Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jaka była pierwsza myśl, kiedy zerknęłam na opis tej książki? "To zdecydowanie będzie książka z wątkiem paranormalnym" i ta wizja zdecydowanie mi się nie podobała, bo moja wyobraźnia jest zbyt bujna, by zaczytywać się w takich rzeczach. Jednak nie mogłam się bardziej mylić!

Okazało się, że historia zaprezentowana przez autorkę wpisała się idealnie w mój kryminalny gust i wciągnęła już od pierwszych stron, mimo że sama akcja rozwija się powoli i dość jednostajnie. Styl, w jakim książka ta została napisana można uznać za dość przyjemny, przez tekst wręcz się płynie i prawdopodobnie dlatego zdołałam przeczytać ją w zaledwie jeden dzień.

Prócz tego, sama fabuła niezwykle do mnie przemówiła. Nie dość, że akcja toczy się dwutorowo, to obydwie perspektywy perfekcyjnie się uzupełniają, dając nam pełny obraz zaistniałych wydarzeń.

Pomysł na tę książkę również wydaje mi się całkiem interesujący, do tej pory nie miałam okazji spotkać się z podobnym wątkiem, a naprawdę ciężko jest mnie zaskoczyć jeśli chodzi o kryminalne sensacje. Aczkolwiek mnogość tajemnic i sekretów, które wyskakują dosłownie co kilka stron należycie zaspokoiła moje czytelnicze potrzeby, szczególnie biorąc pod uwagę wydarzenia zawarte na samym końcu tej historii. Zakończenie kompletnie mnie zszokowało i w życiu nie spodziewałam się, że autorka zaserwuje nam coś podobnego, bo mimo rozwiązania głównej zagadki okazuje się, że za nią kryje się ich o wiele więcej 🤫

Jeśli chodzi o samych bohaterów i relacje, jakie pomiędzy nimi zachodziły to uważam, że były całkiem poprawnie zaprezentowane. Co prawda, żadna z postaci nie zapadła mi wyjątkowo w pamięć, ale też nie zniechęciła mnie do siebie swoim bezsensownym i żenującym zachowaniem.

Dlatego właśnie postanowiłam ocenić ją na 8 gwiazdek i myślę, że w pełni na nie zasłużyła.

Jaka była pierwsza myśl, kiedy zerknęłam na opis tej książki? "To zdecydowanie będzie książka z wątkiem paranormalnym" i ta wizja zdecydowanie mi się nie podobała, bo moja wyobraźnia jest zbyt bujna, by zaczytywać się w takich rzeczach. Jednak nie mogłam się bardziej mylić!

Okaz...

Rozwiń Zwiń

Dość długo zastanawiałam się co mogłabym powiedzieć o tej historii, jak powinnam określić swoje odczucia, które nie były na tyle "zero-jedynkowe" jak mogłoby się wydawać.

Nie mniej jednak, opowieść o relacji Josie i Chase'a niezwykle mnie urzekła, jednak nie do końca w ten sposób, w jaki się spodziewałam. W pamięć zapadła mi przede wszystkim ich dojrzale budująca się zażyłość i więź, jakiej dorośli ludzie nie są w stanie przypisać tak młodemu pokoleniu. Dawno już nie czytałam książki, w której relacja bohaterów nie opierała by się na fizyczności oraz cielesności, ale czysto emocjonalnej bliskości popartej zrozumieniem, a także powoli zyskiwanym zaufaniu. Urzekło mnie to, że główni bohaterowie z dość chłodnych i wręcz nieprzychylnych stosunków przebyli tak długą drogę, by w końcu odnaleźć w sobie nawzajem bratnie dusze.

Opowieść ta ukazuje również, jak wiele nastolatków musi wbrew sobie stać się mentalne osobami dorosłymi, głównie ze względu na sytuację rodzinną, na którą często nie mają żadnego wpływu. Książka ta pokazuje, że nawet idealna powierzchowność może kryć w swoim wnętrzu wiele niedoskonałości oraz pęknięć i tylko od nas zależy, czy zechcemy je dojrzeć, a co za tym idzie - poznać i zrozumieć drugiego człowieka takim, jakim jest naprawdę.

Mimo, że książka ta nie zawiera w sobie zbyt wielu zwrotów akcji, czy też niewiarygodnych wydarzeń, to niesie wraz z sobą ogromną ilość wartościowych przesłań, począwszy od konsekwencji otworzenia swojego serca na innych ludzi, poprzez radzenie sobie z traumatycznymi rodzinnymi problemami, kończąc na stawianiu czoła cierpieniu oraz nieuchronności ludzkiego losu.

Nie obyło się bez dosłownie kilku momentów, w czasie których przymykałam lekko oczy z zażenowania, aczkolwiek były one na tyle rzadkie, że nie zmieniły w większy sposób mojej opinii na temat książki, tym bardziej, że język, jakim posłużyła się autorka niebywale przypadł mi do gustu.

Całość książki oceniam na bardzo wysokim poziomie, mimo iż sama fabuła nie była wcale zatrważająca. Jednak dla samej relacji Josie i Chase'a przeczytałabym tę książkę drugi, albo nawet i trzeci raz.

Dość długo zastanawiałam się co mogłabym powiedzieć o tej historii, jak powinnam określić swoje odczucia, które nie były na tyle "zero-jedynkowe" jak mogłoby się wydawać.

Nie mniej jednak, opowieść o relacji Josie i Chase'a niezwykle mnie urzekła, jednak nie do końca w ten sposób, w jaki...

Rozwiń Zwiń

Przyznam szczerze, że wcześniej nie miałam do czynienia z powieściami graficznymi, dlatego niezwykle ciężko było mi przestawić się na typowo graficzny odbiór treści. Na samym początku z trudem wciągnęłam się w fabułę, być może dlatego, że jestem przyzwyczajona do książek z bogatą treścią słowną, a w tym przypadku musiałam poradzić sobie bez tego. Nie mniej jednak, po pewnym czasie przyzwyczaiłam się do analizowania rysunków i wyciągania z nich informacji zarówno o przebiegu zdarzeń, jak i towarzyszących bohaterom emocjach. I chociaż styl, w jakim zostały wykonane grafiki niezbyt wpasował się w mój gust, to jednak autorka bezbłędnie operowała ilustracjami, by odwzorować stany emocjonalne bohaterów za pomocą mimiki twarzy.

Sama fabuła przedstawia się w interesujący sposób, aczkolwiek jak dla mnie była trochę zbyt powierzchowna. Sceny przemykały mi pod palcami i tak naprawdę nie miałam okazji porządnie zagłębić się w szczegóły. Chociaż może tak właśnie powinno to wyglądać w tego typu książkach, jednak mam zbyt mało doświadczenia, by móc to trafnie ocenić. Również niektóre z dialogów wydawały mi się poprowadzone nazbyt sztucznie, aczkolwiek pojawiały się sporadycznie, dlatego nie przeszkadzały mi aż tak bardzo.

Pomimo tego, pomysł na tę opowieść bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. Wydaje mi się, że jest to idealna książka dla młodszych czytelników, bo w prosty sposób porusza ważne tematy. W szczególności ukazuje drogę odkrywania miłości, która może objawić się pod różnymi postaciami. W adekwatny sposób opisuje trudności, z jakimi mierzą się osoby odkrywające dopiero swoją tożsamość płciową i próbujące się z tym pogodzić. Obrazuje również proces przeistaczania się relacji o typowo przyjacielskim charakterze w coś o wiele głębszego i poważniejszego, jednak niepozbawionego cierpienia oraz rozterek.

Nie ukrywam jednak, że mam zamiar zapoznać się z kolejnymi tomami, by móc wykreować sobie pełny obraz tej serii.

Przyznam szczerze, że wcześniej nie miałam do czynienia z powieściami graficznymi, dlatego niezwykle ciężko było mi przestawić się na typowo graficzny odbiór treści. Na samym początku z trudem wciągnęłam się w fabułę, być może dlatego, że jestem przyzwyczajona do książek z bogatą treścią s...

Rozwiń Zwiń

Po samym opisie książki oczekiwałam dość humorystycznej historii traktującej o różnicach pokoleniowych występujących pomiędzy dwójką głównych bohaterów. I po części tak właśnie było. Niezliczoną ilość razy uśmiechałam się sama do siebie czytając o kolejnych potyczkach starszej kobiety i młodego mężczyzny, które w niektórych momentach przekraczały granice ludzkiego rozsądku. Było to tym bardziej nietuzinkowe, że same postacie zostały przedstawione w niezwykle realistyczny sposób, w szczególności sama główna bohaterka, gdyż w idealny sposób odzwierciedlała przynależność do grona tak zwanych "moherowych beretów" i aż sama nie dowierzałam, że można w tak prosty, a zarazem rzetelny sposób zobrazować typowe dla tej grupy osób sposoby zachowań.

Nie mniej jednak, okazało się, że książka ta nie tylko bawi, ale także przedstawia mnogość problemów z jakimi muszą mierzyć się osoby ze środowisk LGBT+. Autor bez skrępowania opisał zarówno skomplikowany proces odkrywania swojej tożsamości płciowej, uzewnętrzniania jej, borykania się z opiniami innych ludzi na jej temat, przy czym uwzględnił również problem braku akceptacji (również w środowisku rodzinnym) oraz zagrożenie chorobami przenoszonymi drogą płciową.

Nie obyło się jednak bez chwil krytyki. O ile bardzo doceniłam poruszenie tematu sekt oraz ich wyniszczającego wpływu na życie ludzkie, tak jeden fragment ich dotyczący był moim zdaniem zbyt abstrakcyjny i kompletnie nie wiedziałam, z jakiego powodu się tam znalazł, gdyż zakrawał on już o zjawiska o charakterze paranormalnym. Dodatkowo, książka była miejscami wręcz zbyt... frywolna, co nie każdemu przypadnie do gustu.

Jednak pomimo tego, historia Anny i Pawła kryje w sobie wiele nauki o pokonywaniu stereotypowego myślenia, o dostrzeganiu w człowieku dobra bez względu na to, z jaką orientacją seksualną się on utożsamia.

Podsumowując, jest to bardzo pouczająca książka, która w zabawny sposób serwuje nam wiele wartościowych przekazów, chociaż niektóre momenty były dla mnie zdecydowanie zbyt obsceniczne i zupełnie niepotrzebne.

Po samym opisie książki oczekiwałam dość humorystycznej historii traktującej o różnicach pokoleniowych występujących pomiędzy dwójką głównych bohaterów. I po części tak właśnie było. Niezliczoną ilość razy uśmiechałam się sama do siebie czytając o kolejnych potyczkach starszej kobiety i mł...

Rozwiń Zwiń

W dniu dzisiejszym chciałabym pomówić o książce nieco innej niż te, które zaprezentowałam na swoim profilu do tej pory. Nie jest to bowiem kolejna fabularna historia, a zbiór sześciu niezwykle interesujących baśni.

"Język cierni" zaskoczył mnie przede wszystkim oprawą graficzną. I nie chodzi mi w tym przypadku wyłącznie o samą okładkę, która swoją drogą jest równie piękna. Książka skrywa w sobie bowiem przepiękną szatę graficzną, która niebywale urozmaica czytanie. Każdej ze stron towarzyszą miłe dla oka rysunki, a po zakończeniu każdej z baśni odnajdziemy również pełnowymiarowe grafiki nawiązujące do danej historii. Jest to o tyle ciekawe, iż zarówno ilustracje, jak i sam tekst zachowane są wyłącznie w odcieniach błękitu i czerwieni, co nie jest do końca typowe wśród utworów literackich.

Odnosząc się jednak do samej treści: Jeśli myślicie, że zawarte w książce baśnie będą idealną pozycją do usypiania dzieci, to zdecydowanie tego odradzam! Po pierwsze, pod względem językowym opowieści skierowane są raczej dla starszych czytelników. Nie wykluczam, że nastolatkowie również mogliby się w nich odnaleźć, jednak sądzę, że odbiór treści mógłby być dla nich jednak problemem. Po drugie, sama fabuła tych sześciu baśni wydaje się zbyt... drastyczna? Chociaż może to trochę zbyt wygórowane słowo. Aczkolwiek obecność zwłok, śmierci i krwi mówi chyba sama za siebie. Dlatego młodszym dzieciom zdecydowanie odradzam tę książkę, bo sądzę, że jest ona przeznaczona bardziej dla osób dorosłych.

Trzeba przyznać, że z historii tych płyną bardzo ważne morały, które wyczytać można spomiędzy kolejnych wersów. Są to wnioski, które z jednej strony powinny być oczywistością dla ludzi w dzisiejszych czasach, a jednak bardzo często o nich zapominamy. Niektóre z nich boleśnie uświadamiają, inne natomiast zmieniają postrzeganie drugiego człowieka, co różni się od morałów płynących z dziecięcych bajek.

Przyznaję jednak, że historie mogły być trochę bardziej rozbudowane, bo fabuła przemykała troszkę zbyt szybko.

Nie mniej jednak, wydaje się to być interesująca pozycja, szczególnie dla dorosłych, którzy mogą wyciągnąć z niej wiele pożytecznych wniosków, a jednocześnie przenieść się w wiele różnorakich światów za pomocą pojedynczej książki.

W dniu dzisiejszym chciałabym pomówić o książce nieco innej niż te, które zaprezentowałam na swoim profilu do tej pory. Nie jest to bowiem kolejna fabularna historia, a zbiór sześciu niezwykle interesujących baśni.

"Język cierni" zaskoczył mnie przede wszystkim oprawą graficzną....

Rozwiń Zwiń

Już sam tytuł wiele mówi o zawartości, jednak po samej treści spodziewałam się jednak czegoś innego. Co nie znaczy, że byłam przez to zawiedziona! Wręcz przeciwnie.

Pierwsza połowa historii opiera się głównie na przedstawieniu nam głównych bohaterów. Znajdziemy tam bardzo dużo opisów, o wiele mniej dialogów, jednak język tekstu jest na tyle przyjemny i barwny, że nie przeszkadzało mi to aż tak bardzo. Główna postać, która jest jednocześnie narratorem opowieści, od razu przypadła mi do gustu. Specyficzne poczucie humoru, sceptyczne podejście do świata i głowa pełna przemyśleń. Koks pokazuje nam zupełnie inną stronę Wrocławia, tę zdecydowanie bardziej marginalną, w której wśród młodzieży, ale także pośród osób dorosłych króluje narkomania i alkoholizm. Ogółem, każdy z pojawiających się w książce bohaterów jest na tyle wyjątkowy i nietuzinkowy, że ciężko oderwać się od czytania.

W międzyczasie dowiadujemy się również, że każda z postaci pierwszoplanowych zmaga się z niekończącymi się niepowodzeniami życiowymi, co finalnie składnia ich do decyzji o grupowym pozbawieniu się życia. Jednak przedstawione zostało to w zupełnie inny sposób, niż bywa to zazwyczaj. Nie dostrzeżemy tu praktycznie żadnej emocjonalności, rozpaczy, żalu czy bólu. Bohaterzy do tej decyzji podchodzą z obojętnością, jak gdyby decydowali o spontanicznej przeprowadzce do innego miasta.

Jednak tuż przed samą realizacją pomysłu, zachodzi pewna zmiana. Grupka przyjaciół postanawia odwlec swoją decyzję w czasie, ale los bywa czasem przewrotny, prawda? A wtedy mamy okazję dostrzec, jak różne są sposoby radzenia sobie ze stratą i poczuciem winy.

Tuż po punkcie kulminacyjnym fabuły zaczyna się dziać wiele dziwnych rzeczy, za którymi nie do końca nadążałam. Szczególnie zakończenie pozostawia więcej pytań, niż odpowiedzi, przez co nie do końca wiem, jak finalnie potoczyły się losy bohaterów. I to był praktycznie jedyny minus, jaki udało mi się dostrzec.

W rezultacie, książka była naprawdę interesującym przeżyciem, a takie pozycje lubię najbardziej!

Już sam tytuł wiele mówi o zawartości, jednak po samej treści spodziewałam się jednak czegoś innego. Co nie znaczy, że byłam przez to zawiedziona! Wręcz przeciwnie.

Pierwsza połowa historii opiera się głównie na przedstawieniu nam głównych bohaterów. Znajdziemy tam bardzo dużo opisów, o w...

Rozwiń Zwiń

Muszę przyznać, że mam dość skrajne odczucia względem tej książki, ale zacznijmy najpierw od rzeczy, które podobały mi się najbardziej.

Przede wszystkim sam pomysł na fabułę niezwykle mnie zainteresował, bo wydawał się naprawdę oryginalny i nieszablonowy. Rzadko trafiam na tego typu pozycje, więc z tego tytułu ogromne brawa dla autorki. Historia o niespełnionej miłości, cierpieniu, samotności i dojrzewaniu do własnych uczuć przemówiła do mnie już od samego początku.

Sam styl pisarski autorki również przedstawił się na bardzo zadowalającym poziomie. Książkę czytało się na tyle szybko, że skończyłam ją w trakcie jednego dnia. To chyba najlepiej świadczy o tym, że tekst był przyjemny i łatwy w odbiorze.

Tym co najbardziej przeszkadzało mi w trakcie czytania była zbyt duża ilość scen z codziennego, przyziemnego życia głównej bohaterki, co po pewnym czasie stało się naprawdę nużące. Oczekiwałam zdecydowanie więcej elementów odnoszących się do relacji Mani z Maćkiem, dlatego nie do końca jestem zadowolona z faktu, że historia skupia się przez większość czasu na przyziemnych rzeczach. Z chęcią zapoznałabym się z większą ilością szczegółów na temat rozwoju ich więzi, bo te elementy potraktowane zostały wyłącznie pobieżnie. Częste monologi wewnętrzne bohaterki ratują nieco sprawę, ale nie zastępują do końca tych rzeczy, których mi zabrakło.

Również zakończenie pozostawiło po sobie lekki niedosyt. Sądząc po tym, że książka skupiła się głównie na opisaniu odczuwanych emocji, sądziłam, że sama końcówka historii będzie naprawdę obfita w bogate opisy przeżyć głównych postaci, ale niestety tak się nie stało. Zwieńczenie ich trudnej drogi do życia w szczęściu nie było zbyt emocjonujące, przynajmniej w moim odczuciu, bo zupełnie nie było zapadające w pamięć.

Biorąc jednak pod uwagę, że jest to debiut autorki, myślę, że wypadł on zadowalająco, a polubią go tym bardziej te osoby, które zaczytują się w lekkich historiach z motywem romansu.

Muszę przyznać, że mam dość skrajne odczucia względem tej książki, ale zacznijmy najpierw od rzeczy, które podobały mi się najbardziej.

Przede wszystkim sam pomysł na fabułę niezwykle mnie zainteresował, bo wydawał się naprawdę oryginalny i nieszablonowy. Rzadko trafiam na tego typu pozyc...

Rozwiń Zwiń

Jako osoba zaznajomiona z tym środowiskiem miałam duże oczekiwania względem tej pozycji, jednak postanowiłam ocenić ją z perspektywy kompletnego laika, który nie wie tak naprawdę nic w tym zakresie.

Bardzo podobało mi się to, że autorka precyzyjnie opisała regulacje oraz procedury, jakie towarzyszą funkcjonariuszom w codziennej pracy. Nie jest to wiedza powszechna, więc tym bardziej wydaje się interesująca dla osób niewtajemniczonych. Mamy zatem obraz Służby Więziennej "od kuchni" i za to najbardziej cenię tę książkę.

Zawiodła mnie jednak sama realizacja fabuły. Dość liczne przeskoki czasowe i te, które pojawiały się pomiędzy poszczególnymi scenami wprowadziły niezły chaos, przez co ciężko mi się to czytało.

Najbardziej zawiodło mnie jednak to, że autorka przedstawiła wyłącznie jedną stronę medalu resocjalizacji, ukazując skazanych jako potulne baranki skore do współpracy. Rzeczywistość jest jednak z goła inna, czego mi właśnie zabrakło i sprawiło, że książka stała się dla mnie mało realna. Zdaję sobie sprawę, że był to najpewniej celowy zabieg, by wpłynąć na opinię społeczną względem osób skazanych, jednak wolałabym, aby lektura ukazywała zarówno cienie, jak i blaski pracy w tej formacji.

Pani Danuta dość często wskazywała na podrzędną pozycję kobiet wśród funkcjonariuszy, z czym oczywiście się zgadzam. Aczkolwiek czy trzeba było o tym wspominać praktycznie co dwie strony? Nie sądzę, bo po pewnym czasie stało się to bardzo irytujące. Podobnie jak fakt, że autorka niewiele wspomniała o swoich porażkach zawodowych, zupełnie jakby nie miały miejsca, a przecież wiadomo, że nie ma ludzi idealnych. Bardzo chciałabym zobaczyć, w jaki sposób sobie z nimi radziła.

Ogromnie podobała mi się postawa Pani Danuty względem podopiecznych i wyniosłam z niej wiele cennych wniosków. Nie każdemu jej poglądy mogą się podobać, ale uważam, że w tym zawodzie dają najlepsze rezultaty.

Z tego właśnie względu przyznałam książce 4 gwiazdki, bo mimo wszystko jest to książka, która poszerza horyzonty.

Jako osoba zaznajomiona z tym środowiskiem miałam duże oczekiwania względem tej pozycji, jednak postanowiłam ocenić ją z perspektywy kompletnego laika, który nie wie tak naprawdę nic w tym zakresie.

Bardzo podobało mi się to, że autorka precyzyjnie opisała regulacje oraz procedury, jakie ...

Rozwiń Zwiń