Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po trzydniowym maratonie wszystkich trzech tomów Wilczej Jagody przyznaję, że jest to seria nieszablonowa. Trzeci tom szczególnie mocno trzymał w napięciu, a poznani wcześniej bohaterowie wpadali w genialnie napisane tarapaty. Lektura bardzo przyjemna, lekkie pióro pozwala szybko połknąć książkę, choć fani rozbudowanych wątków romantycznych w fantastyce mogą poczuć się lekko urażeni i nienasyceni.
Zdecydowanie pozycja warta uwagi i wyróżnienia.

Po trzydniowym maratonie wszystkich trzech tomów Wilczej Jagody przyznaję, że jest to seria nieszablonowa. Trzeci tom szczególnie mocno trzymał w napięciu, a poznani wcześniej bohaterowie wpadali w genialnie napisane tarapaty. Lektura bardzo przyjemna, lekkie pióro pozwala szybko połknąć książkę, choć fani rozbudowanych wątków romantycznych w fantastyce mogą poczuć się...

Książka jest przyjemna w odbiorze, choć momentami niektóre wątki się dłużą. Akcja przyspiesza pod koniec, zakończenie pozostawia kilka niedopowiedzeń. Na pewno sięgnę po następną część z czystej ciekawości, jednak nie jest to cykl, który skradł moje serce.

Książka jest przyjemna w odbiorze, choć momentami niektóre wątki się dłużą. Akcja przyspiesza pod koniec, zakończenie pozostawia kilka niedopowiedzeń. Na pewno sięgnę po następną część z czystej ciekawości, jednak nie jest to cykl, który skradł moje serce.

Czytając przygody Chyłki trzeba liczyć się z szalonymi zwrotami akcji i niespodziewanie dobrze dobranymi zbiegami okoliczności. W tym tomie czytelnik otrzymuje pełen pakiet emocjonalnych zawirowań, a mniejszy nacisk kładzie się na sprawę sądową. Nie każdemu przypadnie to do gustu, zwłaszcza, że dawne wątki fabularne pojawiają się na nowo, a Chyłka otrzymuje od losu coraz więcej nieszczęść. Książka jest idealna na dwa wieczory, ale nie zapada aż tak mocno w pamięć, jak inne tomy z cyklu.

Czytając przygody Chyłki trzeba liczyć się z szalonymi zwrotami akcji i niespodziewanie dobrze dobranymi zbiegami okoliczności. W tym tomie czytelnik otrzymuje pełen pakiet emocjonalnych zawirowań, a mniejszy nacisk kładzie się na sprawę sądową. Nie każdemu przypadnie to do gustu, zwłaszcza, że dawne wątki fabularne pojawiają się na nowo, a Chyłka otrzymuje od losu coraz...

Historia przedstawiona w drugiej części cyklu była dla mnie dużo bardziej wciągająca niż pierwsza, choć zmieniają się główne postacie. Aspasia to bohaterka po przejściach, a jej podróż przez życie i morza to wspaniała opowieść. Wciągające intrygi, porcja ludzkich okrucieństw oraz bardzo dobrze poprowadzony wątek romantyczny pozwolą spędzić przyjemny wieczór. Polecam.

Historia przedstawiona w drugiej części cyklu była dla mnie dużo bardziej wciągająca niż pierwsza, choć zmieniają się główne postacie. Aspasia to bohaterka po przejściach, a jej podróż przez życie i morza to wspaniała opowieść. Wciągające intrygi, porcja ludzkich okrucieństw oraz bardzo dobrze poprowadzony wątek romantyczny pozwolą spędzić przyjemny wieczór. Polecam.

Zdecydowanie warta polecenia dla starszej młodzieży-wartka akcja, dość duża dawka drastyczności i intryg. Po pierwszych rozdziałach chce się czytać dalej, jest to dobrze napisana fantastyka z elementami romansu, który nie stanowi pierwszego planu dla wydarzeń.

Zdecydowanie warta polecenia dla starszej młodzieży-wartka akcja, dość duża dawka drastyczności i intryg. Po pierwszych rozdziałach chce się czytać dalej, jest to dobrze napisana fantastyka z elementami romansu, który nie stanowi pierwszego planu dla wydarzeń.

Dobrze napisana książka o wampirach, nie jest męcząca, nie wszystkie schematy z innych powieści są powielone, idealna na jedno letnie popołudnie przy luźnej książce.

Dobrze napisana książka o wampirach, nie jest męcząca, nie wszystkie schematy z innych powieści są powielone, idealna na jedno letnie popołudnie przy luźnej książce.

Jedna ze słabszych książek, które czytałam. Bardzo męczący styl pisania, po kilku stronach odkładałam ją na półkę.
Na plus pomysł na fabułę.

Jedna ze słabszych książek, które czytałam. Bardzo męczący styl pisania, po kilku stronach odkładałam ją na półkę.
Na plus pomysł na fabułę.

Książka idealna na odstresowanie po ciężkim tygodniu. Wielokrotnie można poczuć, że "gdzieś już to było", jednak nawet przewidywalne momenty były wplecione subtelnie i nie sprawiły, że chce się porzucić czytanie w połowie. Zakończenie intrygujące, kusząco zachęca do kolejnego tomu, jednak w moim odczuciu cała pozycja nie wybija się za mocno na tle innych o podobnej tematyce.

Książka idealna na odstresowanie po ciężkim tygodniu. Wielokrotnie można poczuć, że "gdzieś już to było", jednak nawet przewidywalne momenty były wplecione subtelnie i nie sprawiły, że chce się porzucić czytanie w połowie. Zakończenie intrygujące, kusząco zachęca do kolejnego tomu, jednak w moim odczuciu cała pozycja nie wybija się za mocno na tle innych o podobnej...

Romans paranormalny to gatunek, w którym ciężko wyjść poza schemat. Większość powieści, które gościły u mnie na półce przez ostatnie lata, trudno było nazwać zaskakującymi. „Indygo” oraz „Cyjan” stanowiły powiew świeżości i pozwoliły mi miło spędzić czas. Autorka ma lekkie pióro, a wykreowany przez nią świat jest na tyle realistyczny, że z każdą kolejną stroną czytelnik zatraca się w nim coraz bardziej.

W „Cyjanie” akcja pędzi jak szalona, a z każdą kolejną stroną rośnie napięcie, które nie pozwala wrócić do rzeczywistości. Przygoda niejedno ma imię, a każda poznana postać to pudełko pełne niespodzianek. Poczucie humoru autorki, która przemyca wspaniałe przepychanki słowne, potęguje wrażenie magnetycznego przyciągania przez powieść .

Spośród całej plejady bohaterów najmniej lubianymi przeze mnie byli Skye i Daniel, jednak pozostałe postacie przyciągały uwagę i tworzyły klimat tej opowieści. Zakończenie historii jest niestandardowe, choć do końca miałam nadzieję na inne.

Polecam każdemu sięgnąć po oba tomy, by miło spędzić czas w jesienne i zimowe wieczory.

Romans paranormalny to gatunek, w którym ciężko wyjść poza schemat. Większość powieści, które gościły u mnie na półce przez ostatnie lata, trudno było nazwać zaskakującymi. „Indygo” oraz „Cyjan” stanowiły powiew świeżości i pozwoliły mi miło spędzić czas. Autorka ma lekkie pióro, a wykreowany przez nią świat jest na tyle realistyczny, że z każdą kolejną stroną czytelnik...

„Mógłbyś im nawet zapewnić niebo. Do tego nam jesteś potrzebny. Piekło zapewniamy sobie sami.”

„Opowieść Podręcznej” to jedna z tych książek, która skłania czytelnika do refleksji i nie należy do łatwych. Historia Fredy, żyjącej w Republice Gileadu to przedstawienie alternatywnej wizji współczesnego świata, w którym na pierwszy plan wysuwa się fanatyzm i ortodoksja. Sama narracja nie jest idealna- powieści tej nie czyta się jednym tchem, a momentami chce się ją porzucić na rzecz „łatwiejszej” i ciekawiej napisanej lektury. Jednak właśnie dzięki przerwom w czytaniu możliwe jest dostrzeżenie problemu jakim jest całkowite podporządkowanie się reżimowi i usunięcie różnorodności w społeczeństwie, dehumanizując i poniżając znaczną jego część.

Pozycja ta jest godna polecenia dla każdego, kto chce na nowo zgłębić swój kodeks wartości, definiując własne postrzeganie dobra i zła. Być może historia Fredy to tylko wyolbrzymiona fikcja, jednak stając się na chwilę narratorem, czytelnik może sam przeżyć rozterki obywatelki Gileadu, rozmyślając nad tym jaką rolę pełniłby w tamtym społeczeństwie. Czy z dnia na dzień można odebrać komuś wszystkie prawa? Czy hasła głoszone w tym fikcyjnym państwie mogą stać się rzeczywistością? Jak dziś postrzegać „Opowieść podręcznej”, gdy wokół nas tak szybko zmienia się świat?

Szczerze zachęcam do lektury i polecam czytanie jej fragmentami po kilka rozdziałów.

„Mógłbyś im nawet zapewnić niebo. Do tego nam jesteś potrzebny. Piekło zapewniamy sobie sami.”

„Opowieść Podręcznej” to jedna z tych książek, która skłania czytelnika do refleksji i nie należy do łatwych. Historia Fredy, żyjącej w Republice Gileadu to przedstawienie alternatywnej wizji współczesnego świata, w którym na pierwszy plan wysuwa się fanatyzm i ortodoksja....