Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Romántico i dużo bzykania, nieźle przetłumaczone. Dobre jak się lubi smoki, tajemne moce i opisy seksu, a literacko akurat nie ma się wymagań, bo ma się ochotę na mozgotłuka, to język gimbazy nie będzie raził. Druga część też daje radę.

Romántico i dużo bzykania, nieźle przetłumaczone. Dobre jak się lubi smoki, tajemne moce i opisy seksu, a literacko akurat nie ma się wymagań, bo ma się ochotę na mozgotłuka, to język gimbazy nie będzie raził. Druga część też daje radę.

Jestem zawiedziona. Lackberg napisała czytadło, zgrabne babskie czytadło. Momenty są, ocierają się o lekkie soft-porno, romans kwitnie, intryga też niezła, choć wszystko według schematu. Niestety autorka musiała wplątać Faye w głupi, kompletnie idiotyczny romans. Po kimś tak silnym, wydaje się, że ukształtowanym przez życie jak bohaterka oczekuję czegoś bardziej racjonalnego niż zakochanie się na sposób godny nastolatki.

W tej części niewiele zostało z thrillera, a Faye stała się słabiutką i ślepą z miłości kobietką, nieuważną i ignorującą oczywiste znaki. Widocznie takie są prawidła gatunku, że trzeba postać kobiecą pozbawić atrybutów zazwyczaj kojarzonych z bohaterami męskimi: gdyby Faye była mężczyzną, a Daniel kobietą ich relacja miałaby inną dynamikę i zostałaby oceniona i zanalizowana racjonalnie.

Takie sobie, poniżej poziomu i tak słabej Złotej klatki.

Jestem zawiedziona. Lackberg napisała czytadło, zgrabne babskie czytadło. Momenty są, ocierają się o lekkie soft-porno, romans kwitnie, intryga też niezła, choć wszystko według schematu. Niestety autorka musiała wplątać Faye w głupi, kompletnie idiotyczny romans. Po kimś tak silnym, wydaje się, że ukształtowanym przez życie jak bohaterka oczekuję czegoś bardziej...

Książki Lackberg czytam od lat i bardzo lubię Sagę o Fjallbace. Ciekawi bohaterowie pierwszego, drugiego i dalszych planów, dobrze skomponowana intryga i zgrabny język. Złota Klatka niestety odbiega od wspomniamej serii.

Fabuła jest nakreślona w innych recenzjach, więc nie odniosę się do treści, chcę opisać tylko moje wrażenia. Właśnie skończyłam drugą część i naszło mnie, z kilkuletnim opóźnieniem, na ocenę części pierwszej, która zapadła mi w pamięć. Stało się tak dlatego, że obiecałam sobie nie sięgać po kontynuację: nie jest to ten rodzaj pisarstwa, do którego Lackberg przyzwyczaiła czytelników. Tym razem autorka pokusiła się napisać książkę będącą thrillerem obyczajowym, w zamyśle chyba psychologicznym, jednak nieudanym. Książka jest czytadłem plażowym, raczej dla pań niż panow: mamy tu wątki miłosny, zdrady i zemsty, jednak opisane bardziej w stylu Jackie Collins niż mrocznej fjallbackowskiej prozy. Książka jest dość feministyczna, bohaterka odradza się i odzyskuje woman's power, co oceniam na plus. Fabuła trzyma się kupy, zakończenie nie jest tak do końca przewidywalne (pewnego rozwiązania się nie spodziewałam, też na plus). Jest ok, ale wolę poprzednie książki Szwedki.
Daję 4 za thriller, 6 za obyczajówkę, średnio 5.

Książki Lackberg czytam od lat i bardzo lubię Sagę o Fjallbace. Ciekawi bohaterowie pierwszego, drugiego i dalszych planów, dobrze skomponowana intryga i zgrabny język. Złota Klatka niestety odbiega od wspomniamej serii.

Fabuła jest nakreślona w innych recenzjach, więc nie odniosę się do treści, chcę opisać tylko moje wrażenia. Właśnie skończyłam drugą część i naszło mnie,...