Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znajomość z Runtem zakończyła się dla nas na razie na czwartym tomie, "Ścieżka diamentu". Muszę w końcu dokupić ten brakujący 5 tom. Szkolenie Runta zbliża się do końca. W międzyczasie nieco zmieniły się zasady - nie tylko 5 najlepszych uczniów będzie mogło wybrać Ścieżkę Wojownika, ale ta najlepsza piątka zostanie kapitanami drużyn wojowników. Ale po drodze uczniowie muszą się jeszcze uporać z trudnymi egzaminami, więc czeka ich jeszcze mnóstwo pracy. A tymczasem moby oczywiście nie próżnują.

Przed nami jeszcze dwa tomy, ale da się wyrobić opinię o serii na podstawie tych czterech już przeczytanych. Dla fanów Minecrafta to świetna propozycja - tekstu nie jest dużo, a czcionka jest spora, więc książki nadają się do samodzielnego czytania przez dzieci. Autor zadbał o to, żeby fabuła była ciekawa, nie brakuje w niej zwrotów akcji, a w dodatku jest bardzo zabawnie (co jest ważne w książkach dla dzieci - zmniejsza ryzyko, że się znudzą). W naszym przypadku to ja czytałem im na głos i muszę powiedzieć, że nawet pomimo tego, że nigdy mnie do Minecrata nie ciągnęło, to nie była to dla mnie męcząca lektura. Może nie o wszystkim miałem pojęcie, ale dzieciaki nie narzekały i słuchały z zainteresowaniem.

Naprawdę warto zainwestować w tą serię jeśli macie fana Minecrafta w domu. Książeczki mają ok. 250 stron (2 tom jest krótszy, ma ok. 200 stron) i czyta się je szybko. Ilustracje są bardzo udane - nawet mi się spodobały, a fanem gry przecież nie jestem. Cena przystępna 🙂 Polecamy 😁

Znajomość z Runtem zakończyła się dla nas na razie na czwartym tomie, "Ścieżka diamentu". Muszę w końcu dokupić ten brakujący 5 tom. Szkolenie Runta zbliża się do końca. W międzyczasie nieco zmieniły się zasady - nie tylko 5 najlepszych uczniów będzie mogło wybrać Ścieżkę Wojowni...

Rozwiń

Zwiń

Tom trzeci cyklu, "Craftingowe sojusze". Bitwa potwierdziła, że mieszkańcy wioski kompletnie nie zdawali sobie sprawy z ogromu zagrożenia - "uświadomiliśmy sobie, z czym mamy do czynienia. Wszystko, czego my, wieśniacy, nauczyliśmy się w szkole... (...) to były tylko podstawy. Tryb dla dzieci". W szkole tworzą się grupki, drużyny, które wspólnie starają się trafić do najlepszej piątki - Runt pomimo kilku sukcesów nie jest postrzegany jako faworyt, większość patrzy na niego z góry i lekceważy. A tymczasem Herobrine, najpotężniejszy wróg rośnie w siłę i nie do końca wiadomo co zrobić, aby skutecznie mu się przeciwstawić. Wiadomo jednak, że nie można się poddawać - uczniowie przechodzą kolejne sprawdziany, doskonalą umiejętności, zawierają sojusze.

Dla fanów Minecrafta to świetna propozycja - tekstu nie jest dużo, a czcionka jest spora, więc książki nadają się do samodzielnego czytania przez dzieci. Autor zadbał o to, żeby fabuła była ciekawa, nie brakuje w niej zwrotów akcji, a w dodatku jest bardzo zabawnie (co jest ważne w książkach dla dzieci - zmniejsza ryzyko, że się znudzą). W naszym przypadku to ja czytałem im na głos i muszę powiedzieć, że nawet pomimo tego, że nigdy mnie do Minecrata nie ciągnęło, to nie była to dla mnie męcząca lektura. Może nie o wszystkim miałem pojęcie, ale dzieciaki nie narzekały i słuchały z zainteresowaniem.

Naprawdę warto zainwestować w tą serię jeśli macie fana Minecrafta w domu. Książeczki mają ok. 250 stron (2 tom jest krótszy, ma ok. 200 stron) i czyta się je szybko. Ilustracje są bardzo udane - nawet mi się spodobały, a fanem gry przecież nie jestem. Cena przystępna 🙂 Polecamy 😁

Tom trzeci cyklu, "Craftingowe sojusze". Bitwa potwierdziła, że mieszkańcy wioski kompletnie nie zdawali sobie sprawy z ogromu zagrożenia - "uświadomiliśmy sobie, z czym mamy do czynienia. Wszystko, czego my, wieśniacy, nauczyliśmy się w szkole... (...) to były tylko podstaw...

Rozwiń

Zwiń

W drugim tomie cyklu ("Od ziarna do miecza") nadal towarzyszymy Runtowi, który aby zrealizować marzenie musi mierzyć się nie tylko z własnymi ograniczeniami (całe życie był rolnikiem, nie łatwo jest się przestawić), ale także z prześladowcami w szkole (Peeble i jego kumple). Na szczęście ma przyjaciół, na których wsparcie może liczyć, choć czasem tego nie dostrzega i zachowuje się jak kompletny jełop 😉 Okazuje się, że wioska może być bardziej zagrożona niż wydawało się mieszkańcom i wkrótce będą musieli się zmierzyć z całą armią mobów. Czeka ich wielka bitwa.

Dla fanów Minecrafta to świetna propozycja - tekstu nie jest dużo, a czcionka jest spora, więc książki nadają się do samodzielnego czytania przez dzieci. Autor zadbał o to, żeby fabuła była ciekawa, nie brakuje w niej zwrotów akcji, a w dodatku jest bardzo zabawnie (co jest ważne w książkach dla dzieci - zmniejsza ryzyko, że się znudzą). W naszym przypadku to ja czytałem im na głos i muszę powiedzieć, że nawet pomimo tego, że nigdy mnie do Minecrata nie ciągnęło, to nie była to dla mnie męcząca lektura. Może nie o wszystkim miałem pojęcie, ale dzieciaki nie narzekały i słuchały z zainteresowaniem.

Naprawdę warto zainwestować w tą serię jeśli macie fana Minecrafta w domu. Książeczki mają ok. 250 stron (2 tom jest krótszy, ma ok. 200 stron) i czyta się je szybko. Ilustracje są bardzo udane - nawet mi się spodobały, a fanem gry przecież nie jestem. Cena przystępna 🙂 Polecamy 😁

W drugim tomie cyklu ("Od ziarna do miecza") nadal towarzyszymy Runtowi, który aby zrealizować marzenie musi mierzyć się nie tylko z własnymi ograniczeniami (całe życie był rolnikiem, nie łatwo jest się przestawić), ale także z prześladowcami w szkole (Peeble i jego kumple). Na s...

Rozwiń

Zwiń

Serię napisał autor skrywający się pod pseudonimem Cube Kid - to Erik Gunnar Taylor mieszkający na Alasce fan gier wideo, który swoją pierwszą powieść (nowelkę?) wydał w 2015 roku w formie ebooka ("The Diary of a Minecraft Villager"). Ten minecraftowy fanart spotkał się z tak ciepłym przyjęciem fandomu, że wkrótce pojawiły się też papierowe wydania twórczości Cube Kida. "Pamiętnik 8-bitowego wojownika" to nie tylko książki (w PL mamy 6 tomów, nie wiem czy powstało więcej), ale także komiksy. Twórczość Cube Kida jest wydawana już w 10 językach 🙂 Warto zaznaczyć, że jest to "nieoficjalna opowieść ze świata Minecraft" (ta informacja znajduje się na okładkach książek), ale została stworzona tak, że duch gry jest widoczny gołym okiem. Seria ma oczywiście wyraźną formę pamiętnika, a do tego pełna świetnych ilustracji (autor Saboten, tożsamość nieznana) w klimacie Minecrafta.

W pierwszym tomie, "Pamiętnik 8-bitowego (wieśniaka) wojownika" poznajemy głównego bohatera, 12-letniego Runta, który mieszka w Minecraftii, a konkretnie w wiosce nękanej nieustannie przez mobów (dla niewtajemniczonych - potwory i takie tam 😉). Życie Runta jako wieśniaka (tak sam się określa) jest monotonne - uprawianie i zbieranie to jego esencja. Nie jest to coś czym chciałby zajmować się Runt - on chciałby zostać bohaterem, który walczy z mobami. Tak jak Steve, który niedawno pomógł w obronie wioski Runta. Okazuje się, że marzenie Runta może się spełnić - w nowym roku szkolnym zajęcia będą wyglądały nieco inaczej (m.in. będą dotyczyć obrony przed mobami), a na koniec roku 5 najlepszych uczniów będzie mogło podążyć ścieżką WOJOWNIKA! Nie będzie to łatwe, ponieważ naukę będzie pobierało 150 uczniów. Ale Runt jest zdeterminowany i nie zamierza łatwo się poddać. I tak oto śledzimy poczynania Runta, który rywalizuje z innymi uczniami i przeciwnościami losu, aby zrealizować swoje marzenie.

Dla fanów Minecrafta to świetna propozycja - tekstu nie jest dużo, a czcionka jest spora, więc książki nadają się do samodzielnego czytania przez dzieci. Autor zadbał o to, żeby fabuła była ciekawa, nie brakuje w niej zwrotów akcji, a w dodatku jest bardzo zabawnie (co jest ważne w książkach dla dzieci - zmniejsza ryzyko, że się znudzą). W naszym przypadku to ja czytałem dzieciom na głos i muszę powiedzieć, że nawet pomimo tego, że nigdy mnie do Minecrata nie ciągnęło, to nie była to dla mnie męcząca lektura. Może nie o wszystkim miałem pojęcie, ale dzieciaki nie narzekały i słuchały z zainteresowaniem.

Naprawdę warto zainwestować w tą serię jeśli macie fana Minecrafta w domu. Książeczki mają ok. 250 stron (2 tom jest krótszy, ma ok. 200 stron) i czyta się je szybko. Ilustracje są bardzo udane - nawet mi się spodobały, a fanem gry przecież nie jestem. Cena przystępna 🙂 Polecamy 😁

Serię napisał autor skrywający się pod pseudonimem Cube Kid - to Erik Gunnar Taylor mieszkający na Alasce fan gier wideo, który swoją pierwszą powieść (nowelkę?) wydał w 2015 roku w formie ebooka ("The Diary of a Minecraft Villager"). Ten minecraftowy fanart spotkał się z tak cie...

Rozwiń

Zwiń

Marcin Mortka jest jednym z moich ulubionych pisarzy. Bardzo chętnie sięgam po kolejne jego książki - niezależnie od tego jakiej tematyki dotyczą. Dla mnie to pewniaki - biorę w ciemno, czytam i jeszcze się nie zawiodłem. A książki z serii "Drużyna do zadań specjalnych" to już pewniaki totalne 😃 Idealnie trafia w mój gust - jakbym śledził poczynania drużyny bohaterów w jakiejś gierce RPG. I to nie byle jakiej drużyny - jest tak cudownie zróżnicowana, że aż nieprawdopodobna 😁 Dla niewtajemniczonych - na czele drużyny stoi Edmund zwany Kociołkiem, który prowadzi karczmę "Pod Kaprawym Gryfem". A właściwie prowadzi kiedy akurat nie jest wplątany w jakąś kompletnie zakręconą aferę. Bo trzeba sobie powiedzieć wprost - afery ich nie omijają, wręcz przeciwnie. Drużyna przyciąga afery jak magnes, a ich przygody najlepiej opisuje powiedzenie "z deszczu pod rynnę. W jej skład poza Kociołkiem wchodzą również krasnolud inżynier, elf zabójca, goblin zwiadowca oraz dwóch ludzi - jeden z ostatnich rycerzy Doli (coś jakby paladyn) oraz guślarza. W grach lubiłem tworzyć pokręcone drużyny, ale ta przebija je wszystkie 😄

Nadeszła jesień i Kociołkowi nie w głowie kolejne wyprawy - wolałby skupić się na rodzinie i karczmie. A im bardziej nie chce wystawiać nosa poza karczmę, tym bardziej prawdopodobne, że świat zewnętrzny się o niego upomni. I tym oto sposobem w karczmie pojawia się banda trolli z Głodnej Puszczy, którą nasi bohaterowie odwiedzili w poprzednich przygodach. Śladem trolli podążą kolejna banda, a Złe też nie zasypia gruszek w popiele. I tyle sobie Kociołek posiedział w karczmie 😉 Żeby było jeszcze ciekawiej - obrót spraw wymaga udania się do księcia Ruperta, który nie pała do Edmunda sympatią. Dość szybko okaże się też, że drużyna Kociołka nie może być pozostawiona sama sobie, bo bez Edmunda zaczyna rozrabiać jak stado pijanych zajęcy 😁 Zgadniecie kto musi potem po nich posprzątać?

Świat stworzony przez Marcina Mortkę jest równie ciekawy jak drużyna - dużo się w nim dzieje, nie sposób się nudzić. A w dodatku jego konstrukcja jest bardzo przystępna - przygody nie toczą się w nadmiernie rozbudowanej krainie. Wręcz przeciwnie - mapa jest stosunkowo prosta, a podróże nie są sztucznie przedłużane. Akcji jest dużo, postacie są ciekawe, a treść nasycona świetnym humorem. Kawał naprawdę solidnego fantasy. Z tego tomiku dowiemy się nieco więcej o historii krainy, co bardzo mnie cieszy - lubię kiedy tło jest dopracowane, a wydarzenia czymś uzasadnione. Fajnie, że możemy też poznać lepiej Zwierzaka.

Uważnie śledzę profil, na którym Pan Marcin komunikuje się z fanami i wydaje mi się, że o kolejne "Kociołki" fandom upomina się chyba najczęściej - przy tak zróżnicowanej twórczości autora jest to bardzo dobra rekomendacja dla serii 🙂

Polecam z czystym sumieniem 😁 Według mnie solidne 8/10. Zachęcam również do obserwowania autora na fejsie - to bardzo pozytywny człowiek, a na spotkaniach z fanami wypada jeszcze lepiej niż w sieci 😊

Marcin Mortka jest jednym z moich ulubionych pisarzy. Bardzo chętnie sięgam po kolejne jego książki - niezależnie od tego jakiej tematyki dotyczą. Dla mnie to pewniaki - biorę w ciemno, czytam i jeszcze się nie zawiodłem. A książki z serii "Drużyna do zadań specjalnych" to już pe...

Rozwiń

Zwiń

Moja znajomość z Jakubem Wędrowyczem zaczęła się blisko 20 lat temu, kiedy kolega podsunął mi książkę wypożyczoną z miejskiej biblioteki - "Zagadka Kuby Rozpruwacza". To była 4 książka koncentrująca się na tym wybitnie nietypowym bohaterze - pochłonąłem ją momentalnie i wiedziałem już, że muszę przeczytać pozostałe. Dziś na półkach mam wszystkie książki o Jakubie - najnowszą z nich są "Faceci w gumofilcach" (2022). Jakub zadebiutował w 1996 roku w opowiadaniu "Hiena" opublikowanym w "Feniksie", a pierwszy zbiór opowiadań o nim, czyli "Kroniki Jakuba Wędrowycza" ukazał się w 2001 roku (i był jednocześnie pierwszą książką wydaną przez Fabryka Słów - nie wyobrażam sobie polskiej fantastyki bez tego wydawnictwa).

Kim jest Jakub Wędrowycz? W skrócie - chyba superbohaterem 😄 Wiejskim egzorcystą, bimbrownikiem, kłusownikiem, recydywistą. Eksterminatorem potworów wszelkiej maści - żadna istota nadprzyrodzona nie jest mu straszna. Odczynia uroki, zdejmuje klątwy. Człowiek renesansu 😆 Mieszka na Starym Majdanie koło Wojsławic, w okolicach Chełma, ale jego sława sięga o wiele dalej. W przeróżnych wojażach często towarzyszy mu Semen Korczaszko, kozak pamiętający jeszcze cara (służył w carskim wojsku). A przygody Jakuba są tak nieprawdopodobne, że nie ogarniam jakim cudem Andrzej Pilipiuk jest w stanie wymyślać kolejne 😄 Dla mnie to jeden z najciekawszych bohaterów fantastyki, nie tylko polskiej i bez wahania kupuję kolejne tomy opowiadań o Jakubie.

"Faceci w gumofilcach" dostarczają czytelnikowi 11 zupełnie nowych opowiadań o zróżnicowanej tematyce (412 stron). Jakub kolejny raz będzie walczył z odwiecznymi wrogami, czyli Bardakami. Przeczytamy o portalach, magicznych eliksirach, demonach, ekologii i kosmitach. W jednym z ciekawszych opowiadań zawitamy z Jakubem i Semenem do Zabrza, a konkretnie zabytkowej kopalni Guido, gdzie stawią czoła Królowi Szczurów. "Wajcha" jest jednym z moich ulubionych tekstów tego zbioru - czyściec, płaskoziemcy i Mikołaj Kopernik. To nie może być nudne 😄 Natomiast "Dentystyczny Batalion Karny" jest opowiadaniem genialnym - przekonacie się, że zdecydowanie warto dbać o zęby 😁 A tekst "Trzy damy i warchoł" jest fajnym cross overem perypetii Jakuba z postaciami poznanymi w "Upiorze w ruderze". Opowiadanie "Weterynarz" to konkretna abstrakcja, nawet jak na niesamowicie bujną wyobraźnie Andrzeja Pilipiuka 😂

Dziesiąty, jubileuszowy tom przygód Jakub Wędrowycza jest naprawdę udany, to ponad 400 stron świetnej rozrywki. Szacun dla Andrzeja Pilipiuka, że po napisaniu ponad setki opowiadań o Jakubie jest w stanie wymyślić coś jeszcze. Sam przyznaje, że nie jest łatwo - ale fani domagają się kolejnych i kolejnych, więc sądzę, że nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. A tymczasem, w oczekiwaniu na kolejnego Jakuba muszę zamówić następny tom opowiadań "bezjakubowych", które również bardzo lubię.

Andrzej Pilipiuk to autor nietuzinkowy i posiadający niezwykłą wyobraźnię. Zdecydowanie jeden z moich ulubionych. Jeśli lubicie zabawną fantastykę - sięgnijcie po Jakuba. A jeśli trochę bardziej poważną - po inne książki Andrzeja Pilipiuka, jest ich całe mnóstwo i poruszają różną tematykę (i mam chyba wszystkie 😃). Nie tylko zbiory opowiadań - napisał też świetne powieści! Polecam też spotkania autorskie z Panem Andrzejem - są naprawdę fajne 🙂

Moja znajomość z Jakubem Wędrowyczem zaczęła się blisko 20 lat temu, kiedy kolega podsunął mi książkę wypożyczoną z miejskiej biblioteki - "Zagadka Kuby Rozpruwacza". To była 4 książka koncentrująca się na tym wybitnie nietypowym bohaterze - pochłonąłem ją momentalnie i wiedziałe...

Rozwiń

Zwiń