Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Za błąd ortograficzny na stronie tytułowej powinni zwolnić wszystkich tych, którzy pracowali w Pascalu nad wydaniem owej książki! Co za wstyd.

Za błąd ortograficzny na stronie tytułowej powinni zwolnić wszystkich tych, którzy pracowali w Pascalu nad wydaniem owej książki! Co za wstyd.

K.T. Walker przedstawiła chyba jedną z najciekawszych wizji końca świata. Bardzo chciałam poznać losy Julii, która w wieku jedenastu lat zostaje postawiona w jakże nietypowej sytuacji - doba się wydłuża, Ziemia spowalnia, ludzie się zmieniają, przyroda oraz otoczenie ulegają powolnej, widocznej destrukcji.
Przez większość powieści czułam lęk, myślałam "a co by było jakby tak stało się naprawdę...?"
Książkę czyta się jednym tchem, niełatwo jest się od niej oderwać. Chce się poznać dalsze losy naszej planety w obliczu dziwnej, strasznej zagłady, ale również przyszłość ludzi, którzy zostają postawieni przed katastrofą i konsekwencjami, którym nie da się zapobiec.

K.T. Walker przedstawiła chyba jedną z najciekawszych wizji końca świata. Bardzo chciałam poznać losy Julii, która w wieku jedenastu lat zostaje postawiona w jakże nietypowej sytuacji - doba się wydłuża, Ziemia spowalnia, ludzie się zmieniają, przyroda oraz otoczenie ulegają powolnej, widocznej destrukcji.
Przez większość powieści czułam lęk, myślałam "a co by było jakby...

Recenzja będzie bardzo chaotyczna, bo wciąż jestem w szoku po lekturze. "Przeminęło z wiatrem" jest moim osobistym numerem jeden wśród książek. Trzy tomy, 1120 stron, które wchłonęłam w nieco ponad tydzień; książka, z którą nie rozstawałam się na więcej niż godzinę, która towarzyszyła mi na zajęciach i w różnych innych, nawet dziwnych miejscach. Postać Scarlett ujęła mnie całkowicie. Tak silnej, zaradnej osoby nie spotkałam w żadnej z dotychczasowo przeczytanych lektur. Momentami mnie denerwowała, ale trzymałam za nią kciuki od początku do końca czytając jej dorastanie, stawanie się dziewczynki w prawdziwą kobietę. Opisy Wojny Secesyjnej, ucieczka z płonącej Atlanty i późniejsza "Rekonstrukcja" były przerażające, a obrazy skakały mi przed oczami z każdym kolejnym zdaniem. Wspaniała postać Retta Butlera, bo która kobieta nie kocha draniów ;-) Mnóstwo emocji od śmiechu do wielu łez.

Chylę czoła przed Margaret Mitchell!

Recenzja będzie bardzo chaotyczna, bo wciąż jestem w szoku po lekturze. "Przeminęło z wiatrem" jest moim osobistym numerem jeden wśród książek. Trzy tomy, 1120 stron, które wchłonęłam w nieco ponad tydzień; książka, z którą nie rozstawałam się na więcej niż godzinę, która towarzyszyła mi na zajęciach i w różnych innych, nawet dziwnych miejscach. Postać Scarlett ujęła mnie...

Niesamowita. Brakuje słów by móc ją opisać.

Niesamowita. Brakuje słów by móc ją opisać.

Siostra poleciła mi tą oto książkę i powiem szczerze, że wciągnęła mnie od pierwszego rozdziału, a z każdym następnym czułam rosnące napięcie - tak bardzo chciałam wiedzieć jak zakończy się historia rodziny Joad'ów. Z jednej strony "Grona gniewu" mnie przeraziły, a z drugiej pokazały jak wiele posiadam.

Majstersztyk.

Siostra poleciła mi tą oto książkę i powiem szczerze, że wciągnęła mnie od pierwszego rozdziału, a z każdym następnym czułam rosnące napięcie - tak bardzo chciałam wiedzieć jak zakończy się historia rodziny Joad'ów. Z jednej strony "Grona gniewu" mnie przeraziły, a z drugiej pokazały jak wiele posiadam.

Majstersztyk.

Czytałam mając 14 lat, wróciłam teraz mając 21. Nie zdarzyło mi się płakać nad książką od pierwszej do ostatniej strony. Małemu Księciu się udało.

Czytałam mając 14 lat, wróciłam teraz mając 21. Nie zdarzyło mi się płakać nad książką od pierwszej do ostatniej strony. Małemu Księciu się udało.

Naprawdę więcej takich lektur w szkołach! Do dziś pamiętam jak mając może z 10 lat płakałam czytająć Chłopców...

Naprawdę więcej takich lektur w szkołach! Do dziś pamiętam jak mając może z 10 lat płakałam czytająć Chłopców...

Opowiadania takie jakich nie mozna sobie wyobrazic!

Opowiadania takie jakich nie mozna sobie wyobrazic!