Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"The Vault" jest sequelem (lub jak kto woli - kontynuacją) wcześniejszej powieści psychologicznej "A Sight For Sore Eyes", która nie wchodzi w skład serii z inspektorem Wexfordem i której akcja kończy się 12 lat przed wydarzeniami z "The Vault".
"A Sight For Sore Eyes" zakończyła się w taki sposób, że z przyjemnością odkryłam, że autorka pokusiła się na napisanie "co było dalej".
"The Vault" można przeczytać bez znajomości w/w powieści, ale chyba traci się przy tym przyjemność z zastanawiania się, czy policja po tylu latach odkryje, co naprawdę wydarzyło się w domu Orkadia.
Nie chcę zdradzać za wiele z fabuły, ale czytelników znających "A Sight For Sore Eyes" czeka spore zaskoczenie już na samym początku, bo okazuje się, że policja ma do czynienia nie z jedną sprawą, a dwoma i to raczej nie powiązanymi ze sobą.
Wexford jest na emeryturze i poproszony jest o konsultacje i "doradztwo" przy niecodziennym śledztwie. Nie ma niestety kompetencji i odznaki, więc jego rola przypomina bardziej pracę prywatnego detektywa, gdzie raczej musi liczyć się z tym, że ewentualni świadkowie nie będą chcieli z nim rozmawiać lub będą kłamać.
Sama druga sprawa jest dosyć prosta, aczkolwiek trudno domyśleć się kto i dlaczego zabił.
Niepotrzebny według mnie był wątek z problemami starszej córki Wexforda, ale to nieodłączna cecha tej serii: albo Sylvia albo Sheila (córki inspektora) wpadają w kłopoty.
Razi mnie, że mimo upływających dziesięcioleci (40-50 lat) Wexford i wszyscy z jego otoczenia postarzeli się o 15-20 lat, świat wokół się zmienia (komórki, internet, DNA), a oni wciąż tacy sami. Cóż, trzeba na to po prostu przymknąć oko.

"The Vault" jest sequelem (lub jak kto woli - kontynuacją) wcześniejszej powieści psychologicznej "A Sight For Sore Eyes", która nie wchodzi w skład serii z inspektorem Wexfordem i której akcja kończy się 12 lat przed wydarzeniami z "The Vault".
"A Sight...

Rozwiń Zwiń

Kolejna świetna powieść Ruth Rendell.
Jest to książka psychologiczno-obyczajowa, jednak czytelnikom o słabych nerwach raczej nie polecam, ale miłośnikom krwawych opisów, "jatki" - również nie.
Wciągająca historia składa się z trzech, początkowo niepowiązanych ze sobą, wątków: Harriet, Teddy'ego i Francine.
Bardzo dobrze oddana psychologia postaci: nie ma tu jednowymiarowych, papierowych bohaterów. Autorka dobrze znała psychikę ludzką: mamy tu cały wachlarz ludzkim typów i osobowości- prymitywnych, naiwnych, psychopatycznych, zaburzonych emocjonalnie, egoistycznych, przeciętnych.
Nie będę opisywać fabuły, powiem tylko, że lubię tę pisarkę za jej konsekwencję i dbałość o szczegóły: każdy element powieści znajdzie wcześniej czy później swoje miejsce, więc polecam czytać uważnie.
Zakończenie jest dopracowane, satysfakcjonujące (choć makabryczne), można powiedzieć, że występuje tu prawdziwy chichot losu.

P.S. Rendell napisała kontynuację, nosi ona tytuł "The Vault" i jest przedostatnią książką z serii z inspektorem Wexfordem.

Kolejna świetna powieść Ruth Rendell.
Jest to książka psychologiczno-obyczajowa, jednak czytelnikom o słabych nerwach raczej nie polecam, ale miłośnikom krwawych opisów, "jatki" - również nie.
Wciągająca historia składa się z trzech, początkowo niepowiązanych ze sobą, wątków: Har...

Rozwiń Zwiń