Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Literatura absolutnie nie w moim typie, ale była pod ręką. Raczej na odmóżdżenie i odstresowanie, szybko się czyta.

Literatura absolutnie nie w moim typie, ale była pod ręką. Raczej na odmóżdżenie i odstresowanie, szybko się czyta.

Podczas gdy Zbrodnię i karę połyka się od razu, Idiota jest cięższy, być może ze względu na obszerność.

Podczas gdy Zbrodnię i karę połyka się od razu, Idiota jest cięższy, być może ze względu na obszerność.

Czytana przeze mnie po kawałeczku. Okropieństwo przytłacza.

Czytana przeze mnie po kawałeczku. Okropieństwo przytłacza.

O zgrozo, klasyka! Uwielbiam!

O zgrozo, klasyka! Uwielbiam!

Niepotrzebnie książka rozwija sie w "romansidło".

Niepotrzebnie książka rozwija sie w "romansidło".

Komiczna ; ) Głównego bohateria spotyka seria dziwnych przypadków...

Komiczna ; ) Głównego bohateria spotyka seria dziwnych przypadków...

napisana genialnie

napisana genialnie

Ta część miała swoje słabsze i mocniejsze momenty. Początkowo wydaje się bardziej skierowana do dzieci ze wględu na wiele elementów fantastyki, których dorosły czytelnik moze płynnie nie przyswoić - niektóre są bardzo bajkowe.
Natomiast późniejszej treści młodszy czytelnik nie zrozumie tak, jak dorosły.
Dla mnie ksiązka nie do końca ścisła. Na niektóre pytania nie odnalazłam odpowiedzi, a całość zawierała pewne "zgrzyty".
Oceniam najsłabiej z całej trylogii, ale była bardzo dobra!

Ta część miała swoje słabsze i mocniejsze momenty. Początkowo wydaje się bardziej skierowana do dzieci ze wględu na wiele elementów fantastyki, których dorosły czytelnik moze płynnie nie przyswoić - niektóre są bardzo bajkowe.
Natomiast późniejszej treści młodszy czytelnik nie zrozumie tak, jak dorosły.
Dla mnie ksiązka nie do końca ścisła. Na niektóre pytania nie...

Jopari... :)

Jopari... :)

za mało o samym mieście, za dużo mówienia o sobie i byciu takim cudownym dzieckiem..

za mało o samym mieście, za dużo mówienia o sobie i byciu takim cudownym dzieckiem..

Dobra.

Dobra.

Mimo uwielbienia dla literatury rosyjskiej, nie jestem entuzjastką mistrza i małgorzaty

Mimo uwielbienia dla literatury rosyjskiej, nie jestem entuzjastką mistrza i małgorzaty

+ za naturalizm

+ za naturalizm

Poza tym, że została owiana kiczem i beznadziejnymi filmami, przyznaję że ciekało się z ciekawością, potrafiła wciągać. Nawet jesli fabuła nie jest rewelacyjna, za język nie moge nic odjąć

Poza tym, że została owiana kiczem i beznadziejnymi filmami, przyznaję że ciekało się z ciekawością, potrafiła wciągać. Nawet jesli fabuła nie jest rewelacyjna, za język nie moge nic odjąć

Wspaniała! Ale... romantyzmu nie cierpię. Polska literatura zyskałaby wiele na arenie międzynarodowej gdyby nie skupiała się wyłącznie na własnym kraju, cierpieniu i umartwianiu...

Wspaniała! Ale... romantyzmu nie cierpię. Polska literatura zyskałaby wiele na arenie międzynarodowej gdyby nie skupiała się wyłącznie na własnym kraju, cierpieniu i umartwianiu...

Za mało rozwinięty wątek domu handlowego w proporcji do wątku miłosnego. główna bohaterka Denise Baudu zbyt dobra i idealna - tak wspaniałe postaci już mnie nużą. Spodziewałam się także innego zakończenia, panna Baudu nie powinna odpowiadać "tak" aby przynieść Mouretowi faktyczną zgubę. Skoro w końcu pozyskuje miłość swego życia, nie ucierpiał tak bardzo za wykorzystywanie kobiet.

Za mało rozwinięty wątek domu handlowego w proporcji do wątku miłosnego. główna bohaterka Denise Baudu zbyt dobra i idealna - tak wspaniałe postaci już mnie nużą. Spodziewałam się także innego zakończenia, panna Baudu nie powinna odpowiadać "tak" aby przynieść Mouretowi faktyczną zgubę. Skoro w końcu pozyskuje miłość swego życia, nie ucierpiał tak bardzo za wykorzystywanie...

śmieszna bajeczka ;) wciąga

śmieszna bajeczka ;) wciąga

Warto przeczytać książkę przed oglądnięciem filmu - ja zrobiłam na odwrót, przez co książka nie wywarła na mnie takiego wrażenia jak film. Czytając, w głowie przypominały mi się obrazy z filmu. Nie pochłaniałam jej zachłannie znając dalszą część fabuły.
Od strony technicznej doczepiam się zbyt częstego użycia charakterystycznego epitetu "kupidynowa twarz", który przy ponownym zastosowaniu razi. Również przyczepiłam się aż dwukrotnego "puszczenia zwieraczy" przy śmierci dwóch bohaterów (przy jednym użycie tego w opisie skonania było jeszcze dopuszczalne).

Mimo wszystko klasyka.

Warto przeczytać książkę przed oglądnięciem filmu - ja zrobiłam na odwrót, przez co książka nie wywarła na mnie takiego wrażenia jak film. Czytając, w głowie przypominały mi się obrazy z filmu. Nie pochłaniałam jej zachłannie znając dalszą część fabuły.
Od strony technicznej doczepiam się zbyt częstego użycia charakterystycznego epitetu "kupidynowa twarz", który przy...

Zaczyna wciągać dopiero pod koniec I części. Czytając w słonecznym upale doskonale czuć atmosferę gorącego piachu pustyni za czasów Ramzesa XIII.

Zaczyna wciągać dopiero pod koniec I części. Czytając w słonecznym upale doskonale czuć atmosferę gorącego piachu pustyni za czasów Ramzesa XIII.

Pierwsza część - fikcyjna, nie przekonuje, ale pozostałe dwie - balsam dla egipskiej duszy.

Pierwsza część - fikcyjna, nie przekonuje, ale pozostałe dwie - balsam dla egipskiej duszy.