Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W książeczce "Czem jest, a czem nie jest matematyka" Steinhaus porównał swoją dziedzinę wiedzy do istniejącej od wieków wieży, do której dobudowywane są coraz wyższe piętra. Aby zobaczyć postęp budowy, trzeba dojść na piętro najwyższe, choć prowadzące tam schody są strome i bardzo długie. "Rzeczą popularyzatora jest zabrać słuchacza do windy, z której nie zobaczy ani pośrednich pięter, ani pracą wieków ozdobionych komnat, ale przekona się, że gmach jest wysoki i że wciąż rośnie" - napisał.

W książeczce "Czem jest, a czem nie jest matematyka" Steinhaus porównał swoją dziedzinę wiedzy do istniejącej od wieków wieży, do której dobudowywane są coraz wyższe piętra. Aby zobaczyć postęp budowy, trzeba dojść na piętro najwyższe, choć prowadzące tam schody są strome i bardzo długie. "Rzeczą popularyzatora jest zabrać słuchacza do windy, z której nie zobaczy ani pośrednich...

Nie wiem jak to możliwe, ale dopiero wczoraj uświadomiłem sobie, że to miejsce, w którym umrę – już jest!!! Że ten skrawek ziemi na Ziemi, na którym wydam swój ostatni oddech już istnieje – tylko nie wiem gdzie...? I od tych kilkunastu godzin już trochę inaczej patrzę na świat, bo każde miejsce, które widzę, rodzi pytanie: może umrę właśnie tutaj...?

Nie wiem jak to możliwe, ale dopiero wczoraj uświadomiłem sobie, że to miejsce, w którym umrę – już jest!!! Że ten skrawek ziemi na Ziemi, na którym wydam swój ostatni oddech już istnieje – tylko nie wiem gdzie...? I od tych kilkunastu godzin już trochę inaczej patrzę na świat, bo każde miejsce, które widzę, rodzi pytanie: może umrę właśnie tutaj...?

Bożych świrów i dzisiaj nie brak. Ale jakoś nikogo nie fascynują. Chyba, że ich sława ugruntowała się wcześniej, jak w przypadku Nikifora czy Heródka. Ale takich było niewielu - na ogół pamięć o samorodnym artyście szybko się rozwiewa.

Bożych świrów i dzisiaj nie brak. Ale jakoś nikogo nie fascynują. Chyba, że ich sława ugruntowała się wcześniej, jak w przypadku Nikifora czy Heródka. Ale takich było niewielu - na ogół pamięć o samorodnym artyście szybko się rozwiewa.

Wrzesień już wyszedł z lasów. W tym roku jesień przyszła jak mądrość: tego roku jesień była jak uśmiech starego, dobrego człowieka. Słyszał głos: – Świat – to noc dla człowieka. Paskudna noc. Błądzisz. A na latarkę – ludzie ci dmuchają… – Nieprawda – mówił, wbijając palce w ziemię. – Nieprawda...

Wrzesień już wyszedł z lasów. W tym roku jesień przyszła jak mądrość: tego roku jesień była jak uśmiech starego, dobrego człowieka. Słyszał głos: – Świat – to noc dla człowieka. Paskudna noc. Błądzisz. A na latarkę – ludzie ci dmuchają… – Nieprawda – mówił, wbijając palce w ziemię. – Nieprawda...

Pierwsze, nieprześcignione ustępy opowieści poetyckiej Kwiaty polskie dotarły do Anglii w styczniu 1941. Wprawdzie najwybitniejszy na emigracji londyńskiej poeta, wówczas jeszcze współpracownik „Wiadomości Polskich”, wyraził pogardliwe zdziwienie, że Tuwimowi chce się w takiej chwili pisać takie rzeczy, co miało zapewne oznaczać potępienie dla poety, który opiewa róże, kiedy płoną lasy, ale redakcja „Wiadomości”, zachwycona, upojona, odurzona czarodziejskim bukietem poetyckim, tym naręczem wspaniale pachnących kwiatów polskich, wysłała do autora depeszę: Send more flowers (wyślij więcej kwiatów). Wojna była w pełni, toteż nic dziwnego, że tego samego dnia na 28. Great Rusell Street (W.C.I.) zjawił się urzędnik Scotland Yardu i spytał, co oznacza ten niezwykły telegram. Krótki rzut oka na tytuł poematu i na str. 95 (2-ga szpalta, l-a linia od dołu) polsko-angielskiego słownika Stanisławskiego wyjaśnił nieporozumienie.

Pierwsze, nieprześcignione ustępy opowieści poetyckiej Kwiaty polskie dotarły do Anglii w styczniu 1941. Wprawdzie najwybitniejszy na emigracji londyńskiej poeta, wówczas jeszcze współpracownik „Wiadomości Polskich”, wyraził pogardliwe zdziwienie, że Tuwimowi chce się w takiej chwili pisać takie rzeczy, co miało zapewne oznaczać potępienie dla poety, który opiewa róże, kiedy pł...

Nasze aktorki filmowe idą w ślady gwiazd hollywoodzkich - pisał "Orędownik". - Tam często się rozwodzą, często znowu wchodzą w związki małżeńskie. My nie mamy wprawdzie tak głośnych gwiazd, jak Mary Pickford albo Greta Garbo. Ale mamy takie, które dla większego uroku (przede wszystkim dla siebie samych) przybierają niepolskie nazwiska. I naturalnie wychodzą za mąż za... reżyserów filmowych. A potem się rozwodzą. Dzisiaj właśnie prasa podaje, że Nora Ney rozwodzi się z mężem swym inż. Steinwurzelem. Po co taka reklama? Czy komu na tym zależy, żeby wchodzić w cudze życie prywatne? Jeszcze pod tym względem jesteśmy daleko od Ameryki. Choć może...

Nasze aktorki filmowe idą w ślady gwiazd hollywoodzkich - pisał "Orędownik". - Tam często się rozwodzą, często znowu wchodzą w związki małżeńskie. My nie mamy wprawdzie tak głośnych gwiazd, jak Mary Pickford albo Greta Garbo. Ale mamy takie, które dla większego uroku (przede wszystkim dla siebie samych) przybierają niepolskie nazwiska. I naturalnie wychodzą za mąż za... reżyser...