Najnowsze artykuły
-
Artykuły
Plenerowa kawiarnia i czytelnia wydawnictwa W.A.B. i Lubaszki przy Centrum Nauki Kopernik
2 -
Artykuły
W świecie miłości i marzeń – Zuzanna Kulik i jej „Mała Charlie”
4 -
Artykuły
Zaczytane wakacje, czyli książki na lato w promocyjnych cenach
2 -
Artykuły
Ma 62 lata, jest bezdomnym rzymianinem, pochodzi z Polski i właśnie podbija włoską scenę literacką
7
Popularne wyszukiwania
Polecamy
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
Filtry
Sortuj:
Zobacz opinię (5 plusów)
Zobacz opinię (4 plusy)
Zobacz opinię (3 plusy)
Zobacz opinię (5 plusów)
Zobacz opinię (2 plusy)
Zobacz opinię (5 plusów)
Zobacz opinię (1 plus)
Zobacz opinię (1 plus)
Zobacz opinię (4 plusy)
Odkąd trafiłam na książki Richarda Dawkinsa , ewolucja wydała mi się jedną z najbardziej fascynujących dziedzin biologii. Co decyduje o przetrwaniu gatunków? Co sprawiło, że niektóre gatunki zwierząt doskonale zaadoptowały się do życia w najtrudniejszych warunkach klimatycznych naszego globu? Jak z małpy staliśmy się gatunkiem, który stoi na czubku drzewa ewolucji? M.in. na te pytania odpowiada Robin Dunbar w swojej książce „Nowa ewolucja historii człowieka”. Chociaż książka ta zalecana jest podręcznikiem akademicki, to napisana jest lekkim i przystępnym dla laika językiem.
Dla mnie, jak zawsze, szczególnie ciekawe są fragmenty, dotyczące wspólnych dla ssaków, mechanizmów zachowań, takich jak np. nauka przez naśladownictwo (których istnienie do niedawna było negowane przez wielu „behawiorystów” czy trenerów zwierząt). Dubnar bardzo jasno opisuje różnice między trzema formami uczenia społecznego jakimi są: wzmacnianie bodźcowe, emulacja i imitacja.
Cyt: „Różnice pomiędzy tymi trzema mechanizmami opierają się na tym, co właściwie jest transmitowane bądź przekazywane między modelem a naśladowcą. Proces wzmacniania ogniskuje się wokół problemu, który zwierzę potrzebuje rozwiązać. Inaczej mówiąc, zachowanie innego osobnika kieruję uwagę naśladowcy na pewnie problem świata fizycznego, ale rozwiązanie zostaje wypracowane metoda prób i błędów.” Tutaj opisuje znany każdemu przykład sikorek, które nauczyły się otwierać butelki z mlekiem, aby wypijać zgromadzona pod kapslem śmietankę.
„Drugi mechanizm, emulacja, stanowi właściwie odwrotność wzmacniania bodźcowego. W tym przypadku naśladowca obserwuje zachowanie modela i wykorzystuje je do identyfikacji problemu, który warto rozwiązać.” Przykładem mogą być małpy, które nauczyły się płukać w wodzie wyciągnięte z ziemii słodkie ziemniaki. Obserwując, że jeden z osobnikiem robi „coś” z ziemniakiem w morzu zrobiły to samo, odkrywając, ze woda zmyła piasek. Zdaniem Dunbara nie jest to przykład naśladownictwa ale użycia zachowania jako wskazówki do odkrycia faktu, że woda zmywa piasek z ziemniaka.
Imitacja czyli naśladownictwo zachodzi wtedy gdy „naśladowca po prostu kopiuje to, co widzi, bez konieczności myślenia o sensie czynności.”
Wszystkich zainteresowanych zjawiskiem naśladownictwa u psów odsyłam na seminaria oraz do publikacji Claudii Fugazzy. Znajdziecie tam programy szkoleniowe oraz wskazówki jak uczyć wasze psy poprzez naśladownictwo.
Kolejnym ciekawym dla mnie fragmentem, był ten dotyczący zjawiska uzależnienia od własnych endorfin. Dunbar opisuje tutaj uzależnienie od biegania lub innych sportów, samookaleczenie się. Są to zjawiska, które bardzo często obserwujemy u zwierząt zamkniętych w niewoli a także u naszych domowych zwierzaków. (stereotypie, samookaleczenie się).
Podsumowując: doskonała książka o tym skąd wzięliśmy się na tym świecie, jakie mechanizmy sterują naszym zachowaniem oraz o tym, że nadal nie różnimy się specjalnie od zwierząt. Polecam!
Odkąd trafiłam na książki Richarda Dawkinsa , ewolucja wydała mi się jedną z najbardziej fascynujących dziedzin biologii. Co decyduje o przetrwaniu gatunków? Co sprawiło, że niektóre gatunki zwierząt doskonale zaadoptowały się do życia w najtrudniejszych warunkach klimatycznych naszego globu? Jak z małpy staliśmy się gatunkiem, który stoi na czubku drzewa ewolucji? M.in....
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to