Jesteśmy społecznością, która kocha książki

– Ale zaraz, ty jesteś Śmierć! Tak? – TAK, ISTOTNIE. – Jestem twoim fanem! Zawsze chciałem cię poznać, wiesz?

– Ale zaraz, ty jesteś Śmierć! Tak? – TAK, ISTOTNIE. – Jestem twoim fanem! Zawsze chciałem cię poznać, wiesz?

Uczeni wyliczyli, że jest tylko jedna szansa na bilion, by zaistniało coś tak całkowicie absurdalnego. Jednak magowie obliczyli, że szanse jedna na bilion sprawdzają się w dziewięciu przypadkach na dziesięć.

Uczeni wyliczyli, że jest tylko jedna szansa na bilion, by zaistniało coś tak całkowicie absurdalnego. Jednak magowie obliczyli, że szanse jedna na bilion sprawdzają się w dziewięciu przypadkach na dziesięć.

Życie ponad śmiercią. Siła ponad słabością. Podróż ponad celem.

Życie ponad śmiercią. Siła ponad słabością. Podróż ponad celem.

Nie jestem zrzędliwy, mam tylko niski próg tolerancji na głupotę.

Nie jestem zrzędliwy, mam tylko niski próg tolerancji na głupotę.

-Ale czym są pieniądze? Fizyczna interpretacja abstrakcyjnej koncepcji wysiłku.

-Ale czym są pieniądze? Fizyczna interpretacja abstrakcyjnej koncepcji wysiłku.

Iloraz inteligencji tłumu jest równy IQ najgłupszego jego przedstawiciela podzielonemu przez liczbę uczestników.

Iloraz inteligencji tłumu jest równy IQ najgłupszego jego przedstawiciela podzielonemu przez liczbę uczestników.

Daj komuś ogień, a będzie mu ciepło przez jeden dzień, ale wrzuć go do ognia, a będzie mu ciepło do końca życia.

Daj komuś ogień, a będzie mu ciepło przez jeden dzień, ale wrzuć go do ognia, a będzie mu ciepło do końca życia.

Odchodziła ode mnie, ciemna sylwetka ledwie widoczna w świetle kilku wiszących owoców. -Było mi ciebie brak - powiedziałem. Nie zatrzymała się. Nie tak sobie wyobrażałem nasze spotkanie. Nie chodziło mi o Profesora ani o Epików. Chodziło o nią. I o mnie. Musiałem coś powiedzieć. Coś romantycznego. Coś, co jej zawróci w głowie. -Jesteś jak kartofelek! - krzyknąłem za nią. - Na polu minowym. Zastygła w miejscu. Potem obróciła się do mnie z twarzą oświetloną przez na pół dojrzały owoc. -Kartofelek? - zapytała bez emocji. - To najlepsze na co cię stać?Poważnie? -To ma sens - odpowiedziałem. - Posłuchaj. Idziesz przez pole minowe i boisz się, że wylecisz w powietrze. I nagle następujesz na coś i myślisz: "już po mnie". Ale to tylko kartofelek. A jesteś uszczęśliwiony, znajdując coś cudownego tam, gdzie spodziewałeś się czegoś okropnego. Tym właśnie jesteś. Dla mnie. -Kartofelkiem. -Oczywiście. Frytki? Puree? Kto by nie lubił kartofelków? -Mnóstwo ludzi. A dlaczego nie może to być coś słodkiego jak ciasteczko? -Bo ciasteczko nie wyrosło by na polu minowym.Oczywiście. Patrzyła na mnie parę chwil przez korytarz, a potem usiadła na kępie wyrośniętych korzeni. Do diabła! Zdawało się, że płacze. Idiota! - pomyślałem sobie, idąc przez listowie. Romantyczny. Miałeś być romantyczny, ty frajerze! Kartofelki nie są romantyczne. Powinienem wybrać marchewkę.

Odchodziła ode mnie, ciemna sylwetka ledwie widoczna w świetle kilku wiszących owoców. -Było mi ciebie brak - powiedziałem. Nie zatrzymała się. Nie tak sobie wyobrażałem nasze spotkanie. Nie chodziło mi o Profesora ani o Epików. Chodziło o nią. I o mnie. Musiałem coś powiedzieć. Coś romantycznego. Coś, co jej zawróci w głowie. -Jesteś jak kartofelek! - krzyknąłem za nią. - Na p...

I wreszcie trzymał tu Leonarda, ponieważ był on miłym rozmówcą. Nigdy nie rozumiał, o czym mówi Vetinari, miał pogląd na świat mniej więcej tak skomplikowany, jak kaczątko ze wstrząsem mózgu, a przede wszystkim nigdy nie uważał. Co czyniło go idealnym powiernikiem. Przecież jeśli człowiek prosi o radę, to z pewnością nie po to, by mu jej udzielono. Chce raczej, by ktoś był obok, kiedy mówi sam do siebie.

I wreszcie trzymał tu Leonarda, ponieważ był on miłym rozmówcą. Nigdy nie rozumiał, o czym mówi Vetinari, miał pogląd na świat mniej więcej tak skomplikowany, jak kaczątko ze wstrząsem mózgu, a przede wszystkim nigdy nie uważał. Co czyniło go idealnym powiernikiem. Przecież jeśli człowiek prosi o radę, to z pewnością nie po to, by mu jej udzielono. Chce raczej, by ktoś był obok...

Betrayal. Translation means doing violence upon the original, means warping and distorting it for foreign, unintended eyes. So then where does that leave us? How can we conclude, except by acknowledging that an act of translation is then necessarily always an act of betrayal?

Betrayal. Translation means doing violence upon the original, means warping and distorting it for foreign, unintended eyes. So then where does that leave us? How can we conclude, except by acknowledging that an act of translation is then necessarily always an act of betrayal?

For how could there ever be an Adamic language? The thought now made him laugh. There was no innate, perfectly comprehensible language, there was no candidate, not English, not French, that could bully and absorb enough to become one. Language was just difference. A thousand different ways of seeing, of moving through the world. No; a thousand worlds within one. And translation - a necessary endeavour, however futile, to move between them.

For how could there ever be an Adamic language? The thought now made him laugh. There was no innate, perfectly comprehensible language, there was no candidate, not English, not French, that could bully and absorb enough to become one. Language was just difference. A thousand different ways of seeing, of moving through the world. No; a thousand worlds within one. And translation...

Robin cast them an amazed look. 'Are you telling me this country's going to fall because of academic territoriality?' 'Well, yes.' Professor Craft lifted her teacup to her lips. 'It's Oxford, what did you expect?

Robin cast them an amazed look. 'Are you telling me this country's going to fall because of academic territoriality?' 'Well, yes.' Professor Craft lifted her teacup to her lips. 'It's Oxford, what did you expect?