Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Życie Sus" jest dziwną powieścią. Dziwną nie w sensie bycia złą, czy nieoryginalną. Jest dziwna, ponieważ cała akcja nie jest zbytnio porywająca.Jeżeli szukacie powieści, gdzie dzieją się zwroty akcji i plot twisty, to tutaj niestety tego nie znajdziecie. Jednak też i nie po to ona powstała.

Odebrałam ją raczej jako próbę ukazania bezradności i zagubienia młodej dziewczyny, której w młodym wieku odebrano wszystko,co kocha, i teraz musi próbować odnaleźć się w tym rozszalałym zgiełku miasta, wraz z czyhającymi na nią niebezpieczeństwami. Razem z nią pragniesz odszukać choć odrobinę nadziei i radości, drobinki miłości, czułego gestu i przywiązania. Krótkość zdań akcentuje stan emocjonalny bohaterki, lecz nie jest to tak genialne i świeże jak u Dagermana, który wywarł na mnie większe wrażenie. Tutaj całość czytało mi się o wiele gorzej i ciężej.

Ostatecznie, choć czytałam opinie o mocy i dosadności tej pozycji, niestety nie odszukałam w niej tych aspektów. Czy daje do myślenia? Z całą pewnością, jednak nie tak, jak inne pozycje.

"Życie Sus" jest dziwną powieścią. Dziwną nie w sensie bycia złą, czy nieoryginalną. Jest dziwna, ponieważ cała akcja nie jest zbytnio porywająca.Jeżeli szukacie powieści, gdzie dzieją się zwroty akcji i plot twisty, to tutaj niestety tego nie znajdziecie. Jednak też i nie po to ona powstała.

Odebrałam ją raczej jako próbę ukazania bezradności i zagubienia młodej...

Ale, że co? Że to już koniec? Ja się nie zgadzam!

Z całą pewnością znacie te przepiękne różowe okładki. Trylogia @malgorzata.starosta.autorka owładnęła cały Bookstagram, jednak to, co autorka zostawiła na sam koniec, to jest dopiero hit!

Z całą pewnością "Kwestia czasu" to, w moim odczuciu, najlepsza część spośród wszystkich trzech części. Natężenie trupów na kilometr kwadratowy osiągnęło apogeum, akcja toczy się tak wartko i szybko, że Usain Bolt przegrałby z kretesem, a wahania ciążowych nastrojów Edyty-nie-Surym powodowały szerokiego banana na mojej buzi. Nasz "magnes na trupy" z całą pewnością nie próżnuje, a i nam nie pozwala nudzić się ani przez sekundę.

Szkoda, że dane mi jest pożegnać się z rodziną Prusków, bo polubiłam ich całym moim malutkim serduszkiem. Mam nadzieję, że "Kwestią czasu" będzie powstanie nowych powieści tej "jednej znanej pisarki z Wrocławia". Myślę, że ostatnia część przypadnie do gustu również tym, którzy zbytnio nie przepadają za komediami kryminalnymi. Kryminał bowiem jest tutaj tak bardzo zgrabnie wpleciony, a bohaterowie tak ludzcy, że aż żywo wzięci z najbliższego otoczenia, to wszystko powoduje, że podczas lektury czuje się jakbyśmy my zostali zaproszeni w gościnne progi Starej Stanicy.

A wszystko to obsypane takim rodzajem kawału, jaki kocham. Subtelnym, lecz zarazem czarnym, z lekką dawką ironii i sarkazmu. Czego chcieć więcej? 😉

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję samej autorce! 💞

Ale, że co? Że to już koniec? Ja się nie zgadzam!

Z całą pewnością znacie te przepiękne różowe okładki. Trylogia @malgorzata.starosta.autorka owładnęła cały Bookstagram, jednak to, co autorka zostawiła na sam koniec, to jest dopiero hit!

Z całą pewnością "Kwestia czasu" to, w moim odczuciu, najlepsza część spośród wszystkich trzech części. Natężenie trupów na kilometr...

"Oczami Alexandry" jest debiutancką pozycją Natashy Bell, brytyjskiej powieściopisarki. Spod jej pióra wyszedł ponoć "szokujący portret psychologiczny, oryginalny i zapadający w pamięci thriller o tym, jak trudno jest poznać nawet najbliższe nam osoby." Lecz czy jest tym, czym być powinien?

Jest to bardziej powieść obyczajowa niż thriller psychologiczny. Brak jest dreszczyku emocji i emocjonalnego rollercoastera, dostajemy bowiem zgrabnie wpleciony motyw znudzonej życiem artystki, dla której życie powinno łączyć się z ciągłym pobudzeniem emocjonalnym. Ciekawy lecz jest sposób narracji, gdzie cała akcja przedstawiona jest nie tylko poprzez głównych i pobocznych bohaterów, lecz również prowadzona jest ona jakoby oczami tytułowej Alexandry-która jawi się nam jakoby narrator wszechwiedzący.

Zakończenie jednak w zupełności nie przypadło mi do gustu. Nie chcę zbytnio zdradzać, lecz było ono dla mnie zbyt banalne, wymyślone jakby na poczekaniu, bez polotu, którego oczekuję w tym gatunku.

Niestety, nie mogę podpisać się pod stwierdzeniem, że polecam tę pozycję. Dla mnie była ona z gatunku "przeczytać, zapomnieć"- a szkoda, ponieważ zapowiadała się naprawdę fajnie. Zabrakło jednak tej "iskry", która zapaliłaby lont tajemniczości i intrygi.

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję @wydawnictwoczarnaowca 🙂

"Oczami Alexandry" jest debiutancką pozycją Natashy Bell, brytyjskiej powieściopisarki. Spod jej pióra wyszedł ponoć "szokujący portret psychologiczny, oryginalny i zapadający w pamięci thriller o tym, jak trudno jest poznać nawet najbliższe nam osoby." Lecz czy jest tym, czym być powinien?

Jest to bardziej powieść obyczajowa niż thriller psychologiczny. Brak jest...