Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zoey i jej przyjaciele, a wśród nich są: Afrodyta, Darius, Shaunee, Erin, Erik, Damien, Jack i Stevie Rea, mieszkają tymczasowo w tunelach pod Tulsą, ukrywają się tam przed Neferet, a także upadłym aniołem – Kaloną. Kalona, jak głosi czirokerska legenda, o której Zoey dowiedziała się od swojej babci, po prostu upadł ( nie chce opisywać jak to się stało) więc czirokerskie kobiety stworzyły z gliny kobietę ( nazywała się A-ya ), każda z nich dała jej cząstkę swego talentu tak, iż stała się ona najpiękniejszą kobietą, więc Kalona zakochał się w niej (jeśli tak można to nazwać, bo czy jeżeli ktoś jest zły może kochać?) i wbiegł za nią aż do jaskini, a kobiety go tam uwięziły. Notabene Kalona bał się być w głębi ziemi, dlatego Zoey tam uciekła.
Teraz Upadły Anioł powrócił, a jego sprzymierzeńcem jest Neferet, czyli najwyższa kapłanka Domu Nocy w Tulsie. To mniej więcej zarys sytuacji w książce.
Oczywiście w lekturze nie obędzie się bez kłopotów sercowych głównej bohaterki. Zoey i Erik wracają do siebie, ale potem sprawę komplikuje Heath oraz (kolejne) skojarzenie się z nim. Dodatkowo jest jeszcze Stark, czyli świetny łucznik, który umarł, ale (prawdopodobnie) dzięki czarom Neferet ożył . To komplikuje wszystko, bo Zoey pocałowała się z nim podczas, gdy umierał ( Erik o tym nie wie). Moim zdaniem pozycja ta byłaby lepsza, gdyby te rozterki miłosna zmniejszyć o połowę lub trzy czwarte. Wtedy nie przesłaniałoby to głownego wątku, którym jest powrót Kalony. Zapomniałam jeszcze o tym, że Upadły uważa, iż Zoey to A-ya, tylko w innym wcieleniu! To już moim zdaniem jest zbyt wiele. Czy nie warto było poprzestać na trzech chłopakach dla Zoey??
Teraz może trochę o bohaterach. Zoey chyba nie trzeba opisywać, bo poza darami kontaktu z pięcioma żywiołami ( ziemią, ogniem, wodą, duchem i wiatrem), niezwykłymi tatuażami, wielką mocą i wieloma rozterkami miłosnymi jest zwyczajną nastolatkę. Afrodyta jest ciekawą postacią, ponieważ jest bardzo wredna, zazwyczaj szydzi ze wszystkich, ale jak się okazuje, jednak Afrodyta może mieć serce. Objawia się to na przykład miłością do Dariusa, czyli Syna Ereba, który jest wojownikiem. Shaunee i Erin to „bliźniaczki duchowe”. Są bardzo dobrymi przyjaciółkami, zawsze się zgadzają i dokańczają po sobie zdania, po za tym S. ma dar kontaktu z ogniem, a E. Z wodą Damien i jack są parą. Damien ma dar kontaktu z wiatrem , a Jack zna się na różnym sprzęcie. Zaś Stevie Rea to jedna „czerwonych”, nie jest już adeptką, lecz pierwszym w historii czerwonym wampirem, czyli tym, który ożył po odrzuceniu przemiany. Polubiłam Starka i przez cały czas wierzyłam, że może się zmienić, wybrać dobro. Chyba polubiłam go, bo jest łucznikiem, co kojarzy mi się ze „Zwiadowcami” John’a Flanagan’a.
Co do wydania, to po otworzeniu książki wszystko jest właściwe: i czcionka, i kolor stron. Czyta się ją szybko i płynnie. Na okładce , jak każda z tej serii, jest dziewczyna. Tylko za każdym razem inna. Okładka więc raczej może przyciągać wzrok.

Zoey i jej przyjaciele, a wśród nich są: Afrodyta, Darius, Shaunee, Erin, Erik, Damien, Jack i Stevie Rea, mieszkają tymczasowo w tunelach pod Tulsą, ukrywają się tam przed Neferet, a także upadłym aniołem – Kaloną. Kalona, jak głosi czirokerska legenda, o której Zoey dowiedziała się od swojej babci, po prostu upadł ( nie chce opisywać jak to się stało) więc czirokerskie...

Jane, szesnastolatka, mieszka w pobliżu małego miasteczka. Przestała ona chodzić do szkoły, gdyż pewna dziewczyna – Sara, prześladowała ją, wyżywała się na niej . Od jakiegoś czasu ma dziwne sny, po których ma zadrapania oraz skaleczenia na ciele. Pewnego razu wychodzi z domu, by pojeździć rowerem, jej siostra (Dot) dogania ją i razem jadą do miasteczka. Tam Jane spotyka w barze przystojnego chłopaka o imieniu Evan. Okazuje się, że to chłopak, który uciekł od rodziny i wyjechał do Australii. Wszystko byłoby dobrze (Jane byłaby z Evanem), ale pojawia się inny chłopak – „towarzysz ze snów”. Ma on na imię Luka i nie jest zwykłym człowiekiem. Oznajmia on jej, że są „Bratnimi duszami”, ale gdy dowiaduje się, że Jane ma chłopaka akceptuje to bez sprzeciwu. Jednak Jane wkrótce nie jest pewna, czy dobrze wybrała.

Pomysł na książkę jest dość... ‘oklepany’. Jest teraz zbyt dużo takich książek, które opowiadają o miłostkach nastolatków, śmiertelnych dziewczynach zakochanych w nieśmiertelnych istotach itd. Ta książka jest jedną z nich. Wybrałam ją w bibliotece właściwie po samym tytule, mówił on, że książka będzie ‘mroczna’ ( inna sprawa, że taka nie była).

Główna bohaterka nie jest tu najbardziej ciekawą postacią. Jest po prostu zwykłą, ładną nastolatką. Ciekawszą postacią jest tu Luka. Był on moim ulubionym bohaterem w tej książce. Tajemniczy, zakochany w Jane, chociaż nie sprzeciwiał się temu, że ona nie chciała z nim być. Tej cechy raczej nie spotkałam w książkach typu paranormal romance. Zazwyczaj bohaterowie fantastyczni chcą zrobić wszystko, by główna bohaterka się w nich zakochała.
Evan’a zaś ‘znielubiłam’ od początku. Niby był miły dla Dot i Jane, ale było w nim coś sztucznego. Zachowywał się nienaturalnie, jakby grał. Od początku chciałam, by Jane była z Luką.

Książkę czyta się szybko i płynnie. Styl autorki jest łatwy do czytania. Niby 360 stron, lecz wydaje się o co najmniej połowę mniej. Nie przepadam za bardzo za narracją pierwszoosobową, ale w tutaj mi to nie przeszkadzało. Największym minusem, i najbardziej znaczącym, jest przewidywalność. Szybko można przewidzieć z kim będzie Jane, czyj jest pamiętnik znaleziony przez Lukę itd. To wpływa znacznie na ocenę książki.

Okładka książki jest dość ładna, choć nie do końca oryginalna. Jednak jeden szczegół moim zdaniem nie powinien się na niej znaleźć – wilk. Czcionka w książce jest dobra do czytania. Na pewno wpływa ona na to, że tak szybko się czyta.

Jane, szesnastolatka, mieszka w pobliżu małego miasteczka. Przestała ona chodzić do szkoły, gdyż pewna dziewczyna – Sara, prześladowała ją, wyżywała się na niej . Od jakiegoś czasu ma dziwne sny, po których ma zadrapania oraz skaleczenia na ciele. Pewnego razu wychodzi z domu, by pojeździć rowerem, jej siostra (Dot) dogania ją i razem jadą do miasteczka. Tam Jane spotyka w...

Allie wróciła z Akademii Cimmeria na trochę do domu. Niestety z niezbyt dobrych powodów. Nathaniel i jego ludzie podpalili budynek, więc uczniowie byli zmuszeni się ewakuować. Atak Nathaniela był dla Allie wielkim przeżyciem. Właściwie nie chodzi tu o samo podpalenie, ale jeszcze o to kto brał w tym udział. Wszyscy, którzy czytali "Wybranych" na pewno domyślą sie o kogo chodzi – Christophera, zaginionego brata dziewczyny, teraz - współpracownika szaleńca.

Podczas pobytu w Londynie dochodzi do pewnego zdarzenia – ludzie Nathaniela chcą pojmać Allie. Jednakże dziewczyna szczęśliwie ucieka. Z małą pomocą.

Powrót do Cimmerii jest dla głównej bohaterki trudny pod względem uczuciowym. Jej były chłopak uratował jej życie, kiedy zatruła się dymem w płonącej bibliotece (żałuję ze to nie był Carter) .

Po za tym Allie ma dodatkowe zajęcie. Oczywiście nie byle jakie – została uczennicą Nocnej Szkoły, czyli najważniejszej organizacji na świecie. Czy poradzi sobie z presją ??

Ku mojej radości (jak widać na okładce) Allie jest z Carterem! Od samego początku "Wybranych" miałam taką nadzieję, po prostu do siebie pasują. Byłam zadowolona, że nie jest ona z Sylvain'em. Niestety potem (dosyć) jasne uczucia dziewczyny robią się skomplikowane, gdy poznaje ona dziewczynę Francuza. Właściwie to całą sprawę skomplikowała lekka zazdrość o Nicole. "Dlaczego ona jest zazdrosna o nią jeżeli ma Carter'a? Czyżby nadal czuła coś do Sylvain'a?" Takie i mnóstwo podobnych pytań kłębiło się w mojej głowie, gdy czytałam. Chciałaby napisać o tym więcej, ale to byłby zbyt wielki spoiler.


Więc teraz może trochę o samym wydaniu.


Jak widać na okładce są te same osoby, co na "Wybranych". Tylko, że (jak wcześniej wspomniałam) Carter trzyma w objęciach Allie, a Sylvain stoi z boku. Postacie są ubrudzone, z daleka nie rzuca się to zbytnio w oczy, ale z bliska widać to bardzo dobrze. Za bohaterami powieści jest wielka kałuża albo część stawu, jeziorka, jak kto woli. W wodzie odbijają się drzewa, które znajdują się bardziej w głębi grafiki. Czcionka użyta w książce była w sam raz, a strony nie były przeraźliwie białe.


Podsumowując: książka była ciekawa, jednak była gorsza od poprzedniej części. Nie umiem wskazać konkretnego powodu: po prostu tak było.

Allie wróciła z Akademii Cimmeria na trochę do domu. Niestety z niezbyt dobrych powodów. Nathaniel i jego ludzie podpalili budynek, więc uczniowie byli zmuszeni się ewakuować. Atak Nathaniela był dla Allie wielkim przeżyciem. Właściwie nie chodzi tu o samo podpalenie, ale jeszcze o to kto brał w tym udział. Wszyscy, którzy czytali "Wybranych" na pewno domyślą sie o kogo...