Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dzięki uprzejmości Wydawnictwa Marginesy, w ramach akcji recenzenckiej, miałam możliwość przeczytania książki Tanji Steinlecher pod tytułem “Tancerka z Moulin Rouge”. To powieść biograficzna, w której opowiedziane zostały losy Louise Weber, zwanej La Goulue.
Akcja powieści toczy się w Paryżu przełomu XIX i XX wieku. Wraz z bohaterami poruszamy się po Montmartrze, niedawno dołączonej do miasta dzielnicy Paryża. Przede wszystkim spędzamy jednak czas w Moulin Rouge.
Razem z główną bohaterką spotykamy ludzi z francuskiej bohemy artystycznej. Z perspektywy Louise obserwujemy malarzy, fotografów czy tancerzy, którzy związani byli z tym miejscem i środowiskiem.
Louise poznajemy, kiedy ta jako szesnastolatka żyje i pracuje w pralni w Clichy wraz ze swoją matką. Jest biedną i niezbyt szczęśliwą osobą, która może tylko wspominać lepsze życie, jakie wiodła wcześniej, przed śmiercią ojca.
Dziewczyna pragnie od życia czegoś więcej. Marzy o byciu niezależną od kogokolwiek i życiu, tak jak sama ma ochotę. Jej matka ma wobec niej inne plany, które w zamyśle mają poprawić ich status społeczny i zapewnić spokojne życie.
Louise, która w międzyczasie skubnęła życia, jakie prowadzą artyści z bohemy, buntuje się przeciw matce i ucieka z domu. Rozpoczyna życie jako tancerka kankana, znana pod pseudonimem La Goulue. Dzięki swojemu talentowi i urokowi staje się rozpoznawalna, a z czasem otrzymuje miano królowej Montmartru.
Dzięki zachwytowi, jaki wzbudza jej sceniczna postać, La Goulue staje się gwiazdą i numerem jeden w Moulin Rouge. To dla niej goście przychodzą na występy. To ją oklaskują i z nią pragną kontaktu. Kobieta niczego sobie nie odmawia, dużo je i dużo pije. Jest ambitna, ekscentryczna, wykorzystuje swoje atuty, by osiągnąć szczyt. Pomimo tego, że jej życie wydaje się piękne i spełnione, cały czas odczuwa niedosyt oraz strach o swoją pozycję wśród artystów.
Po kilku latach rozrywkowego życia zaczęła czuć się nim znudzona. “Wszystko już widziała, wszystko przeżyła. [...] Żadnych zaskoczeń, żadnych świeżych doznań — każda nowość nosiła w sobie ślad czegoś już znanego.”
Los doprowadza Weber do rozstania z music-hallem. Rozpoczyna tournee po Francji z nowym formatem, mając nadzieję, że zdobyta przez nią sława pozwoli jej zarobić pieniądz. Niestety, pomysł okazuje się nieudany i tancerka traci swoje pieniądze.
Główna bohaterka pragnie być kobietą samodzielną. Postępuje w taki sposóbu, by móc zawsze czuć się nieskrępowana przez konwenanse i związki z innymi ludźmi. Niestety wybory, których dokonuje, by pozostać właśnie taką, okazują się błędnymi.
W gruncie rzeczy Louise nawet przed samą sobą nie chce się przyznać do tego, że potrzebuje prawdziwej miłości. Że pragnie kochać i być kochaną przez najbliższych. W konsekwencji traci prawdziwą miłość swojego życia oraz najlepszego przyjaciela. Ma świadomość bycia kochaną, ale nie potrafi przyjąć tego uczucia od drugiej osoby. Odpycha ją, rani swoim zachowaniem, w rezultacie czego zostaje sama.
Nieprzepracowane emocje, jakie tkwiły w kobiecie od czasu ucieczki od matki, oraz dostęp do używek zaowocowały problemami z alkoholem. Louise odczuwa wyrzuty sumienia za pozostawienie matki samej; lecz gdy jest jeszcze na to czas, nie potrafi ponownie nawiązać z nią kontaktu, aby okazać jej bodaj odrobinę wsparcia. Kiedy zaś matka umiera, nie przychodzi na pogrzeb, odreagowując swoje emocje w jedyny znany i skuteczny według niej sposób — tańcząc, pijąc i oddając się swawolnemu życiu.
Inni bohaterowie powieści to osoby ze świata artystów. Grupa ta w większości żyje z dnia na dzień. W ciągu dnia odsypiają nocne szaleństwa, a jeśli jest ich na to stać, oddają się też innym zabawom.
Tancerki, które dostarczają rozrywkę klientom, muszą dużo trenować i poświęcać się dla pozostania w formie. Pracownice narażone są na zachowanie, które w obecnie są dla nas nie do przyjęcia — poklepywanie i podszczypywanie. Niestety nie ma sprawiedliwości. Jeśli nie ma się szczęścia i nie zostanie gwiazdą, trzeba pracować ciężko i niekoniecznie za duże wynagrodzenie.
Towarzystwo, w jakim obracała się La Goulue, jest delikatnie mówiąc bardzo rozrywkowe. Zażywają różnych używek, często bez umiaru. Lubią dobrze zjeść. Lubią się zabawić, a miłość cielesną traktują dość swobodnie.
Autorka w swojej powieści, w umiejętny sposób łączy z oplatającą wszystko fikcją literacką, wątki biograficzne Louise Weber oraz fakty historyczne. Dzięki czemu czytelnik ma możliwość poczuć się jak uczestnik tamtych dni.
Podsumowując ;) “Tancerka z Moulin Rouge” to opowieść o wierze w swoje umiejętności, szczęściu oraz życiu pełną piersią. Przedstawiona w książce historia ukazuje z jednej strony, że dzięki predyspozycjom i odrobinie szczęścia można wyrwać się do życia, jakiego się pragnie. Z drugiej jednak uświadamia czytelnikom, że zawsze, ale to zawsze pozostajemy istotami społecznymi, które potrzebują do szczęścia bliskich.
Czy książka czegoś może nas nauczyć? Według mnie przede wszystkim tego, iż powinniśmy znać umiar, aby skutki naszych działań nie stały się przyczyną naszego nieszczęścia.
Powieść o życiu La Goulue dość mi się podobała. Polecam, jeśli interesują Was takie klimaty :)

Dzięki uprzejmości Wydawnictwa Marginesy, w ramach akcji recenzenckiej, miałam możliwość przeczytania książki Tanji Steinlecher pod tytułem “Tancerka z Moulin Rouge”. To powieść biograficzna, w której opowiedziane zostały losy Louise Weber, zwanej La Goulue.
Akcja powieści toczy się w Paryżu przełomu XIX i XX wieku. Wraz z bohaterami poruszamy się po Montmartrze, niedawno...

Dzięki uprzejmości Wydawnictwa Hm, w ramach współpracy recenzenckiej, miałam możliwość przeczytania powieści Dominiki Skoczeń pod tytułem “W imię Boga”. To debiut autorki, który jest naszym pierwszym spotkaniem z bohaterami. Słowa opisujące kolejne zdarzenia przelewane są już na papier — zdradza to sama autorka.
Główną bohaterką książki jest Laila Hencelrinki, nadkobieta z rodu czystej krwi, która zamieszkuje najwyższy krąg miasta. Jej historię poznajemy, gdy ta wraz z matką podejmuje decyzje odnośnie do ostatnich szlifów w wielkich przygotowaniach do ślubu i wesela. Niestety los nie jest dla niej łaskawy, bo dziewczyna w dziwnych okolicznościach traci swojego narzeczonego. W taki więc sposób plany na połączenie dwóch rodów obracają się wniwecz.
Laila nie wykazuje nadmiernego smutku po śmierci nadmężczyzny, z którym miała przeżyć resztę życia. Wszak było to małżeństwo z rozsądku, aranżowane, nie zaś wynik wielkiej miłości. Dlatego też zaraz, gdy tylko może stara się poczuć, chociaż odrobinę wolności i wymyka się z domu. Jej eskapada kończy się wypadkiem, który wywraca życie arystokratki do góry nogami.
Rioko, najgorsza z dzielnic Tremoriału, wita dziewczynę z całym swoim kolorytem. Dzięki niebywałemu szczęściu trafia na uczciwego mężczyznę, który zgadza się jej pomóc. Od tej pory zdana na jego łaskę, musi dostosować się do życia, które jest poniżej standardów, do jakich przywykła.
Tanuril Aave widzi w niej rozpieszczoną pannicę, która nie jest w stanie samodzielnie sobie z niczym poradzić. W miarę możliwości stara się z nią przebywać jak najmniej czasu, a te nieliczne początkowo interakcje najczęściej prowadzą do kłótni i pretensji ze strony młodej kobiety. Wyrzuca on Laili, że przez swoje pochodzenie, nie potrafi zobaczyć niesprawiedliwości, które spotykają ludzi niższych warstw. Dopiero z czasem zmienia o niej zdanie, kiedy ta swoim zachowaniem pokazuje, że potrafi też myśleć o innych.
Panna Hencelrinki, początkowo zachowuje się jak rozkapryszona damulka. Szybko jednak zmuszona jest dostosować się do nowej sytuacji. Z jednej strony ciężko jej uwierzyć, że osoby zamieszkujące w najniższym kręgu Tremoriału, robią wszystko, co mogą, by polepszyć swoje warunki. Z drugiej obserwując ich życie z bliska, dostrzega coraz więcej niesprawiedliwości, jaka dotyka biedaków. Dzięki swoim obserwacjom i przemyśleniom krok po kroku zmienia swoje zdanie o mieszkańcach Rioko, a także o ogólnej sytuacji panującej w mieście.
Zaserwowana przez pisarkę powieść, dzieje się w wymyślonym świecie. Ma on swoją historię, która połączona jest w nierozerwalny sposób z dominującą w nim religią. Władza, jaką nad opisanym miastem sprawują przedstawiciele kościoła, jest ogromna. Słudzy budzą strach, niepokój, ale też i niechęć. To siła polityczna, z którą wszyscy muszą się liczyć.
W historii przedstawionej w książce mamy tajemnice i zalążek politycznej intrygi. Niespodziewany wypadek, jakiemu uległa główna bohaterka. Choroba, jaka dosięgła jej samej, a wcześniej jej narzeczonego. No i zachowanie Sługi kościoła, które jednocześnie niezrozumiałe, wykazuje sporą dozę przebiegłości. Czy Laila poradzi sobie w nowej dla siebie sytuacji?
Autorka różnicuje hierarchicznie ludność Tremoriału, wykorzystując język, jakim się posługują. Wyższe sfery używają wielu pięknych i gładkich słówek, by prowadzić ze sobą rozmowy. Za to najniższe warstwy społeczne skupiają się na prostocie wypowiedzi i przekazu. Nie ma wśród nich owijania w bawełnę, tylko bezpośredniość i prostolinijność. Pięknie przemyślany zabieg.
Podsumowując ;) “W imię Boga” zawiera historię osadzoną w ciekawie skonstruowanym świecie fantastycznym. Autorka prowadzi swoich czytelników przez wydarzenia, jakie przydarzają się bohaterce i pokazuje nam, jak przeżycia poparte przemyśleniami mogą zmienić serce człowieka i jego podejście do rzeczywistości.
Mam nadzieję, że autorka w kolejnych częściach zaprosi nas do poznania dalszych losów Tanurila i Laili, bo szczerze wierzę, iż to nie koniec ich wspólnej historii. Książkę polecam Wam serdecznie :)

Dzięki uprzejmości Wydawnictwa Hm, w ramach współpracy recenzenckiej, miałam możliwość przeczytania powieści Dominiki Skoczeń pod tytułem “W imię Boga”. To debiut autorki, który jest naszym pierwszym spotkaniem z bohaterami. Słowa opisujące kolejne zdarzenia przelewane są już na papier — zdradza to sama autorka.
Główną bohaterką książki jest Laila Hencelrinki, nadkobieta z...

Dzięki uprzejmości Domu Wydawniczego REBIS, w ramach akcji recenzenckiej, miałam możliwość przeczytania powieści Sunyi Mary pod tytułem “Burza”. Jest to pierwszy tom cyklu, jaki tworzy dla czytelników autorka. Moim zdaniem cykl zapowiada się bardzo ciekawie.
Główną bohaterką książki jest Vesper. Młoda dziewczyna wychowywana przez ojca, w świecie, który zdany jest na łaskę i niełaskę magicznej Burzy. Oboje się ukrywają przed władzami ze względu na przeszłość jej rodziców.
Kiedy ją poznajemy, dziewczyna pragnie udowodnić swojemu ojcu, a może przede wszystkim sobie, że jest godna swojej matki. Rewolucjonistki, która została ukarana wejściem w Burzę. Niestety nieprzychylny splot okoliczności doprowadza do uwięzienia jej ojca i utraty miejsca zamieszkania.
Vesper, która do tej pory starała się postępować mądrze, nie narażając na zainteresowanie wojowników Wardana, zmuszona jest podjąć decyzję, co uczynić dalej ze swoim życiem. Szybko decyduje się na rozwiązanie, które jest brzemienne w nieoczekiwane skutki. Jednak czy dziewczyna jest gotowa na poniesienie konsekwencji swoich wyborów? A tak naprawdę czy jest gotowa ponieść konsekwencje wyborów innych osób?
Główna bohaterka jest zaplątana w poczucie obowiązku wobec jednego rodzica. Zmaga się z wytworzoną w swojej głowie idealizacją drugiego. Stara się spełniać oczekiwania nakładane z zewnątrz. Życie zmusza ją jednak do zweryfikowania dotychczasowych przekonań, by odnaleźć prawdziwą siebie.
Bohaterowie powieść to bardzo młode osoby. Zostali wtłoczeni w świat, którego sami nie wybrali i muszą sobie w nim radzić. Targani wielością najróżniejszych emocji, na ich podstawie dokonują wyborów, które wpływają na nich samych oraz otoczenie, w jakim przebywają. Ciężko jest im słuchać rozumu, kiedy serce podpowiada coś dokładnie odwrotnego. Na pytania, które bohaterowie nieustannie sobie zadają, nie istnieją proste odpowiedzi.
Postacie starszych osób są równie skomplikowane. Tak, jak w prawdziwym życiu, wszystkie podjęte decyzje są obarczone konsekwencjami. Wybór, który nam wydaje się najlepszy w rzeczywistości może, być całkiem niezrozumiały dla innych. Reperkusje zaś dotyczą kolejnych pokoleń, na które przenosi się spirala zemsty.
Akcja powieści dzieje się w świecie wymyślonym przez autorkę. Chociaż bohaterowie pierwszoplanowi oraz społeczność, to ludzie podobni do nas, mają umiejętności nam niedostępne. Istnieją, przynajmniej w domyśle prawa fizyki, ale dla mieszkańców dostępna jest magia, jaka objawia się poprzez ikonomancję. Dzięki jej opanowaniu, wojownicy otrzymują broń, która pozwala na walkę z bestiami wyłaniającymi się z Burzy. Mogą latać. Są w stanie leczyć swoje rany czy dostosowywać świata wokół do swoich potrzeb.
Niestety, nie ma tam ogólnej sprawiedliwości. Społeczeństwo podzielone jest hierarchicznie i tak, jak można się spodziewać, ludzie żywią wobec innych uprzedzenia, wynikające tylko z kwestii pochodzenia innych. Im ktoś jest bliżej Regii, tym więcej ma przywilejów. Im dalej od centralnego ośrodka władzy, tym biedniej i więcej niesprawiedliwości.
Burza, która pochłonęła już prawie całe miasto i świat wokół niego, jest bytem, który pragnie zawładnąć wszystkim wokół. Kiedy poznajemy ją oczami Vesper, zaczynamy rozumieć, z czego wynika takie “postępowanie”. Wykluczanie, terroryzowanie i próby jej zniszczenia są przyczynami skutków, z jakimi zmuszeni są mierzyć się bohaterowie powieści. Przyglądając się historii świata, jesteśmy w stanie dostrzec analogiczne zachowania. Kiedy to ciemiężeni przeistaczają się w ciemiężycieli. A konsekwencje, niestety, ponoszą również ci najmniej winni.
Burza jest również obrazem wglądu w samego siebie. Człowiek musi zajrzeć w głąb własnych myśli, przekonań czy emocji. Potrzebuje tego, by stać się w pełni sobą. Kiedy swoją psychikę oddzielamy od ciała. Kiedy nie słuchamy własnych emocji, spychając je w zakamarki naszego jestestwa. Kiedy udajemy, że pewne rzeczy nas nie dotyczą, prosimy się o kłopoty natury psychicznej i fizycznej. Odnosi się to tak do młodych, którzy jeszcze nie radzą sobie ze swoimi emocjami, lękami, jak i do starszych osób, które nie miały dobrego przykładu i nie mogą też przekazać takiego dalej.
Podsumowując ;) “Burza” okazała się powieścią, która całkiem mocno zaskoczyła mnie zakończeniem oraz treścią. Przyznam, że nie spodziewałam się tak skonstruowanego świata.
Będę z niecierpliwością czekała na jesień tego roku, by móc przeczytać kolejny tom cyklu i zanurzyć się w świat, którym rządziła Burza.
Powieść bardzo mi się podobała. Polecam :)

Dzięki uprzejmości Domu Wydawniczego REBIS, w ramach akcji recenzenckiej, miałam możliwość przeczytania powieści Sunyi Mary pod tytułem “Burza”. Jest to pierwszy tom cyklu, jaki tworzy dla czytelników autorka. Moim zdaniem cykl zapowiada się bardzo ciekawie.
Główną bohaterką książki jest Vesper. Młoda dziewczyna wychowywana przez ojca, w świecie, który zdany jest na łaskę i...