Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miała umrzeć podzielona jest na przeplatające się ze sobą dwie linie fabularne, prowadzone z perspektywy dwóch bohaterek, które dzieli ponad 20 lat. Pierwszą z nich jest charakterna i chodząca swoimi drogami Ada, która pod skorupą niepokornej małolaty ukrywa rozbicie psychiczne spowodowane problemami rodzinnymi. Towarzyszącą jej na codzień bezsilność, złość i frustrację próbuje odreagować liderując grupie zbuntowanych nastolatków lubujących się w grze w ekstremalne wyzwania. Kiedy podczas jednego z nich granica życia i śmierci zostaje przekroczona, dochodzi do tragedii. Drugą bohaterką jest rzeźbiarka Lena, którą poznajemy 20 lat później. Podczas wernisażu jej prac mężczyzna w przebraniu klauna wypowiada słowa, które na zawsze burzą spokój dziewczyny. Za ich sprawą osierocona w dzieciństwie artystka zaczyna poszukiwać prawdy o sobie.
"Miała umrzeć" to historia przesiąknięta tajemnicą, niebezpieczną grą, kłamstwami, bólem, samotnością i brakiem zrozumienia. Autorka już po 100 stronach rzuca nam podstawowe fakty i powiązania zaznaczając, że to jedynie wstęp do dalszej rozprawy. Dzięki temu możemy skupić się bardziej nad rozbudowaną warstwą psychologiczną, niż dążeniu do szybkiego rozwiązania zagadki. Wielkim plusem jest wciągająca od początku fabuła, miejscami dość mocno niepokojący klimat oraz intrygujące portrety psychologiczne głównych bohaterek, które możemy poznać dostatecznie dzięki pierwszoosobowej narracji. Autorka dobitnie eksponuje jak grzechy z przeszłości oraz dysfunkcja rodziny rzutują na zdrowie psychiczne i proces kształtowania osobowości Ady i Leny. Konfrontuje również stwierdzenie, że nigdy nie ma dobrego czasu na wyznanie dziecku prawdy o nim samym z możliwymi tego konsekwencjami. Polecam tę książkę wszystkim sympatykom gatunku i nie tylko 👌

Miała umrzeć podzielona jest na przeplatające się ze sobą dwie linie fabularne, prowadzone z perspektywy dwóch bohaterek, które dzieli ponad 20 lat. Pierwszą z nich jest charakterna i chodząca swoimi drogami Ada, która pod skorupą niepokornej małolaty ukrywa rozbicie psychiczne spowodowane problemami rodzinnymi. Towarzyszącą jej na codzień bezsilność, złość i frustrację...

Uważam, że ta książka była po prostu mało ciekawa. Pomysł na osadzenie całej akcji w jednym pomieszczeniu tylko pomiędzy dwoma bohaterami miał zapewne nadać relacji psychicznie chorej Annie Wilkers i Paulowi Sheldonowi bardziej intymny wymiar, pokazać zależność ofiary od oprawcy, przygnieść czytelnika emocjonalnym ciężarem tej sytuacji, podkreślić niemożność ucieczki. Rozumiem, że ograniczona przestrzeń, ciasnota, bezradność pisarza i coraz bardziej uwidaczniające się szaleństwo psychofanki mogą wzbudzać dyskomfort i niepokój. Jednakże fabuła jest bardzo powolna, wręcz męcząca i w zasadzie mało co się tam dzieje. Może dwie sytuację z udziałem psychopatycznej Annie Wilkers były nieco obrzydliwe, ale ja też nie jestem jakoś szczególnie wrażliwa na tego typu sceny więc wszystko do zniesienia. Problem polegał na tym, że będąc mniej więcej w połowie tej książki tak się nudziłam, że miałam dość. Wiedziałam też, jak mniej więcej skończy się ta historia, więc chciałam ją doczytać i mieć już za sobą. Nie była to tragiczna książka, ale ten format nie przypadł mi do gustu.🤷‍♀️

Uważam, że ta książka była po prostu mało ciekawa. Pomysł na osadzenie całej akcji w jednym pomieszczeniu tylko pomiędzy dwoma bohaterami miał zapewne nadać relacji psychicznie chorej Annie Wilkers i Paulowi Sheldonowi bardziej intymny wymiar, pokazać zależność ofiary od oprawcy, przygnieść czytelnika emocjonalnym ciężarem tej sytuacji, podkreślić niemożność ucieczki....

Argentyna 1913r. 17-letnia Włoszka Leda, staje na lądzie Ameryki Południowej w Buenos Aires, aby dołączyć do poślubionego per procura męża. Gdy okazuje się, że Dante nie żyje dziewczyna musi poradzić sobie w obcym, nowym świecie wypełnionym przemocą, cielesnością i tytułowym argentyńskim tangiem. Największym skarbem Ledy są skrzypce, które tworzą podstawę tej historii. Młoda kobieta aby wejść do świata tanga, skandalicznego tańca z burdeli i owianych złą sławą kabaretów, obcina włosy, zakłada męskie ubranie, przyjmuję imię po zmarłym mężu i dołącza do grupy muzyków.
Jest to gorąca historia przepełniona pasją, namiętnością i miłością do muzyki. Główna bohaterka przechodzi długą drogę w poszukiwaniu samej siebie, swojej tożsamości i seksualności. Leda pragnie wolności, która przysługuje tylko mężczyznom i wchodząc do zakazanego dla kobiet świata, łamie tabu w zdominowanej przez mężczyzn obyczajowości Argentyny z początków XX wieku. Myślę, że jest to pozycja warta uwagi nie tylko miłośników motywu feminizmu, lgbt i latynoskiej muzyki, ale również każdego kogo interesuje kultura, obyczajowość i mentalność społeczna Ameryki Południowej w tym okresie czasu 😉

Argentyna 1913r. 17-letnia Włoszka Leda, staje na lądzie Ameryki Południowej w Buenos Aires, aby dołączyć do poślubionego per procura męża. Gdy okazuje się, że Dante nie żyje dziewczyna musi poradzić sobie w obcym, nowym świecie wypełnionym przemocą, cielesnością i tytułowym argentyńskim tangiem. Największym skarbem Ledy są skrzypce, które tworzą podstawę tej historii....