Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna pozycja, która przybliża sprytne sposoby na naukę. Bez cukierkowości i owijania w bawełnę, po brzegi wypełniona konkretami. To szczegółowy poradnik jak się uczyć, tak, żeby się NAUCZYĆ i co więcej móc wykorzystać tą wiedzę w życiu.

Świetna pozycja, która przybliża sprytne sposoby na naukę. Bez cukierkowości i owijania w bawełnę, po brzegi wypełniona konkretami. To szczegółowy poradnik jak się uczyć, tak, żeby się NAUCZYĆ i co więcej móc wykorzystać tą wiedzę w życiu.

Uważam, że to bardzo ważna książka dla kobiet jak i mężczyzn. Zarówno jednej jak i drugiej grupie nie zaszkodzi odświeżenie lub przedstawienie wiedzy o waginach, żeńskich narządach rozrodczych i kobietach w ogóle. Ważne jest, żeby nie wyrzucać sobie i zaakceptować różnice pomiędzy kobietą a mężczyzną i ich seksualnością. To piękne, że jesteśmy inni, możemy się nawzajem dopełniać i odkrywać. To ciekawe.
"Sztuka obsługi waginy" nie tylko pozwala lepiej zrozumieć cipki, ale także relacje partnerskie oraz przedstawia bardzo pomysłowe i ciekawe sposoby na rozwijanie związku.
To pozycja obowiązkowa!

Uważam, że to bardzo ważna książka dla kobiet jak i mężczyzn. Zarówno jednej jak i drugiej grupie nie zaszkodzi odświeżenie lub przedstawienie wiedzy o waginach, żeńskich narządach rozrodczych i kobietach w ogóle. Ważne jest, żeby nie wyrzucać sobie i zaakceptować różnice pomiędzy kobietą a mężczyzną i ich seksualnością. To piękne, że jesteśmy inni, możemy się nawzajem...

Zbiór opowiadań jest niewątpliwie nierówny. Niektóre z nich zachęcają do poznania świata poprzez czytanie kolejnych dzieł autorki jak np. ,,Wampir, który ukradł święta", ,,Coś się skrada cichą nocą", ,,Ballada dla świętej Rity", ,,Nieboszczyk, który za często się uśmiechał". Bardzo podobało mi się plastyczne i nieprzekombinowane opisanie świata, który dzięki temu stał się łatwy do zwizualizowania. Występująca tam magia jest obecna i gra jedne z głównych skrzypiec, ale nie dowiemy się o zasadach jej działania za dużo (Pani Jadowska pozostawiła mnie z takim niedosytem!). Z kolei sposób, w jaki napisała postacie sprawia, że są ludzkie i niektóre od razu polubiłam. Niestety inne z opowiadań sprawiły, że nie miałam ochoty dalej słuchać danych historii. Były po prostu niedopracowane i nie prowadziły do niczego. Przeszkadzały mi też polskie imiona (Aronia, Malina, Jemioła, Witkacy itp.), ale muszę się przestawić, bo książki Pani Jadowskiej są warte tego, żeby przymknąć na to oko ;)
Mimo potknięć to przyjemna książka, a niektóre opowieści zdecydowanie predysponują na coś więcej. Rozrachunek dla autorki wychodzi jak najbardziej na plus, dlatego już nie mogę się doczekać do zabrania się za jej kolejne książki.

Zbiór opowiadań jest niewątpliwie nierówny. Niektóre z nich zachęcają do poznania świata poprzez czytanie kolejnych dzieł autorki jak np. ,,Wampir, który ukradł święta", ,,Coś się skrada cichą nocą", ,,Ballada dla świętej Rity", ,,Nieboszczyk, który za często się uśmiechał". Bardzo podobało mi się plastyczne i nieprzekombinowane opisanie świata, który dzięki temu stał się...