze kroki Pii i on...