Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem co się stało, ale zamiast zwyczajowego pazura i humoru strasznie dużo tu gorzkich uczuć. Nie odczuwałam sympatii dla głównej bohaterki, trudno mi było faktycznie oddać się książce. Jedna z mniej ciekawych książek Mittford.

Nie wiem co się stało, ale zamiast zwyczajowego pazura i humoru strasznie dużo tu gorzkich uczuć. Nie odczuwałam sympatii dla głównej bohaterki, trudno mi było faktycznie oddać się książce. Jedna z mniej ciekawych książek Mittford.

No nie wiem. Chyba najsłabsza spośród książek Mitford, jakie do tej pory przeczytałam. Uśmiałam się do rozpuku przy "The Blessing", ale tutaj historia Polly jakoś mnie nie porwała tak jak to Nancy Mitford potrafi. Nie zmienia to faktu, że książka jest przepiękna pod kątem językowym - zwłaszcza czytając oryginał można zobaczyć jak brzmiał angielski kiedyś i jakim przemianom ulega język i jakich słów się używało by określić różne rzeczy.

Postaci są nakreślone wyraźnie i realnie, do tego stopnia, że co chwilę miałam ochotę zdzielić Lady Montdore za jej absolutnie okropne zachowanie. Wydaje mi się, że choć oczywiście osadzona w zupełnie innych czasach, książka nie traci na aktualności i jest interesującym studium charakterów plus takim małym wizjerem "jak to było w wysokich kręgach".

Podsumowując, przyjemna lektura w sam raz na wakacje :)

No nie wiem. Chyba najsłabsza spośród książek Mitford, jakie do tej pory przeczytałam. Uśmiałam się do rozpuku przy "The Blessing", ale tutaj historia Polly jakoś mnie nie porwała tak jak to Nancy Mitford potrafi. Nie zmienia to faktu, że książka jest przepiękna pod kątem językowym - zwłaszcza czytając oryginał można zobaczyć jak brzmiał angielski kiedyś i jakim przemianom...

To książka polaryzująca. I w sumie trudno orzec o czym. Narrację prowadzi 54-letnia dozorczyni, wyrzutek społeczny i jednocześnie samouk oraz 12-letnia Paloma, która przygotowuje się do samobójstwa.
Lektura obnaża jak wiele je łączy, dzieli, jak bardzo wszystko dookoła wpływa na ich postrzeganie świata i na to jak postrzegane są one.

Pełno to obnażania tzw. klasy wysokiej, rozważań filozoficznych, odniesień do najnowszej popkultury. Obie bohaterki czują się nierozumiane, a jednocześnie same szybko głoszą dość gwałtowne sądy na temat innych.

W kolejnej części książki w budynku gdzie mieszkają bohaterki zjawia się Japończyk, który związuje bohaterki.
Nie chcę pisać spoilerów, dlatego zatrzymam się tutaj.

To nie jest książka dla każdego. To jest książka dla tych, którzy uśmiechają się na widok rozważań okołofilozoficznych, na temat powiązań pomiędzy najnowszą popkulturą a Platonem, którzy uśmiechają się, gdy pojawia się autorefleksja.

To książka polaryzująca. I w sumie trudno orzec o czym. Narrację prowadzi 54-letnia dozorczyni, wyrzutek społeczny i jednocześnie samouk oraz 12-letnia Paloma, która przygotowuje się do samobójstwa.
Lektura obnaża jak wiele je łączy, dzieli, jak bardzo wszystko dookoła wpływa na ich postrzeganie świata i na to jak postrzegane są one.

Pełno to obnażania tzw. klasy...