Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaskakujące zważając na date wydania ponad 100 lat temu. Ciekawe czy autor był pierwszym z motywem przekazania władzy systemowej maszynie i towarzyszącego upadku ludzkości w tym 1909, czy był ktoś wcześniej.
Motyw wymyślania idei jako celu egzystencji po dojściu do pełnego komfortu w sumie prawdziwy, bo do czego ma się sprowadzać nasze bycje jak tak będzie wygodnie w 100%. Tylko, że nie da się myśleć bez doświadczeń. Trzeba trwać w dyskomforcie, albo chociaż znezc balans nie eliminując go całkiem z naszego życia żeby uratować ludzkość. Motyw pojawiajacy sie w lwiej części scifi do lat 80, potem zniknął, jakoś mniejsza wagę autorzy zaczęli przykładać do tego co znaczy być człowiekiem.

Zaskakujące zważając na date wydania ponad 100 lat temu. Ciekawe czy autor był pierwszym z motywem przekazania władzy systemowej maszynie i towarzyszącego upadku ludzkości w tym 1909, czy był ktoś wcześniej.
Motyw wymyślania idei jako celu egzystencji po dojściu do pełnego komfortu w sumie prawdziwy, bo do czego ma się sprowadzać nasze bycje jak tak będzie wygodnie w 100%....

Mam problem z Asimovem. Czytając poprzednie części miałem go za autora będącego w okresie rozkwitu literackiego, z nietuzinkowymi pomysłami, za którymi nie nadążał jego kunszt samego prowadzenia historii.
Rozpoczynając tę książkę uderzyły mnie zmiany w samym sposobie pisania, zmiany bardzo pozytywne, w końcu od wydania Drugiej Funcacji minęło prawie 30 lat. Postaci są tutaj dobrze zarysowane, dokładnie poprowadzone, historia stanowi ciągłość bez skrajnego przeskakiwania w wątkach, czyta się w miarę lekko, nie ma tu praktycznie niczego z czym mialem problem przy lekturze poprzednich części, ale. No właśnie, ale- historia jakby kuleje. Świat, który stworzył Asimov w latach 50 mógł zachwycać swoim rozmachem i przecieraniem szlaków w sci-fi, a przy tej pozycji nie mogę powiedzieć, mimo znacznej poprawy stylu literackiego, żeby była to w mojej opinii pozycja wybitna. Ciężko powiedzieć czego brakowało, świat już nie zachwycał, fabuła nie wciągała w przewracanie kolejnych stron z zapartym tchem.
Mimo wszystko myślę, że dla fanów gatunku, warto poświęcić jej te kilka godzin i zamknąć, chociaz też nie do końca, tę historię.

Mam problem z Asimovem. Czytając poprzednie części miałem go za autora będącego w okresie rozkwitu literackiego, z nietuzinkowymi pomysłami, za którymi nie nadążał jego kunszt samego prowadzenia historii.
Rozpoczynając tę książkę uderzyły mnie zmiany w samym sposobie pisania, zmiany bardzo pozytywne, w końcu od wydania Drugiej Funcacji minęło prawie 30 lat. Postaci są tutaj...

Bardzo intrygujący pomysł stoi za ta ksiazka ktora, co by tu duzo nie mowic, jest bardzo dobra. Dziwność, która z kolejnymi stronami zaczyna się powoli oddziwniać, klarować kreuje klimat. Do tego całkiem ciekawe postaci, choć niektóre (jak to ma w zwyczaju stare scifi) poprowadzone pobieżnie, jako swoiste wspomaganie do konceptu i fabuły, które mają grać pierwsze skrzypce. Wszystko okraszone odrobina dywagacji społeczno-filozoficznych. Ogólnie polecam.
Szkoda tylko, że kolejne tomy mają coraz to gorsze opinie.

Bardzo intrygujący pomysł stoi za ta ksiazka ktora, co by tu duzo nie mowic, jest bardzo dobra. Dziwność, która z kolejnymi stronami zaczyna się powoli oddziwniać, klarować kreuje klimat. Do tego całkiem ciekawe postaci, choć niektóre (jak to ma w zwyczaju stare scifi) poprowadzone pobieżnie, jako swoiste wspomaganie do konceptu i fabuły, które mają grać pierwsze skrzypce....