Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Uciec z Wysp Owczych” to bardzo ciekawa pozycja, której Autorem jest Kuba Witek.
Nigdy jeszcze nie czytałam reportażu dotyczącego jakiegoś regionu wydanego w postaci książki. Ten reportaż przedstawia pokrótce życie na Wyspach Owczych. Autor spędził na Wyspach Owczych 2 lata i dzieli się z czytelnikami swoimi spostrzeżeniami, rozmowami z mieszkańcami i ich opiniami na temat życia w tymże archipelagu.
Prawda jest taka, że bardzo dużo osób emigruje do innych państw, pomimo rozbudowy infrastruktury, czy dostępu do wszystkich nowoczesnych środków komunikacji. Dlatego też na Wyspach Owczych tereny z nienaruszonym środowiskiem przyrodniczym są wręcz ogromne, dla miłośników przyrody – idealne na wycieczki. Autor opisał niejedną przygodę związaną ze zwiedzaniem ciekawych miejsc przyrodniczych – można pozazdrościć, szczególnie oglądając piękne zdjęcia, które również są zawarte w tej pozycji!
Na Wyspach Owczych bardzo popularne jest coroczne polowanie na grindwale. W dzisiejszych czasach jest to część tradycji mieszkańców. Gospodarka jest rozwinięta, dlatego nie uzasadnione ekonomicznie jest zabijanie setki grindwali. Kuba Witek stara się w swojej książce rozwinąć to zagadnienie i wybadać nastawienie miejscowych do grindadrapu. Ponadto w książce można przeczytać interesujące ciekawostki historyczne, dotyczące sytuacji Wysp Owczych podczas wojny, napięć powojennych, a także zmian w zachowaniu miejscowej ludności podczas ostatniej pandemii.
Bardzo cieszę się, że mogłam poznać Wyspy Owcze, przynajmniej (póki co, w ten sposób🤗

„Uciec z Wysp Owczych” to bardzo ciekawa pozycja, której Autorem jest Kuba Witek.
Nigdy jeszcze nie czytałam reportażu dotyczącego jakiegoś regionu wydanego w postaci książki. Ten reportaż przedstawia pokrótce życie na Wyspach Owczych. Autor spędził na Wyspach Owczych 2 lata i dzieli się...

Rozwiń Zwiń

Narzeczony Julii znika. Ostatni ślad po nim to tajemnicza wiadomość, którą jej wysyła. Zrozpaczona kobieta wyrusza na Madeirę - wyspa ta przypomina jej o nim i ich miłości. Zarządzenie losu sprawia,że poznaje Alberto i Ane. Otrzymuje od nich ogromne wsparcie, a dzięki ich rodzinnej restauracji poznaje maderskie smaki. Szybko okazuje się także jak wiele łączy Julie z nowopoznanymi.

Historię poznajemy z perspektywy trzech osób. Bardzo lubię tak poprowadzoną narrację, ponieważ pozwala dostrzec szerszy kontekst opowieści. Czytając "Madeirę" wielokrotnie się wzruszałam. Rodzina Alberto przeszła przez wiele ciężkich chwil, a niewyjaśnione tajemnice wpływają także na ich teraźniejszość. Bohaterowie książki są niezwykle ciepli przez co łatwo przychodzi współodczuwanie z nimi ich tragedii.

Ta obyczajowa książka trzyma w napięciu prawie do samego końca. Sprawa zagadkowego zaginięcia Filipe jest bardzo interesująca. Bardzo podoba mi się także jak bardzo bohaterowie książki kochają Madeirę. Ich przywiązanie, opisy przyrody oraz ciekawych lokalnych smaków sprawiły,za chętnie odwiedziłabym tę wyspę 🙂.

Spędziłam z tą książką bardzo miły czas i cieszę się że dzięki autorce mogłam chociaż w taki sposób odwiedzić Madeirę

Narzeczony Julii znika. Ostatni ślad po nim to tajemnicza wiadomość, którą jej wysyła. Zrozpaczona kobieta wyrusza na Madeirę - wyspa ta przypomina jej o nim i ich miłości. Zarządzenie losu sprawia,że poznaje Alberto i Ane. Otrzymuje od nich ogromne wsparcie, a dzięki ich rodzinnej restaur...

Rozwiń Zwiń

Otrzymanie książek Alexa Finleya było dla mnie prawdziwą niespodzianką!
Bardzo się cieszę, że mogłam przeczytać „The night shift”
Aczkolwiek, „przeczytać” nie jest odpowiednio dobranym słowem. Tę lekturę wręcz pochłonęłam. Już dawno nie czytałam takiej pozycji, którą można przeczytać jednym tchem.
Jest to skutek ciekawej fabuły, wciągającej historii, intrygujących bohaterów, a także samego sposobu opisania poszczególnych zdarzeń – tzw. „lekkiego pióra”, które z pewnością Autor posiada 😊
Nawiązując do samej fabuły mogę Wam zdradzić, że w odstępie kilkunastu lat dochodzi o popełnienia podobnych morderstw. Napastnik wybiera cztery ofiary, znajdujące się w tym samym czasie w jednym pomieszczeniu (najem kaset video/lodziarnia).
Trzy z nich morduje, jedna pozostaje przy życiu. Dwie ofiary, którym udało się uratować słyszą od mordercy to samo zdanie.
Czy to przypadek? Czy ten sam morderca powraca po latach by dokonać identycznej zbrodni?
Tego właśnie chce dowieść agentka FBI Sarah Keller, której pomaga młody policjant Atticus oraz Ella, ocalała ze zbrodni. Śledztwo jest bardzo zwarte, trwa zaledwie trzy dni, przez które natkniemy się na wiele wątków i bardzo szybką zmianę akcji.

Na sam koniec powiem Wam jedno, do ostatniego rozdziału nie zgadłam kto jest mordercą 🙂

Otrzymanie książek Alexa Finleya było dla mnie prawdziwą niespodzianką!
Bardzo się cieszę, że mogłam przeczytać „The night shift”
Aczkolwiek, „przeczytać” nie jest odpowiednio dobranym słowem. Tę lekturę wręcz pochłonęłam. Już dawno nie czytałam takiej pozycji, którą można przeczytać jedny...

Rozwiń Zwiń

Kiedy w Puszczy Kampinoskiej zostaje znalezione ciało nastoletniej Hani na mieszkańców pada blady strach. Co młoda dziewczyna robiła tam sama, w środku nocy? I czy w ogóle doszło do zbrodni czy może do nieszczęśliwego wypadku? Kim tak naprawdę była nastolatka?
Do sprawy zostaje przydzielona stawiająca pierwsze kroki w dochodzeniówce, komisarz Orłowska, oraz młody, ambitny posterunkowy Mejster. Mężczyzna okazuje się bezcenną kopalnią wiedzy na temat ludzkiej natury oraz lokalnych legend. Kiedy mówi kobiecie, że "puszcza pożera ludzi", ta nie traktuje tych słów poważnie. W toku śledztwa przekona się jednak, że sprawa Hani Markowskiej na zawsze odcienie piętno także na jej życiu.
Przyznam,że "Otulina" zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie. Wkręciłam się w ten mroczny klimat surowej, niedostępnej puszczy. Smaczku dodawały temu lokalne wierzenia oraz nawiązania do słowiańskich legend. Uważam, że autor bardzo dobrze ukazał realizm postaci, ich dialogów oraz prozy życia w małej społeczności. Podobała mi się także wielowątkowość książki. Każda z zamieszanych w sprawę rodzin miała własną historię, swoje demony i tajemnice. Autor poświęcił sporo uwagi chorobom psychicznym. W książce przeczytać można o kilku zaburzeniach, na które cierpią bohaterowie.

Kiedy w Puszczy Kampinoskiej zostaje znalezione ciało nastoletniej Hani na mieszkańców pada blady strach. Co młoda dziewczyna robiła tam sama, w środku nocy? I czy w ogóle doszło do zbrodni czy może do nieszczęśliwego wypadku? Kim tak naprawdę była nastolatka?
Do sprawy zostaje przydzielo...

Rozwiń Zwiń

Bohaterem książki jest Raúl. Jego losy śledzimy od dzieciństwa aż do momentu wstąpienia do wojska i stacjonowania w Angoli. Chłopiec wychowuje się w tradycyjnej, kubańskiej rodzienie. Jest delikatny i wrażliwy, przekonamy o tym,że nie jest to jego pierwsze wcielenie. Doskonale wie jak umrze, a także co czeka jego bliskich. Uważa się za wcielenie antycznej wieszczki Kasandry. Raúl musi radzić sobie ze swoją odmiennością i szykanami nawet że strony najbliższych. Wie także, że nieuchronnie zbliża się do swojej tragicznej przyszłości.
Kompozycja książki jest bardzo oryginalna - mieszają się w niej czasy, miejsca wydarzeń, a także formy wypowiedzi (żenska i męska).Trzeba być dobrze skupionym żeby odnaleźć się w tej nietuInkowej opowieści. Historia Raúla pełna jest brutalności, (niektóre fragmenty ciężko mi się czytało) a jednocześnie, przez nawiązania do mitologii, ma w sobie odrobinę baśniowości. Znajdziemy tutaj także wiele metafor i uniwersalności. Losy dyskryminowanego chłopaka możemy przenieść z powodzeniem także na aktualny grunt.
W książce bardzo dokładnie przedstawione zostały realia życia w komunistycznej Kubie na przełomie lat 70. i 80. Obraz ten jest surowy i brutalny, pełen przemocy, wykorzystywania seksualnego oraz tłamszenia wszelkich form indywidualności. Tłem historycznym jest rewolucja kubańska oraz trud życia w społeczeństwie, któremu doskwiera bieda i głód.
"Mówcie mi Kasandra" to niełatwa pozycja. Wymaga od czytelnika zaangażowania i skłania do refleksji. Jest to książka, która zostaje w głowie na długo. Zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie.

Bohaterem książki jest Raúl. Jego losy śledzimy od dzieciństwa aż do momentu wstąpienia do wojska i stacjonowania w Angoli. Chłopiec wychowuje się w tradycyjnej, kubańskiej rodzienie. Jest delikatny i wrażliwy, przekonamy o tym,że nie jest to jego pierwsze wcielenie. Doskonale wie jak umrz...

Rozwiń Zwiń

Małżeństwo Justyny i Krystiana przechodzi kryzys. Wyrósł między nimi mur zbudowany z nieporozumień i uraz. Obydwoje w młodości wiele przeszli co wpłynęło na ich obecne postrzeganie rzeczywistości. Justyna nie uporała się jeszcze z tym, że wychowywała się bez ojca, Krystian natomiast dalej cierpi z powodu śmierci najlepszego przyjaciela.
Małżeństwo, za namową przyjaciół, decyduje się dać sobie ostatnią szansę i spędzić razem trochę czasu w swoim domku w Maruszynie. Tam na drodze Justyny staje Mateusz. Mężczyzna ma w sobie coś co przyciąga Justynę. Kiedy poznaje jego najgłębiej skrywany sekret, pomimo początkowego przerażenia, zdaje się tylko utwierdzać w przekonaniu, że łączy ich coś wyjątkowego. Tylko czy można budować szczęśliwą relację w której tak wiele przypomina o traumach z młodości?
"Cykada na parapecie" bardzo mnie zaskoczyła. Spodziewałam się stuprocentowej powieści obyczajowej, a oprócz tego otrzymałam odczucie niepokoju i najczarniejszego mroku jaki może skrywać w sobie człowiek. Sądziłam, że największym problemem bohaterów będzie narastający kryzys. Jednak na pierwszy plan poruszanych w książce problemów wysuwa się pedofilia. Przyznam ,że bardzo ciężko czytało mi się fragmenty o krzywdzie, której doświadczyli chłopcy. W książce pojawia się teza, że często pedofilii dopuszczają się osoby, które same zostały wykorzystane seksualnie. Z pewnością jest w tym wiele racji, jednak jest we mnie wiele sprzeczności w tym temacie.
Relacje bohaterów książki (zarówno damsko-męskie, przyjacielskie jaki i te rodzinne) są skomplikowane, bardzo niejednoznaczne, trudne. Uważam, że autorka świetnie wprowadziła czytelników w życie Justyny i Krystiana. Bardzo podobało mi się to, że historia jest opowiedziana z perspektywy każdego z nich. Aktorka wprowadziła do powieści także odrobinę boskości. To właśnie Bóg staje się dla Krystiana bardzo ważnym towarzyszem codzienności.
"Cykada na parapecie" to książka, która na długo pozostaje w pamięci. Cieszę się ,że miałam okazję po nią sięgnąć, chociaż tak jak wspomniałam, nie wszystkie jej elementy do mnie trafiły.

Małżeństwo Justyny i Krystiana przechodzi kryzys. Wyrósł między nimi mur zbudowany z nieporozumień i uraz. Obydwoje w młodości wiele przeszli co wpłynęło na ich obecne postrzeganie rzeczywistości. Justyna nie uporała się jeszcze z tym, że wychowywała się bez ojca, Krystian natomiast dalej ...

Rozwiń Zwiń

Wbrew pozorom ta cieniutka książeczka (raptem 145 stron) zawiera ciekawą i przydatną w życiu treść merytoryczną.
Autorka skupia się na problemie nie jednej osoby, mianowicie na wdrożeniu w życie asertywności. Wskazuje na to jak cenna jest asertywność i co dzięki tej umiejętności można zyskać. W książce zawartych jest bardzo dużo przykładów z dnia codziennego, ukazujących zachowania nieasertywne oraz asertywne. Dzięki temu można zauważyć od razu różnicę oraz szybciej przyswoić jakimi treściami powinno się komunikować, by były one asertywne.
Autorka skupiła się na postawach asertywnych w takich sytuacjach jak obrona swoich praw, reagowanie na krytykę oraz atak, przyjmowanie pozytywnych komunikatów wyrażanie własnych opinii i przekonań przeciwstawianie się presji grupy.

Szczególnie zwróciłam uwagę za zaprezentowaną metodę komunikacji – FUO, którą znałam z przeróżnych szkoleń miękkich. Jeśli chcecie się o niej dowiedzieć więcej to zachęcam to zajrzenia do tej pozycji 🤗

Na końcu czeka na Was niespodzianka, mini test, sprawdzający w jakich sytuacjach potraficie przyjąć postawę asertywną 😊

Wbrew pozorom ta cieniutka książeczka (raptem 145 stron) zawiera ciekawą i przydatną w życiu treść merytoryczną.
Autorka skupia się na problemie nie jednej osoby, mianowicie na wdrożeniu w życie asertywności. Wskazuje na to jak cenna jest asertywność i co dzięki tej umiejętności można zysk...

Rozwiń Zwiń

Czy wyobrażacie sobie ile organizmów żywych mieszka nawet w najbardziej zabudowanych centrach miast ?! 🏢
Jest ich mnóstwo! Chociaż nie widać ich na pierwszy rzut oka, wszystkie organizmy potrafią znaleźć sobie miejsce tworząc swoje miejsce do życia w szczelinach płyt chodnikowych, na latarniach, w ubytkach budynków..
„Atlas dziur i szczelin” zaliczyłabym jako pewnego rodzaju przewodnik po tym, co można odkryć w tej codziennej „betonozie”. A odkryć można wiele! Po przeczytaniu tej książki mogę stwierdzić, że Autor jest prawdziwym pasjonatem przyrody. Z łatwością opowiada czytelnikom o tym jakie organizmy można odkryć w Warszawie, Poznaniu, Krakowie,a nawet w naszej Łodzi! (tak, Autor wspomina o rozkopanym Placu Wolności, który specjalnie dla Was przedstawiłam na drugim zdjęciu).
Auror wymienia takie gatunki, o których pierwszy raz przeczytałam. Dlatego to najlepszy czas by pogratulować obszernej wiedzy. Książka ma zdecydowanie charakter edukacyjny, ponieważ między bardzo interesującymi ciekawostkami o życiu codziennym ptaków, ssaków, fauny i flory glebowej, kryje się nauka o tym, jakim wyzwaniem dla stworzeń jest zabetonowanie każdej wolnej przestrzeni, ile odpadów zjadają zwierzęta , jak groźny jest plastik!
Jeśli boicie się zbyt profesjonalnych sformułowań przyrodniczych to Autor przygotował dla Was mini słowniczek, w którym tłumaczy m.in. czym są dziuplaki, trypofobia, petrichor, czy dzikarium.
Jeśli jesteście ciekawi jak wygląda świat makroorganizmów i ile z nich żyje wokół nas… to zajrzyjcie koniecznie do tej pozycji! Jest niezwykle inteligentna, ciekawa przyjemna. Spodoba się szczególnie miłośnikom przyrody :)

Czy wyobrażacie sobie ile organizmów żywych mieszka nawet w najbardziej zabudowanych centrach miast ?! 🏢
Jest ich mnóstwo! Chociaż nie widać ich na pierwszy rzut oka, wszystkie organizmy potrafią znaleźć sobie miejsce tworząc swoje miejsce do życia w szczelinach płyt chodnikowych, na latar...

Rozwiń Zwiń

Jest to mała książeczka, która sprawia bardzo dużo radości i pozwala powrócić do pięknych wspomnień z niejednej podróży !
Myślę, że autorki, Dominika Zaręba oraz Aleksandra Lisek, stworzyły formę pamiętnika zarówno dla dużych i małych. Osobiście świetnie się bawiłam wklejając zdjęcia, opisując zapamiętane przygody, najciekawsze miejsca, oceniając pogodę oraz najsmaczniejsze dania i przekąski. Jest to świetna forma pamiątki, którą można otworzyć za kilka lat i powspominać :)
Zdradzę Wam co możecie zamieścić w tym wakacyjnym dzienniku.
Na mapie Polski można zaznaczyć odwiedzone miejsca, a na mapie Świata odwiedzone kraje. W dzienniku można opisać 8 podróży. Można narysować bądź wkleić flagę kraju/herb miasta (ja osobiście to pole przeznaczyłam na wklejenie zdjęć), napisać z kim się poróżowało, co najciekawszego można było zobaczyć, jaka pamiątka została przywieziona oraz co smacznego można było zjeść. Ponadto jest sporo miejsca na opisanie dodatkowych, własnych refleksji :)
W dalszej części można stworzyć autorską listy: najciekawszych odwiedzonych miejsc w danym roku, ciekawych potraw, owoców, warzyw i deserów, najciekawszych gatunków roślin i zwierząt, odwiedzonych parków i rezerwatów przyrody, zdobytych szczytów, odwiedzonych zamków.
Jeśli chcecie zrobić prezent osobie uwielbiającej podróże, albo wyzwolić kreatywność u Waszego potomstwa to jest to idealny prezent! :)

Jest to mała książeczka, która sprawia bardzo dużo radości i pozwala powrócić do pięknych wspomnień z niejednej podróży !
Myślę, że autorki, Dominika Zaręba oraz Aleksandra Lisek, stworzyły formę pamiętnika zarówno dla dużych i małych. Osobiście świetnie się bawiłam wklejając zdjęcia, opis...

Rozwiń Zwiń

„Dzika Polska. Tam gdzie wciąż rządzi natura” Magdaleny Dziadosz prezentuje urokliwe zakątki Polski.
Czytając ten przewodnik, jest mi bardzo przykro, że tak piękne środowisko naturalne jest tak powszechnie degradowane. Mam nadzieję, że wiele obszarów zostanie zachowanych jeszcze wiele dekad.
W tym przewodniku bardzo podoba mi się to, że Autorka opowiada pokrótce o historii danego miejsca, o tym co aktualnie można na danym obszarze zobaczyć, jak aktywnie spędzić na nim czas oraz w jakim terminie najlepiej się tam udać. Dodatkowo opisuje jak dostać się do danego miejsca (co jest bardzo istotne! Osobiście wielokrotnie błądziłam by znaleźć dany obiekt…)
To, co zdecydowanie wyróżnia ten przewodnik, to zwrócenie uwagi na to, co można zaobserwować w danym środowisku przyrodniczym (np. mewę śmieszkę, chrobotka leśnego, skalnicę torfowiskową). Jestem pewna że nie przegapicie nic wartościowego, ponieważ za pomocą szczegółowych zdjęć zawartych w przewodniku, będziecie mogli rozpoznać wszystko bez problemu!
Jest w nim zawartych bardzo dużo różnorodnych i pięknych miejsc! Sprawdź sam, a nóż znajdują się tuż za rogiem:)
Polecam wszystkim podróżnikom!

„Dzika Polska. Tam gdzie wciąż rządzi natura” Magdaleny Dziadosz prezentuje urokliwe zakątki Polski.
Czytając ten przewodnik, jest mi bardzo przykro, że tak piękne środowisko naturalne jest tak powszechnie degradowane. Mam nadzieję, że wiele obszarów zostanie zachowanych jeszcze wiele dek...

Rozwiń Zwiń