Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, a raczej zbiór opowieści o mieszkańcach tego katowickiego osiedla - Koszutka - to szybka lektura, która wciąga i nie pozwala się oderwać nawet na chwilę. Całość to zaledwie 172 strony opatrzone zdjęciami dzięki którym możemy choć trochę poznać mieszkańców i otoczenie. Same historie są ciekawe, szybko możemy poznać i zaprzyjaźnić się z niektórymi bohaterami, a dzięki pewnej swojskości oraz używaniu przez autorkę gwary możemy się poczuć jakbyśmy tam byli i obserwowali wszystko z boku.

Niestety książka ma jeden poważny minus, za szybko się kończy. Czuję autentycznie pewien niedosyt, pewne niedopowiedzenie, na które wciąż czekam. Trochę jak gdy historię opowiada nam babcia albo jakaś odległa ciotka, gdy snuje swoje wspomnienia, a człowiek zatapia się w nie, aż w końcu budzi z pewnym przerażeniem, że to już! koniec!, bo cioteczka spieszy się na autobus i dokończy kiedy indziej, ale czy na pewno?

Podsumowując - polecam wszystkim, którzy lubią sagi rodzinne, wspomnienia dotyczące wielu osób, a chciałyby przeczytać coś lokalnego, może innego oraz krótkiego. Myślę, że się nie rozczarujecie.

Więcej: https://probujemyzycia.blogspot.com/2024/01/klachy-z-koszutki-barbara-romer.html

Książka, a raczej zbiór opowieści o mieszkańcach tego katowickiego osiedla - Koszutka - to szybka lektura, która wciąga i nie pozwala się oderwać nawet na chwilę. Całość to zaledwie 172 strony opatrzone zdjęciami dzięki którym możemy choć trochę poznać mieszkańców i otoczenie. Same historie są ciekawe, szybko możemy poznać i zaprzyjaźnić się z niektórymi bohaterami, a...

Margeret Atwood poraz kolejny nie rozczarowała.

Aby w pełni zrozumieć tę książkę należy najpierw przeczytać część pierwszą tego mini cyklu, czyli Opowieść Podręcznej, w której poznajemy dziwny, przerażający i niszczycielski świat państwa Gilead, w którym rola kobiety sprowadza się doz żywego inkubatora i zabawki w rękach mężczyzn.

W Testamentach poznajemy natomiast historię trzech kobiet, które nie są Podręcznymi (seksualnymi niewolnicami, które żyją tylko po to by rodzić dzieci). Opowieść snuje: Ciotka Lidia, najwyższa w hierarchii Ciotka, jedna z założycielek; córka komendanta oraz dziewczyna, która jako dziecko została wykradziona z Gileadu.

Wszystkie trzy bohaterki, okazują się ze sobą powiązane i robią wszystko co w ich mocy, aby destrukcyjne państwo Gilead upadło. Każda działa w inny sposób, każda robi to co może i na ile pozwalają jej okoliczności. Oprócz historii głównych bohaterek poznajemy róznież lepiej Gilead, choć to nie na nim skupia się ta opowieść. Również postaci poboczne przybliżają nam życie innych warstw gileadzkiego społeczeństwa, a najciekawsze są tu cyba wspomnienia Ciotki Lidii i jej zaskakująca rola.

Książka ma nieco inne zabarwienie niż Opowieść Podręcznej, powstałą w związku z ogromnym odzewem czytelników (w tym po powstaniu serialu). Autorka nie uchroniła się przed pewną przewidywalnością, co nieco rozczarowuje, z drugiej jednak strony jest to chyba pewien ukłon w stronę czytelników, bo mam wrażenie, że Atwood gotowa byłaby podkręcić jeszcze atmosferę zamiast kończyć tak cykl.

Na pewno warto ją przeczytać Testamenty, bo w końcu dostajemy to na co czekaliśmy - happy end, o gorzko-słodkim smaku.

Margeret Atwood poraz kolejny nie rozczarowała.

Aby w pełni zrozumieć tę książkę należy najpierw przeczytać część pierwszą tego mini cyklu, czyli Opowieść Podręcznej, w której poznajemy dziwny, przerażający i niszczycielski świat państwa Gilead, w którym rola kobiety sprowadza się doz żywego inkubatora i zabawki w rękach mężczyzn.

W Testamentach poznajemy natomiast...

Chociaż autor opisuje wiele różnych wydarzeń z historii ludzkości czuć bardzo mocny nacisk ekologiczny, co mimo, że lubię te tematy, tutaj nieco mi przeszkadzało. Spodziewałam się książki, która opisze więcej historii i będzie miała szerszy zakres tematyczny, dlatego czekam na część drugą (o ile kiedyś powstanie). Czyta się bardzo szybko, książka jest zabawna, przedstawia ciekawą stronę historii i wydarzenia, o których (przynajmniej kilku) nie miałam pojęcia. Jest to zdecydowanie dobra książka, która przynajmniej u mnie pozostawiła pewien niedosyt - schadenfreude?

Chociaż autor opisuje wiele różnych wydarzeń z historii ludzkości czuć bardzo mocny nacisk ekologiczny, co mimo, że lubię te tematy, tutaj nieco mi przeszkadzało. Spodziewałam się książki, która opisze więcej historii i będzie miała szerszy zakres tematyczny, dlatego czekam na część drugą (o ile kiedyś powstanie). Czyta się bardzo szybko, książka jest zabawna, przedstawia...