Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo późno się zabrałem za twórczość "Królowej kryminału". Jak do tej pory każda kolejna powieść utwierdza mnie w przekonaniu, że błędem było zwlekać tak długo.
Wyjątkowość tej książki opiera się na absolutnie genialnym zakończeniu. Przez 90% czasu Agatha Christie prowadzi nas wydeptanymi ścieżkami jakie znamy z poprzednich powieści o detektywie Poirot, po to aby na ostatniej prostej wywinąć zwrot o 180⁰. Nie da się nic więcej powiedzieć bez narażania Was na spojlery, więc kończę już i polecam obowiązkowo.

Bardzo późno się zabrałem za twórczość "Królowej kryminału". Jak do tej pory każda kolejna powieść utwierdza mnie w przekonaniu, że błędem było zwlekać tak długo.
Wyjątkowość tej książki opiera się na absolutnie genialnym zakończeniu. Przez 90% czasu Agatha Christie prowadzi nas wydeptanymi ścieżkami jakie znamy z poprzednich powieści o detektywie Poirot, po to aby na...

Kompletnie nie tego się spodziewałem.
Jak do tej pory, moja jedyna styczność z twórczością Agathy Christie to były sporadycznie widziane odcinki serialu o detektywie Poirot, więc był to kontakt, nazwijmy to, pośredni. Oczekiwałem dość prostego w schemacie kryminału z potencjalnie zaskakującym zakończeniem, a dostałem trzymający za gardło thriller z finałem, który bardzo przerósł moje oczekiwania. Może nie chodzi o tożsamość sprawcy całego zamieszania, bo od początku Ta Osoba była w ścisłej czołówce moich podejrzanych, ale bardziej chodzi o losy 10 bohaterów którzy przypłynęli na Wyspę Żołnierzyków.
Absolutnie genialna powieść. Kto nie miał jeszcze okazji niech szybko nadrabia. Ja na pewno bliżej zapoznam się z innymi owocami twórczości Agathy Christie.

Kompletnie nie tego się spodziewałem.
Jak do tej pory, moja jedyna styczność z twórczością Agathy Christie to były sporadycznie widziane odcinki serialu o detektywie Poirot, więc był to kontakt, nazwijmy to, pośredni. Oczekiwałem dość prostego w schemacie kryminału z potencjalnie zaskakującym zakończeniem, a dostałem trzymający za gardło thriller z finałem, który bardzo...

Po bardzo udanej próbie z twórczością Agathy Christie z powieścią "I nie było już nikogo", zabrałem się za najbardziej znaną serię pisarki o Herkulesie Poirot i jest to zdecydowanie inny typ rozrywki. Wiedziałem, że klimat nie będzie tak przygnębiający jak w przypadku poprzedniej powieści, ale jednak ilość komediowych akcentów mnie zaskoczyła. Zaskoczyła oczywiście na plus :⁠-⁠D. Widziałem kilka odcinków serialu z Davidem Suchetem i kojarzyłem te produkcje jako spokojne wyważone kryminały, świetne w swojej formie, ale jednak stroniące od humoru. W literackim oryginale, co rusz jesteśmy zaskakiwani jakąś zabawną sytuacją, które w przytłaczającej ilości są konsekwencją bardzo osobliwego usposobienia Poirot, lub nieporadnością życiową jego kompana, a zarazem narratora wydarzeń - Arthura Hastingsa.
Sama zagadka kryminalna też jest bardzo sprawnie zaprezentowana i tutaj muszę się przyznać, że bardzo źle obstawiłem zabójcę. Dawno aż tak się nie pomyliłem, ale na swoją obronę mam to, że mieszanie tropów wyszło autorce pierwszorzędnie.
"Tajemnicza historia w Styles" nie jest żadnym wielkim arcydziełem, ale bardzo przyjemną rozrywką ze świetnie wykreowanymi postaciami i stanowi najlepszą zachętę aby kontynuować przygodę z Królową kryminału.

Po bardzo udanej próbie z twórczością Agathy Christie z powieścią "I nie było już nikogo", zabrałem się za najbardziej znaną serię pisarki o Herkulesie Poirot i jest to zdecydowanie inny typ rozrywki. Wiedziałem, że klimat nie będzie tak przygnębiający jak w przypadku poprzedniej powieści, ale jednak ilość komediowych akcentów mnie zaskoczyła. Zaskoczyła oczywiście na plus...