Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdzie się podziały powieści na miarę "Cienia Wiatru", Panie Zafon?

Nie wiem, czemu Carlos Ruiz Zafon usilnie skupia się na wydaniu wszystkich swoich powieści dla młodzieży, które napisał na długo przed "Cieniem Wiatru", zamiast kontynuować pisanie stylem, który dopracował niemal do perfekcji?

Po dwóch ostatnich "młodzieżówkach" mam coraz większe opory sięgając po jego kolejne książki. Na szczęście. NA SZCZĘŚCIE "Pałac Północy" wskoczył oczko wyżej od swoich poprzedników.
Owszem, ponownie mamy tu element nadprzyrodzony, w lekko naiwnej otoczce przyjaźni w stylu wczesnych powieści Stephena Kinga, ale historia i fabuła nadaje całości mroczny i trzymający w napięciu wymiar.

Ciekawe zakończenie ze słodko-gorzkim happy-endem, gdzie naiwność młodzieńczej przyjaźni zderzyła się z czasem i rzeczywistością zdobyło u mnie dodatkowy punkt w ocenie.

Dla Fanów - godne polecenia :)

Gdzie się podziały powieści na miarę "Cienia Wiatru", Panie Zafon?

Nie wiem, czemu Carlos Ruiz Zafon usilnie skupia się na wydaniu wszystkich swoich powieści dla młodzieży, które napisał na długo przed "Cieniem Wiatru", zamiast kontynuować pisanie stylem, który dopracował niemal do perfekcji?

Po dwóch ostatnich "młodzieżówkach" mam coraz większe opory sięgając po jego...

Gwiazdkowy prezent okazał się strzałem w dziesiątkę!

Jak można opisać książkę Davida Nichollsa? Cóż, dla mnie jest to połączenie stylu konstrukcji powieści "Na Końcu Tęczy" Cecelii Ahern, gdzie historia opowiedziana została na podstawie listów, maili i notek, które przekazują sobie główni bohaterowie na przestrzeni kilkudziesięciu lat (podobnie, jak tutaj, przeznaczeni sobie), z magią "P.S. Kocham Cię", tej samej autorki.

Różnica polega na tym, ze tutaj bohaterowie wyprani są z górnolotnych ideałów. Zamiast tego czytamy historię ludzi z krwi i kości, popełniających błędy, dojrzewających w różnym tempie do dorosłości i wzajemnej miłości, z nałogami i chaotycznością w postępowaniu. Ale całe to pasmo ich wzajemnych niepowodzeń doskonale obrazuje zagubienie Emmy i Dextera w latach, kiedy łączy ich jedynie przyjaźń, zamiast miłości, której oboje po cichu pragną.

Stablizacja, dojrzałość i spełnienie następuje wraz z osiągnięciem celu :).

I tu zdarzy się... jeden z ostatnich rozdziałów, który strasznie mnie rozczarował... Stąd właśnie jest porównanie do "P.S. Kocham Cię". Miałam ochotę odłożyć książkę z oburzeniem odrzucając los jaki zgotował bohaterom Nicholls.

Na szczęście zgrabne zamknięcie powieści troszeczkę wygładziło i przygasiło rozczarowanie, pozostawiając jedynie niedosyt.

Gwiazdkowy prezent okazał się strzałem w dziesiątkę!

Jak można opisać książkę Davida Nichollsa? Cóż, dla mnie jest to połączenie stylu konstrukcji powieści "Na Końcu Tęczy" Cecelii Ahern, gdzie historia opowiedziana została na podstawie listów, maili i notek, które przekazują sobie główni bohaterowie na przestrzeni kilkudziesięciu lat (podobnie, jak tutaj, przeznaczeni...

Pozycja nad wyraz ciekawa, zwłaszcza, że na Polskim rynku nie ma zbyt wiele takich opracowań napisanych przez rodzimych autorów.
Dla mnie, która widziała może z 10% opisanych w książce filmów, jest to prawdziwa kopalnia wiedzy, która zainspirowała mnie do obejrzenia pozostałych 90%.
Wszystko opisane rzetelnie, lekkim, przystępnym językiem. Jedynym minusem jest układ alfabetyczny wszystkich filmów a nie chronologiczny. Wprowadza to lekki zamęt podczas czytania, zwłaszcza, że dużo tutaj odniesień do filmów np. nakręconych wcześniej a w książce opisanych później.

Nie mniej, polecam!
A ja zabieram się za oglądanie, mając nadzieję, że mój żołądek i nerwy zniosą wszystkie te odrażające, brudne, złe filmy Gore :)

Pozycja nad wyraz ciekawa, zwłaszcza, że na Polskim rynku nie ma zbyt wiele takich opracowań napisanych przez rodzimych autorów.
Dla mnie, która widziała może z 10% opisanych w książce filmów, jest to prawdziwa kopalnia wiedzy, która zainspirowała mnie do obejrzenia pozostałych 90%.
Wszystko opisane rzetelnie, lekkim, przystępnym językiem. Jedynym minusem jest układ...