Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Manekiny” to thriller, który pokazuje, do czego zdolny jest człowiek, kiedy zostanie odpowiednio pokierowany. Moralność znika, gdy w grę wchodzą pieniądze, duże pieniądze. Myślisz sobie – ja bym tak nie mógł. Jednak czy na pewno? W końcu „punkt widzenia zależy od punktu siedzenia”.

Mieliście kiedyś tak, że czytając książkę, czuliście, jakbyście byli naocznymi świadkami całej historii? Tak miałam właśnie w tym przypadku. Byłam widzem nie tylko samej gry, lecz także zmiany bohaterów. Obserwowałam, to jak ewoluują oraz do czego są zdolni, kiedy zostaną odpowiednio pokierowani.

Jednocześnie „Manekiny” napisane są w sposób niezwykle lekki, mimo niezwykłej mocy, jaką zawiera każde zdanie. Autorka w świetny sposób zrównoważyła całą powieść. Mamy tutaj momenty niezwykle brutalne, kontrowersyjne i emocjonujące, by chwilę później wrócić do ogólnie przyjętych norm moralności. Wówczas możemy spojrzeć na chłodno na całe wydarzenia i zastanowić się, do czego ta historia zmierza.

„Manekiny” warto przeczytać ze względu na klaustrofobiczny klimat, który po prostu osacza bohaterów, którzy stają się marionetkami, są jak tytułowe manekiny – bezwolni, biernie poddają się otoczeniu, a jednocześnie na jaw wychodzą ich najgorsze cechy.

Ta książka na długo zostanie w mojej głowie z powodu genialnego wprost ujęcia powolnego upadku, ukazania jak człowiek po traumie powoli popada w obłęd, poniekąd traci kontakt z rzeczywistością. Aspekt psychologiczny był w tej powieści niezwykle rozwinięty i zdecydowanie to on zdominował całą historię. Jest to pierwsza od dawna książka, w której tak mocno mogłam zagłębić się w umysły bohaterów i było to po prostu znakomite przeżycie.

Zakończenie było niezwykle zaskakujące, odkryło wszystkie karty, w których zdecydowanie na pierwszy plan wyszedł joker, który był niepozorny, ale wyjątkowo skuteczny i w pewien sposób bezlitosny.

Jest to historia skierowana zdecydowanie do osób dorosłych, które czują się dobrze podczas lektury mocnych thrillerów. Tutaj nie ma miękkiej gry. Autorka pokazuje, że powiedzenie „człowiek człowiekowi wilkiem” jest niezwykle trafne.

„Manekiny” to thriller, który pokazuje, do czego zdolny jest człowiek, kiedy zostanie odpowiednio pokierowany. Moralność znika, gdy w grę wchodzą pieniądze, duże pieniądze. Myślisz sobie – ja bym tak nie mógł. Jednak czy na pewno? W końcu „punkt widzenia zależy od punktu siedzenia”.

Mieli...

Rozwiń Zwiń

Mroczna literatura młodzieżowa z wątkiem opętania? Wchodzę w to w ciemno!

W „Wespertynie” poznajemy Artemizę, która szkoli się, by zostać Szarą Siostrą. Jej codzienność to przygotowanie ciał zmarłych, tak aby ich dusze bezpiecznie przechodziły do zaświatów, a nie stawały się duchami. Wszystkie jej plany ulegają jednak zmianie, kiedy klasztor zostaje zaatakowanych przez opętanych żołnierzy, a Artemiza przez okoliczności zostaje wybrana na opiekunkę relikwii z demonem piątego rzędu. Nie była do tego przygotowana i nie wie, jak poradzić sobie z niezwykle kapryśnym i silnym duchem, którego wpuszcza do własnego ciała…

Ale to się dobrze czytało! Ale po kolei.

Akcja w „Wespertynie” bardzo szybko się rozkręca, przez co przez książkę płynie się niezwykle przyjemnie. Mimo tematów, które mogą przerażać, jak opętania, krwawe walki czy wykorzystywanie starej magii, historia napisana jest niezwykle lekko i taka też jest w odbiorze. Zdecydowanie wspomnianą lekkość zapewnia humor, którego na kartach książki jest naprawdę dużo.

Czy książka z opętaniami w tle może być zabawna? Jak najbardziej! Wszystko za sprawą demona Retanela, który jest niezwykle kapryśny, humorzasty, a jednocześnie pomocny, kiedy się go odpowiednio nakieruje. To, co chyba najbardziej podobało mi się w całej historii to relacja między Artemizą a wspomnianym demonem. Ich rozmowy były przesycone humorem, sarkazmem i wzajemnymi docinkami. Wydawać by się mogło, że spokojną dziewczynę łatwo będzie podporządkować woli demona – nic bardziej mylnego. Ta para zdecydowanie nie pozostaje sobie dłużna na wzajemne docinki. Jeżeli kojarzysz film „Venom” – to właśnie ten rodzaj relacji.

Tak naprawdę wspomniana para tak skradła całe show, że reszta bohaterów stanowi tylko tło dla całości. No oprócz brata Leandra, który był postacią ważną, choć po części tragiczną i istniejącą tylko dla kontrastu do Artemizy.

Jeżeli masz ochotę przeczytać książkę klimatyczną i mroczną, a jednocześnie taką, która nie przeraża, a bawi – „Wespertyna” będzie świetnym wyborem.

Mroczna literatura młodzieżowa z wątkiem opętania? Wchodzę w to w ciemno!

W „Wespertynie” poznajemy Artemizę, która szkoli się, by zostać Szarą Siostrą. Jej codzienność to przygotowanie ciał zmarłych, tak aby ich dusze bezpiecznie przechodziły do zaświatów, a nie stawały się duchami. Wszy...

Rozwiń Zwiń

Cthulhu – kto o nim nie słyszał? W końcu HP Lovecraft to autor, który jest znany każdemu fanowi grozy. I to właśnie ten Wielki Przedwieczny jest punktem wyjścia do historii stworzonej przez Matta Shawa. Książkę pożyczyła mi @pachnace_cynamonem , która stwierdziła, że to jest tak porąbana historia, że muszę ją przeczytać – miałaś racje!

Ale od początku. W „Ośmiornicy” poznajemy Jessice Ann, która jest początkującą modelką. Jej kariera jednak stoi w miejscu i zdecydowanie nie idzie w kierunku, jakim by chciała. Ma ona długi, gównianą pracę w barze i marzy o zmianie. Koleżanka z pracy poleca ją i wkręca w prace na wystawnym przyjęciu u Larsenów. Zlecenie jest proste – robić za żywy stół do sushi – lekka, miła i przyjemna praca. Co mogłoby pójść nie tak?

Dawno nie czytałam żadnego horroru ekstremalnego. Nie słyszałeś o tym gatunku? Ekstrema to gatunek obrzydliwy, bezlitosny i krwawy. Pełen jest on okrucieństwa, ohydy i erotyzmu. Tak, to ma być historia zła, brutalna i „nie biorąca jeńców”. Zastanawiasz się – to po co to czytać? Dla rozrywki. Jej zadaniem jest bowiem wywołanie w czytelniku skrajnych emocji. Mam mieszane odczucia do tego typu horroru, ale czasami lubię sobie sięgnąć po tytuł, czy dwa.

Książkę czytało się szybko, była ona pełna akcji, a bohaterowie nie byli irytujący. Zaciekawiła mnie ta historia i do samego finału do końca nie wiedziałam, co się stanie – to lubię.

„Ośmiornica” zdecydowanie spełniła moje wymagania – to była naprawdę popieprzona historia! Jednocześnie wplecenie w całość wątku Cthulhu było naprawdę ciekawe, choć po zakończeniu naprawdę miałam rozwaloną głowę. Zdecydowanie muszę przeczytać kontynuacje, bo jest!

Cthulhu – kto o nim nie słyszał? W końcu HP Lovecraft to autor, który jest znany każdemu fanowi grozy. I to właśnie ten Wielki Przedwieczny jest punktem wyjścia do historii stworzonej przez Matta Shawa. Książkę pożyczyła mi @pachnace_cynamonem , która stwierdziła, że to jest tak porąbana h...

Rozwiń Zwiń

Czy ktoś jeszcze nie słyszał o Wiedźminie? Nawet totalny ignorant z pewnością choćby kojarzy ten cykl książek. I ja właśnie do taki osób się zaliczałam – słyszałam dużo, zawsze chciałam przeczytać i poznać, ale wiecznie brakowało czasu. Trafiłam jednak na maraton książkowy #trochępoświęcenia , organizowany przez @camilia_reads i @wybredny.okularnik i stwierdziłam – czas w końcu poznać tego całego Geralta z Rivii. Nie zmieniło się jednak to, że dalej mam mnóstwo nieprzeczytanych książek na półce. Wybór padł więc, po raz pierwszy w moim życiu, na audiobook.

Zacznę właśnie od samego audiobooka. Kilka razy próbowałam sięgać po tę formę przedstawienia historii, jednak nigdy nie mogłam się w nią wciągnąć i przerywałam „lekturę” w momencie, kiedy zdawałam sobie sprawę, że kompletnie zgubiłam wątek. Tym razem było jednak inaczej.

„Ostatnie życzenie” jest nagrane po prostu świetnie i wciągająco. Dobór obsady, którą bezbłędnie rozpoznałam po głosach – zdecydowanie z wysokiej półki. Słuchało mi się tego z czystą przyjemnością, a jednocześnie cały czas miałam uczucie, że jestem w samym środku akcji. Mam nadzieje, że kolejne tomy podtrzymają ten poziom.

Przechodząc jednak do samej historii, „Ostatnie życzenie” to pierwszy z dwóch zbiorów opowiadań, który przedstawia czytelnikowi głównych bohaterów serii i wprowadza go w cały świat przedstawiony. W jego skład wchodzą opowiadania: Głos rozsądku, Wiedźmin, Ziarno prawdy, Mniejsze zło, Kwestia ceny, Kraniec świata i Ostatnie życzenie. Wszystkie przedstawione opowiadania są pełne akcji, przez co słuchanie audiobooka było naprawdę przyjemne. Czasami jednak musiałam się mocno skupić, by czegoś nie przegapić, tyle się działo! Polubilam bohaterów, których poznałam podczas lektury opowiadań i chce poznać ich dalsze perypetie.

Jestem naprawdę zauroczona stylem i humorem, z którym spotkałam się w „Ostatnim życzeniu”. Sprawdziłam, że czas akcji Wiedźmina to okres staropolski. Oj jak to było czuć! Komizm staropolski jest niezwykle rubaszny i miło go wspominam z okresu zajęć ze staropolki na studiach.

Czy ktoś jeszcze nie słyszał o Wiedźminie? Nawet totalny ignorant z pewnością choćby kojarzy ten cykl książek. I ja właśnie do taki osób się zaliczałam – słyszałam dużo, zawsze chciałam przeczytać i poznać, ale wiecznie brakowało czasu. Trafiłam jednak na maraton książkowy #trochępoświęcen...

Rozwiń Zwiń

Dziecięce rysunki – z czym Ci się kojarzą? Ludziki z kresek, feeria barw i zupełny brak ograniczeń. Co jednak kiedy wspomniane rysunki zaczynają być niepokojące?

Mallory Quinn przeżyła wiele, ale udaje jej się wybrnąć z życiowych kłopotów i być czystą. Podejmuje wówczas pracę jako niania na przedmieściach New Jersey. Jej podopieczny Teddy jest nieśmiałym pięciolatkiem, który wprost uwielbia rysować. Jego prace zaczynają jednak ukazywać coraz to mroczniejsze obrazy, które przerażają opiekunkę. Co może być powodem dziwnego zachowania chłopca? Mallory nie spocznie, póki nie dowie się prawdy.

„Tajemne rysunki” to naprawdę wciągająca historia. Z początku jej akcja wydaje się wolniejsza, jednak z każdą kolejną stroną przyśpiesza, aż do niezwykle dobrego i zaskakującego zakończenia.

Bohaterowie są dwuwymiarowi, od samego początku poznajemy ich różne oblicza. Na pierwszy rzut oka rodzina Maxwellów wydaje się wieść wprost idealne życie. On – specjalista IT, ona – psychiatra. Jednocześnie są oni niezwykle rzeczowi, a ich codzienność ułożona. Jednak życie nie może być idealne i na pięknym wizerunku szybko pojawiają się pęknięcia. Bardzo podobała mi się ta stopniowa zmiana bohaterów, ich dojrzewanie.

Dodatek w postaci rysunków – ale to działało na klimat książki! To, że czytelnik mógł zobaczyć wszystkie prace, które pojawiały się na kartach „Tajemnych rysunków”, jest genialnym zabiegiem i pozwoliło mi to jeszcze bardziej wciągnąć w akcję. Jednocześnie razem z Mallory mogłam spróbować rozwiązać zagadkę.

Zakończenie? Zdecydowanie się go nie spodziewałam, choć po jego poznaniu zauważyłam, że poszczególne elementy układanki, które czytelnik dostawał podczas czytania, idealnie wpadły na swoje miejsce. Nie jest to więc zakończenie, które za żadne skarby świata nie da się odgadnąć, choć jest niezwykle trudne!

Ale to się dobrze czytało! Spędziłam z tą książką cały dzień, bo nie mogłam się od niej oderwać. Jeżeli szukasz historii, która świetnie stopniuje napięcie, przez co wciąga czytelnika w swój gęsty i tajemniczy klimat – „Tajemne rysunki” to powieść dla Ciebie!

Dziecięce rysunki – z czym Ci się kojarzą? Ludziki z kresek, feeria barw i zupełny brak ograniczeń. Co jednak kiedy wspomniane rysunki zaczynają być niepokojące?

Mallory Quinn przeżyła wiele, ale udaje jej się wybrnąć z życiowych kłopotów i być czystą. Podejmuje wówczas pracę jako niania ...

Rozwiń Zwiń

Czy przesiedziałam z tą książką cały dzień w leżaku na urlopie, bo nie mogłam się od niej oderwać?

Czy @adrian_bedrek_pisarz to mój pewniak, jeżeli chodzi o znakomite historie?

Czy znowu zaskoczył mnie on swoim pomysłem?

Trzy razy TAK!

W „Oczach lęku” mamy przedstawioną historię Fabiana i Oliwii, którzy wybrali oryginalny sposób zarabiania na życie – porywają ludzi dla okupu. Głównie celują oni w nastolatki, na który mają opracowany już sposób. Cała ich „działalność” prosperuje bardzo dobrze. Nie wiedzą jednak, że gdzieś tam czai się zagrożenie, którego zdecydowanie się nie spodziewają.

Akcja książki jest niezwykle wciągająca i wartka. Dzieje się tak po części za sprawą rozdziałów „w przeszłości”, które dodają inną perspektywę do przedstawionych wydarzeń. Jednocześnie świat przedstawiony jest niezwykle realny, brak tutaj hollywoodzkich zwrotów akcji i przerysowanych wydarzeń.

Hmm jak by tu ugryźć bohaterów. Nie można tu według mnie mówić o podziale na postacie negatywne i pozytywne. Mam wrażenie, że zajęli oni takie, a nie inne położenie nie do końca z własnego wyboru. Gdyby nie pewne wydarzenia ich przyszłość mogłaby wyglądać zupełnie inaczej. Uważam tę historię za niezwykle ciekawą właśnie pod względem psychologicznym, bo żadna z postaci nie jest tutaj jednowymiarowa i prosta, każda posiada bagaż doświadczeń, które determinują ich życie.

Jest to sensacja, więc trochę brakowało mi mocniejszej i bardziej brutalnej twarzy autora, ale zdecydowanie jest to idealna książka na relaks i odpoczynek od codzienności. Mimo delikatniejszej historii wcale nie jest nudno i monotonnie. Tak mówię, że było delikatniej, ale to nie znaczy, że jest to książka pozbawiona brutalności – nic z tych rzeczy.

„Oczy lęku” na początku wydawały mi się oklepane, jeżeli chodzi o temat. Kidnaperzy i ich historia. Zaintrygowały mnie jednak rozdziały „w przeszłości”, byłam pewna, że cała sprawa nie jest przytaczana bez powodu i próbowałam wymyślić, do czego to wszystko zaprowadzi. Oczywiście jak zawsze byłam w błędzie, bo zakończenie naprawdę mnie zaskoczyło!

Jeżeli szukasz historii, która jest niezwykle wciągająca, a jednocześnie czytając ją, możesz wejść do głowy bohaterom „po obu stronach barykady” – „Oczy lęku” to historia dla Ciebie?

Czy przesiedziałam z tą książką cały dzień w leżaku na urlopie, bo nie mogłam się od niej oderwać?

Czy @adrian_bedrek_pisarz to mój pewniak, jeżeli chodzi o znakomite historie?

Czy znowu zaskoczył mnie on swoim pomysłem?

Trzy razy TAK!

W „Oczach lęku” mamy przedstawioną historię Fabi...

Rozwiń Zwiń

Czy w dwa tygodnie przesłuchałam 3 tytuły z sagi wiedźmińskiej? Być może. Czas nadrobić recenzje.

„Miecz przeznaczenia” to drugi ze zbiorów opowiadań, który poprzedza cykl powieściowy. Stanowią one świetne wprowadzenie do sagi o Geralcie z Rivii, gdyż po zapoznaniu się z nimi ma się już jakiekolwiek pojęcie o bohaterach i ich wzajemnych relacjach. Zdecydowanie ułatwiły mi one wejście do wiedźmińskiego świata.

W tym zbiorze znajdziemy opowiadania: Granica możliwości, Okruch lodu, Wieczny ogień, Trochę poświęcenia, Miecz przeznaczenia i Coś więcej. Jest bardzo różnorodnie – to na pewno.

Zdecydowanie najbardziej przypadły mi do gustu opowiadania:

Granica możliwość, w której pojawia się motyw tajemniczego złotego smoka.

Wieczny ogień, kiedy to czytelnik poznaje historię jednej z najpiękniejszych ballad Jaskra, która opisuje przygodę tej pary przyjaciół – zdecydowanie w tym opowiadaniu brak miejsca na nudę!

Trochę poświęcenia ze świetnie przedstawionym wątkiem syrenim i wodnym.

Coś więcej, które przybliża nam to, że nic nie dzieje się przez przypadek i przeznaczenia nie da się oszukać.

Podobnie jak w poprzednim zbiorze, niezwykle podobał mi się rubaszny i charakterystyczny dla autora humor. Mogłam również bardziej poznać przewrotną relację między Geraltem a Yennefer. Od razu czuć, że wątek ten będzie czymś, co będzie powracać w serii wiedźmińskiej – i bardzo dobrze!

Samo czytanie zbioru „Miecz przeznaczenia” było niezwykle interesujące. Żadnemu z opowiadań nie zabrakło akcji, dzięki czemu „biegłam” z bohaterami przez akcję.

Podsumowując, czas spędzony z tą książką był naprawdę przyjemny, a jednocześnie ułatwił mi wejście w „Krew elfów” – pierwszy z tomów powieści.

Spotkałam się z opiniami, że zbiory opowiadań są dużo lepsze niż powieści. Czy również tak uważam? Wydaje mi się, że z racji na taką, a nie inną formę, ciężko jest je porównywać. Więcej napiszę przy okazji „Krwi elfów”.

Same opowiadania jednak gorąco polecam! Kawał dobrego dark fantasy.

Czy w dwa tygodnie przesłuchałam 3 tytuły z sagi wiedźmińskiej? Być może. Czas nadrobić recenzje.

„Miecz przeznaczenia” to drugi ze zbiorów opowiadań, który poprzedza cykl powieściowy. Stanowią one świetne wprowadzenie do sagi o Geralcie z Rivii, gdyż po zapoznaniu się z nimi ma się już j...

Rozwiń Zwiń