Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moim zdaniem, ostatnia część serii jest najlepsza pod względem warsztatowym, ale za to mniej imponująca, jeśli chodzi o treść. Brakowało mi scen, mających miejsce w Hogwarcie, trochę rozczarowało mnie też zakończenie.

Moim zdaniem, ostatnia część serii jest najlepsza pod względem warsztatowym, ale za to mniej imponująca, jeśli chodzi o treść. Brakowało mi scen, mających miejsce w Hogwarcie, trochę rozczarowało mnie też zakończenie.

To jeden z moich ulubionych tomów. Sylwetki bohaterów zostały już wcześniej nakreślone w "Komnacie", akcja toczy się zatem szybciej i jest więcej napięcia. Styl J.K. Rowling na pewno rozwinął się od czasu powstania drugiego tomu do zakończenia pracy nad cyklem. Jest to widoczne, ale dużo ważniejsza, niż forma jest w tym wypadku treść.

To jeden z moich ulubionych tomów. Sylwetki bohaterów zostały już wcześniej nakreślone w "Komnacie", akcja toczy się zatem szybciej i jest więcej napięcia. Styl J.K. Rowling na pewno rozwinął się od czasu powstania drugiego tomu do zakończenia pracy nad cyklem. Jest to widoczne, ale dużo ważniejsza, niż forma jest w tym wypadku treść.

Co by o niej nie mówić, zawsze pozostanie najlepszą książką mego dzieciństwa. Jedną z pierwszych, które sama przeczytałam w całości. W porównaniu do tomów późniejszych "Kamień filozoficzny" nie powala może na łopatki, ale na pewno była to wtedy na rynku książka wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju. Przygody Harrego zawsze dodają magii życiu. Wyraźnie wyznaczają granice między dobrem a złem, uczą, czym jest prawdziwa przyjaźń.

Co by o niej nie mówić, zawsze pozostanie najlepszą książką mego dzieciństwa. Jedną z pierwszych, które sama przeczytałam w całości. W porównaniu do tomów późniejszych "Kamień filozoficzny" nie powala może na łopatki, ale na pewno była to wtedy na rynku książka wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju. Przygody Harrego zawsze dodają magii życiu. Wyraźnie wyznaczają granice między...

Jak wszystkie powieści Gaardera, także i ta pełna jest filozoficznych rozważań na ważne dla współczesnego człowieka tematy. Świetnie napisana, wciągająca, zaskakująca, wzruszająca opowieść. Jedna z niewielu wad jest dla mnie długość. Po skończeniu czułam niedosyt.

Jak wszystkie powieści Gaardera, także i ta pełna jest filozoficznych rozważań na ważne dla współczesnego człowieka tematy. Świetnie napisana, wciągająca, zaskakująca, wzruszająca opowieść. Jedna z niewielu wad jest dla mnie długość. Po skończeniu czułam niedosyt.

Powieść w stu procentach godna polecenia. Nie tylko znakomicie napisana, ale także mądra. Bohaterowie są realistyczni - zwłaszcza główna postać kobieca, Natalia, ze swoimi wadami i słabościami. Każda z nas może się z nią utożsamiać. Świetnie oddana atmosfera Paryża, romantycznego, magicznego, pełnego świateł i tajemniczego uroku.

Powieść w stu procentach godna polecenia. Nie tylko znakomicie napisana, ale także mądra. Bohaterowie są realistyczni - zwłaszcza główna postać kobieca, Natalia, ze swoimi wadami i słabościami. Każda z nas może się z nią utożsamiać. Świetnie oddana atmosfera Paryża, romantycznego, magicznego, pełnego świateł i tajemniczego uroku.