Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mroczna. Niejednoznaczna. Budząca niepokój, niepewność i grozę, wywołująca dreszcz... A przy tym szalenie wciągająca i zaskakująca nawet wtedy, gdy jest się już przekonanym o finale. Tak chyba najkrócej mogłabym opisać dzieło Jenny Blackhurst, w którym autorka przedstawia nam historię Ellie.

Mroczna. Niejednoznaczna. Budząca niepokój, niepewność i grozę, wywołująca dreszcz... A przy tym szalenie wciągająca i zaskakująca nawet wtedy, gdy jest się już przekonanym o finale. Tak chyba najkrócej mogłabym opisać dzieło Jenny Blackhurst, w którym autorka przedstawia nam historię Ellie.

Według mnie "Zakazany owoc" nie jest najlepszą książką Moyes, ale na pewno plasuje się w ścisłej czołówce. To niebanalna, piękna powieść, którą dobrze się czyta.

Jojo Moyes znów przenosi nas do wykreowanego przez siebie świata, do nadmorskiego miasteczka Merham, gdzie od lat panuje spokój i porządek. Ład ten burzą jednak mieszkańcy jednej z najpiękniejszych willi - Arcadii, którzy swoim sposobem bycia wydają się zupełnym przeciwieństwem eleganckich ludzi w Merham. Lecz "Zakazany owoc" to historia nie tylko o konflikcie, ale również - a raczej przede wszystkim - o uczuciach. O wyborach, o stracie, tęsknocie i bitwach, jakie toczy się wewnątrz siebie.

Według mnie "Zakazany owoc" nie jest najlepszą książką Moyes, ale na pewno plasuje się w ścisłej czołówce. To niebanalna, piękna powieść, którą dobrze się czyta.

Jojo Moyes znów przenosi nas do wykreowanego przez siebie świata, do nadmorskiego miasteczka Merham, gdzie od lat panuje spokój i porządek. Ład ten burzą jednak mieszkańcy jednej z najpiękniejszych willi -...

Nie jest to kryminał, w którym krew leje się strumieniami i ścieka po kolejnych stronach lektury. To powieść bardziej psychologiczna, opisująca umysł, chaos, przyczyny i skutki. Pomimo dość złożonego problemu, nie jest trudno się we wszystkim połapać przy uważnym czytaniu. Akcja nie jest też porażająco szybka, raczej wyważona, ale też nie ciągnąca się jak gumka z majtek. Rozdziały są krótkie, pisane z kilku punktów widzenia, czyta się je bardzo szybko i chce się więcej. Książka naprawdę wciąga i intryguje, a zakończenie wywołuje na plecach dreszczyk grozy. Uważam, że "Dziewczyny, których pożądał" to lektura z pewnością warta zachodu, uwagi i zainteresowania.

Nie jest to kryminał, w którym krew leje się strumieniami i ścieka po kolejnych stronach lektury. To powieść bardziej psychologiczna, opisująca umysł, chaos, przyczyny i skutki. Pomimo dość złożonego problemu, nie jest trudno się we wszystkim połapać przy uważnym czytaniu. Akcja nie jest też porażająco szybka, raczej wyważona, ale też nie ciągnąca się jak gumka z majtek....