Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem pod wrażeniem. Lubię wirtuozerię słowa, przewrotny, totalny humor zbliżony nieco do stylu mojego ukochanego pisarza z dzieciństwa - Edmunda Niziurskiego - niestety już świętej pamięci..I to wszystko jest w książce Pana Pilcha, książce, która w dodatku jest głęboką historią o miłości.

Jestem pod wrażeniem. Lubię wirtuozerię słowa, przewrotny, totalny humor zbliżony nieco do stylu mojego ukochanego pisarza z dzieciństwa - Edmunda Niziurskiego - niestety już świętej pamięci..I to wszystko jest w książce Pana Pilcha, książce, która w dodatku jest głęboką historią o miłości.

No w końcu, w końcu! Nawet Tyrion się trochę pozbierał, choć do pełnej formy sporo mu jeszcze brakuje:). Pretendentów do tronu coraz mniej, coś się zaczyna klarować, wątki zbiegają się w jednym miejscu. Kilka fantastycznych zwrotów akcji pod koniec. (Jednego nie daruję Ci Martin! Wiesz czego...) Kto jednak w tej sytuacji może zostać zwycięzcą aby zakończenie nie wiało rozczarowującą sztampą... Czyżby nikt?! A może...hm...nie to niemożliwe. A może jednak....

No w końcu, w końcu! Nawet Tyrion się trochę pozbierał, choć do pełnej formy sporo mu jeszcze brakuje:). Pretendentów do tronu coraz mniej, coś się zaczyna klarować, wątki zbiegają się w jednym miejscu. Kilka fantastycznych zwrotów akcji pod koniec. (Jednego nie daruję Ci Martin! Wiesz czego...) Kto jednak w tej sytuacji może zostać zwycięzcą aby zakończenie nie wiało...

George Martin ewidentnie stracił pazur. W tym tomie czuje się jego pisarskie skapcanienie mające swe odbicie w skapcanieniu postaci Tyriona, który zamiast być sobą - tonie w poczuciu winy i dwieście razy zadaje sobie pytanie: "dokąd odsyła się kurwy" przypomniawszy sobie nagle o swej pierwszej miłości. Brak pomysłu na rozwój postaci Tyriona w Tańcu ze Smokami aż boli. A poza tym niby wszyscy zdrowi:) Jest spójny świat Westeros, niesamowity klimat, są nowe plany zdobycia tronu i jest kilka zaskoczeń. Jednakże w porównaniu z czterema pierwszymi częściami DWD ma się jak walka w kisielu do finału MMA.

George Martin ewidentnie stracił pazur. W tym tomie czuje się jego pisarskie skapcanienie mające swe odbicie w skapcanieniu postaci Tyriona, który zamiast być sobą - tonie w poczuciu winy i dwieście razy zadaje sobie pytanie: "dokąd odsyła się kurwy" przypomniawszy sobie nagle o swej pierwszej miłości. Brak pomysłu na rozwój postaci Tyriona w Tańcu ze Smokami aż boli. A...