Jesteśmy społecznością, która kocha książki

RECENZJA Z BLOGA SKARBIEC KSIĄŻEK:
https://skarbiecksiazek.blogspot.com/2024/04/gdzie-sychac-szepty-kate-pearsall.html


Caball Hollow znane jest z legendy o człowieku-ćmie. Dla jednych to zwykła, lokalna opowieść. Inni – chcą sprawdzić, czy tajemnicza postać istnieje naprawdę. Wydaje się to całkiem łatwe. Wystarczy trzykrotnie wymówić jej imię...

Dla Tilii James ubiegłoroczny Festiwal Ciem okazał się prawdziwym koszmarem. To właśnie wtedy zaginęła. Nie pamięta niczego z tamtej nocy, a i tak dręczą ją koszmary, zaś widok lasu wywołuje przerażenie. Gdy miasteczkiem wstrząsa informacja o śmierci jednej z nastolatek, Tilia postanawia dowiedzieć się, kto jest mordercą, zwłaszcza, że między zabójstwem a jej zaginięciem wydaje się istnieć jakiś związek. Przed nią niełatwe i niebezpieczne zadanie, ale w jego rozwikłaniu może liczyć na nadprzyrodzone zdolności, którymi dysponują kobiety z rodziny James.

Tilia potrafi wyczuwać smak ludzkich emocji. Poza najbliższymi, nikt o tym nie wie. I najlepiej, aby tak pozostało. Dziewczyna chce zachować pozory normalności, choć widzi, z jaką nieufnością część mieszkańców traktuje jej rodzinę. Lecz to nie jedyne jej zmartwienie. Ma przecież za sobą rozstanie z Colem i zaginięcie, po którym pozostała dziura w pamięci, na rozwiązanie czeka zaś sprawa morderstwa. I bliższe przyjrzenie się legendzie o człowieku-ćmie.
Historia Tilii koncentruje się na teraźniejszych wydarzeniach, ale w między czasie pojawiają się wzmianki o feralnej nocy sprzed roku. Mimo posiadanych zdolności, bohaterka daje się poznać jako zwyczajna osoba. Choć centralnym punktem jej perypetii jest śledztwo, istotne znaczenie ma znajomość z byłym chłopakiem. To interesujący wątek (co jest zasługą Cole’a) – szkoda więc, że nie został bardziej rozbudowany. Bardzo wyraźnie zaakcentowano aspekt rodzinny. Jako że panie z rodu James mogą pochwalić się nietypowymi talentami, w powieści częstymi bywalcami są babcia, mama, a przede wszystkim siostry Tilii. Cóż jeszcze mogę dodać? Tilia jest sympatyczną postacią, której tak naprawdę trudno cokolwiek zarzucić. Oczywiście, zdarza się jej popełnić błąd, ale to tyle. Nie jest irytująca czy infantylna. Krótko mówiąc – nie mam zastrzeżeń.

A na drugim planie jest m.in. Cole Spencer. To jego polubiłam najbardziej. Zaciekawił mnie od pierwszej chwili, w której się pojawił. I nie dlatego, że zrobił coś nadzwyczajnego. Nie. Po prostu miał w sobie coś autentycznego. W ogóle podobał mi się wątek z jego udziałem. Tak jak wspomniałam, autorka mogła znacznie bardziej wyeksponować rolę Cole’a. Zarówno jego historia jak i całokształt postaci stanowią ogromną zaletę książki. Poza nim należy wymienić również siostry Tilii – Rose, Iris i Aster (właśnie Aster będzie poświęcony drugi tom cyklu). To fajne dziewczyny, które, tak jak główna bohaterka, mogą pochwalić się nadprzyrodzonymi umiejętnościami (choć talent każdej z nich dotyczy innego aspektu).

Okładka – delikatna. Całkiem ładna.

Podsumowując: przekonujący bohaterowie, ciekawa fabuła łącząca wątek kryminalny z paranormalnym i do tego subtelny wątek romantyczny to najważniejsze plusy książki. „Gdzie słychać szepty” to opowieść, która wzbudza zainteresowanie, ale nie przytłacza natłokiem skomplikowanych, magicznych treści. To naprawdę dobry wybór na mile spędzony czas. Polecam.

RECENZJA Z BLOGA SKARBIEC KSIĄŻEK:
https://skarbiecksiazek.blogspot.com/2024/04/gdzie-sychac-szepty-kate-pearsall.html


Caball Hollow znane jest z legendy o człowieku-ćmie. Dla jednych to zwykła, lokalna opowieść. Inni – chcą sprawdzić, czy tajemnicza postać istnieje naprawdę. Wydaje się ...

Rozwiń

Zwiń

RECENZJA Z BLOGA SKARBIEC KSIĄŻEK:
https://skarbiecksiazek.blogspot.com/2024/03/poawiacz-dusz-jonathan-stroud.html

Zagadkę zwiększonej aktywności duchów w Chelsea udało się im rozwiązać. A na horyzoncie już czeka nowe wyzwanie, w ramach którego przyjdzie się im zmierzyć z kolejnym miejscem naznaczonym obecnością zadziwiająco licznej grupy zmarłych.

Minęły cztery miesiące od odejścia Lucy z agencji Lockwood i Spółka. W tym czasie nastolatka kontynuuje swoją parapsychiczną działalność jako niezależna agentka. Dzięki swoim Talentom z powodzeniem wykonuje otrzymywane zadania. I choć nie narzeka na brak zleceń, tęskni za przyjaciółmi. Wygląda jednak na to, że ich drogi ponownie się skrzyżują. Wszystko przez niespodziewaną ofertę współpracy...

Z ciężkim sercem opuściła Anthony’ego i Georga. Choć jako freelancerka radzi sobie dobrze, z nikim nie stworzyła tak zgranego zespołu jak z nimi. Gdy więc nadarza się okazja na wspólne rozwikłanie sprawy nawiedzonego domu, zgadza się do nich dołączyć. Chwilowo.
Jak zwykle Lockwood, Lucy, George (i od niedawna – Holly) nie mogą się nudzić. Niczym magnes przyciągają kłopoty i, jakże by inaczej, podejmują się skomplikowanych wyzwań. Tym razem przyjrzą się historii Kanibala z Ealing i będą próbowali wyjaśnić przyczynę masowych nawiedzeń w jednej z wiosek. A w między czasie zerkną na czarny rynek parapsychicznych artefaktów.
Niezmiennie atutem cyklu są bohaterowie. To oni sprawiają, że z taką chęcią sięgam po kolejne tomy (oczywiście cała ekipa jest świetna, ale numerem jeden pozostaje Anthony). Niezmiennie też zaletą jest fabuła i świat duchów. Autor wie jak wzbudzać dreszcz emocji, jak tworzyć nowe nadprzyrodzone historie i niezwykły klimat powieści (choć akurat atmosfera w nawiedzonej wiosce była dosyć dziwna). Zabrakło mi natomiast szerszego wątku, który dotyczył wydarzeń następujących zaraz po zakończeniu poprzedniej części. Byłam bowiem bardzo ciekawa reakcji Anthony’ego i George’a na wieść o rezygnacji Lucy. Wprawdzie pojawia się o tym krótka, interesująca wzmianka, ale wolałabym, aby ten temat był bardziej rozbudowany.

Bohaterem drugoplanowym, którego nie można pominąć jest czaszka. Ten duch ma wiele do powiedzenia, najczęściej średnio przyjemnych rzeczy. Mimo swojej niebezpiecznej natury ma w sobie coś pozytywnego. Jest fajną postacią, nietypową, a przez duże upodobanie do sarkazmu – także zabawną.

Okładka – całkiem ładna.

Podsumowując: ten cykl jest tak dobry, że nie miałabym nic przeciwko, gdyby każda część była znacznie dłuższa. Spędzanie czasu z Lockwoodem i jego przyjaciółmi to prawdziwa przyjemność. Autor nie zawodzi. Doskonale kreuje autentycznych bohaterów i realistycznie ukazuje duchy, z którymi będą musieli uporać się nasi młodzi agenci. A gdzieś pomiędzy wplata wzmianki dotyczące przyjaźni Anthony’ego i Lucy (oczywiście przedstawia przyjacielskie relacje całej czwórki, ale jednak ten duet najbardziej przykuwa moją uwagę). I naświetla pewne kwestie, które mogą okazać się pomocne przy poznawaniu genezy Problemu. Krótko mówiąc – „Poławiacz dusz” utrzymuje wysoki poziom wypracowany przez poprzednie tomy. Pozostaje mi więc czekać na finał przygód nieustraszonych agentów. A Wam polecam czwartą odsłonę cyklu „Lockwood i Sp.”.

RECENZJA Z BLOGA SKARBIEC KSIĄŻEK:
https://skarbiecksiazek.blogspot.com/2024/03/poawiacz-dusz-jonathan-stroud.html

Zagadkę zwiększonej aktywności duchów w Chelsea udało się im rozwiązać. A na horyzoncie już czeka nowe wyzwanie, w ramach którego przyjdzie się im zmierzyć z kolejnym miejsce...

Rozwiń

Zwiń

RECENZJA Z BLOGA SKARBIEC KSIĄŻEK:
https://skarbiecksiazek.blogspot.com/2024/02/gnijace-miasteczko-skyla-arndt.html

Moja ocena: 6,5/10

Wiedział, że ojciec ma wobec niego plany. Nie sądził jednak, że okażą się tak makabryczne.

Rok temu zaginęła mama Wilhelminy Greene. Jako że poszukiwania nie przyniosły skutku, niektórzy uznali, że kobieta wyjechała z miasta. Takiego wyjaśnienia nie przyjmuje jej córka. Wil jest przekonana, że do zniknięcia matki przyczyniła się rodzina jej najlepszego przyjaciela – Elwooda Clarke’a. Chłopak nie podziela podejrzeń przyjaciółki. Wiary jej przypuszczeniom nie daje również policja – w końcu chodzi o Ezekiela Clarke’a, pastora cieszącego się dobrą opinią. Mimo przeciwności, Wilhelmina nie poddaje się i uparcie stara się znaleźć dowody potwierdzające winę duchownego. Niespodziewanie sojusznikiem dziewczyny staje się Elwood – nastolatek w końcu dostrzega mroczną naturę swojego ojca, który okazuje się głową sekty...

Świat Wil Greene legł w gruzach, ale i tak chce dowiedzieć się, w jakich okolicznościach zaginęła jej matka. Nie ważne co sądzą inni – Wilhelmina wie, że rodzina Clarke’ów ma coś na sumieniu. Świadomość, że są to bliscy Elwooda, jest trudna do zaakceptowania. Jeszcze gorszy jest jednak fakt, że przyjaciel, zamiast stanąć po jej stronie, opowiedział się za niewinnością rodziców.
Perypetie Wil, która daje się poznać jako uparta i silna dziewczyna, skupiają się na prowadzonym przez nią „śledztwie” oraz współpracy z Elwoodem. Nastolatka, mimo ogromnej urazy i żalu, jakie czuje wobec dawnego przyjaciela, decyduje się na to, aby wspólnie odkryli sekrety pastora oraz kościoła „Ogród Adama”. To właśnie przyjaźń tej dwójki jest najciekawszą częścią fabuły. Ich relacja, ta z przeszłości i teraźniejszości, wypada przekonująco. Są w nią wplecione nadprzyrodzone elementy, ale je akurat traktuję dosyć neutralnie. Bardziej ciekawiło mnie, jak się na nowo porozumieją, i jak wybrną z sytuacji, która przerosła ich wyobrażenia.

Podczas, gdy jego rówieśnicy zastanawiają się, na jaką imprezę pójść i jakie studia wybrać, on wie, że będzie musiał zrezygnować z marzeń i prawdziwego życia. Elwood Clarke nie musi dokonywać żadnego wyboru – ten został dokonany za niego. Może więc jedynie pogodzić się z losem i pójść w ślady ojca. I zostać kaznodzieją. Lecz kiedy w swej nieświadomości zakłada, że właśnie takie „dziedzictwo” mieli na myśli rodzice, członkowie sekty odliczają dni do wypełnienia jego... przeznaczenia.
Elwood to przykładny syn, żyjący według zasad chłopak, miłośnik motyli i, do niedawna, najlepszy przyjaciel Wil. To skromny i kulturalny młodzieniec, który zamiast cieszyć się życiem, czuje się przytłoczony ciężarem egzystencji, jaką stworzył dla niego ojciec (choć matka lepsza nie była). Historia Elwooda rozwija się wokół dwóch tematów – wspomnianej relacji z Wil oraz roli, jaką ma odegrać w planach snutych przez sektę. Jak już zaznaczyłam – podobała mi się więź tej dwójki. Szkoda, że tak samo nie spodobał mi się wątek nadprzyrodzony. Sama tematyka, którą porusza, nie jest w prawdzie tendencyjna, ale akurat dla mnie nie była szczególnie interesująca. Przeklęty las nie robił większego wrażenia, sekrety Ogrodu Adama – podobnie. W przeznaczeniu Elwooda oburzająca była postawa rodziców, natomiast aspekt paranormalny nie wywoływał we mnie większych emocji. To ta część opowieści, która skupiła się na jego przyjaźni z Wil tak naprawdę przykuła moją uwagę. Była autentyczna, można by powiedzieć, że na swój sposób słodko-gorzka, choć tej słodyczy należałoby dopatrywać się w przeszłości, kiedy razem spędzali czas i cieszyli się swoim towarzystwem. Teraźniejszość zaś niesie ze sobą gorycz i żal, ale wspólna walka ze złem daje im okazję do ponownego przyjrzenia się utraconej więzi. Sam Elwood zaś jest osobą, którą można polubić. Jest po prostu prawym i dobrym człowiekiem.

Wśród bohaterów drugoplanowych są Veronica, Lucas i Kevin – przyjaciele Wil i Elwooda. To ludzie, którzy stanowią istotny atut książki. Wszystko przez ich lojalność wobec przyjaźni. Ważną choć niestety negatywną postacią jest pastor. O nim, w odróżnieniu od jego syna, nie można powiedzieć nic pozytywnego (to samo tyczy się matki Elwooda, choć jej osoba jest mniej wyeksponowana).

Okładka – taka sobie. Oryginalna była ładniejsza.

Podsumowując: nie jestem fanką książek poruszających temat sekt, niemniej opis „Gnijącego miasteczka” był na tyle obiecujący, że zdecydowałam się sprawdzić, co takiego dla czytelników przygotowała autorka. Na pewno spotkamy tu fajnych bohaterów. Mam na myśli główny duet (i jego historię), ale także jego grupę przyjaciół – ci ujęli mnie swoim oddaniem. Jeśli lubicie bardzo subtelne wątki romantyczne, to tu taki znajdziecie. Kolejna kwestia – rozwój fabuły. Powiedziałabym, że od pewnego momentu jest dosyć szybki. Elwood poznaje prawdę i na bieg następnych zdarzeń nie trzeba za bardzo czekać. W pierwszej chwili miałam względem tego małą obiekcję, ale tylko na początku. Później było już ok. Plusem tego z pewnością jest fakt, że Skyla Arndt nie przeciąga opowieści. Zaletą jest też jej styl, który sprawia, że książkę dobrze się czyta. Największym minusem pozostała jednak ta nieszczęsna sekta. Wątek paranormalny również nie zachwyca. No i zakończenie – mogłoby być inne. Lecz, mimo tych ostatnich zastrzeżeń, powieść nie była zła. Nie męczyła, nie dłużyła się, miała kilka atutów. Wypadła więc całkiem poprawnie.

RECENZJA Z BLOGA SKARBIEC KSIĄŻEK:
https://skarbiecksiazek.blogspot.com/2024/02/gnijace-miasteczko-skyla-arndt.html

Moja ocena: 6,5/10

Wiedział, że ojciec ma wobec niego plany. Nie sądził jednak, że okażą się tak makabryczne.

Rok temu zaginęła mama Wilhelminy Greene. Jako że poszukiwan...

Rozwiń

Zwiń

RECENZJA Z BLOGA SKARBIEC KSIĄŻEK:
https://skarbiecksiazek.blogspot.com/2024/02/the-first-lie-jessica-foks.html

Przez wzgląd na przeszłość, stara się unikać kolejnych błędów. Nie chce już sprawiać problemów. Tyle że one same jej szukają. Tak jak podążający za nią stalker...

Samochód Rosalie Watson ulega awarii. Z daleka od zabudowań i bez zasięgu w komórce, Rose postanawia poprosić o pomoc kierowcę z nadjeżdżającego auta. Okazuje się nim Sharp, chłopak, który po kilkuletniej nieobecności, właśnie wrócił do miasta. Gdy próbuje znaleźć usterkę, nastolatka zauważa, że ma zakrwawione dłonie i kurtkę. Znaczenie tego niepokojącego szczegółu wraca do niej ze zdwojoną siłą dzień później. To wtedy szkołą wstrząsa informacja o tym, że jedna z uczennic została zamordowana...

Rosalie Watson doskonale wie, jak bardzo zawiodła swoją rodzinę. Ze wszystkich więc sił próbuje robić tylko to, co właściwe. Czas wypełnia jej nauka, praca, chłopak oraz ciągłe, choć raczej bezowocne, zabieganie o uznanie matki. I owszem – sytuacja Rose nie jest najłatwiejsza, ale dopiero to, co nadejdzie, wywróci jej życie do góry nogami.
Pewnie nie jedna osoba z otoczenia siedemnastolatki uznałaby, że wiedzie miłą i spokojną egzystencję. Nikt nie ma jednak pojęcia o tym, co skrywa jej przeszłość i jaki koszmar aktualnie rozgrywa się w życiu dziewczyny. Ku jej rozpaczy, ponownie podąża za nią stalker. A jakby tego było mało, uwikłała się w bardzo problematyczną znajomość z Sharpem. Słów kilka o prześladowcy... To wątek, który początkowo zapowiadał się obiecująco, ale wraz z kolejnymi odsłonami, stawał się coraz bardziej nieprawdopodobny. Mimo że opisy wizyt stalkera potrafiły wywołać dreszcz emocji, to przebieg przynajmniej niektórych z nich był bardzo niewiarygodny... Wiem, że na potrzeby fabuły autorzy nie raz przejaskrawiają różne kwestie, ale tutaj pewna granica została przekroczona. Nawet jeśli wezmę pod uwagę potrzask, w którym, za sprawą stalkera, znalazła się Rose, to jej bierność jest dla mnie niepojęta. Zwłaszcza, że prześladowca ewidentnie jest niebezpieczny. Do tego wątku mam więc ogromne zastrzeżenia. Na jego tle lepiej prezentuje się relacja Rose i Sharpa. Nie należy ona do łatwych, głównie z powodu okoliczności, w jakich się poznali, ale i wybuchowego charakteru chłopaka. Choć Rosalie ma pełne prawo, aby czuć przed nim lęk (przypuszcza w końcu, że to on może być mordercą), mimo wszystko jest ciekawa jego osoby. Przez to zaś, że daje jej mylące sygnały, trudno jej rozgryźć, co tak naprawdę o niej sądzi. To znajomość, która rozwija się w umiarkowanym tempie. Dzięki temu, nie mam wrażenia, że coś dzieje się za szybko. Plusem jest też fakt, że erotyka jest tu jedynie dodatkiem, nie dominuje więc fabuły. O samej Rosalie mam natomiast neutralną opinię. Najbardziej przeszkadzała mi wspomniana bierność, reszta nie budzi zastrzeżeń.

Wrócił do miasta po trzech latach. I nie musiał długo czekać na kłopoty. To, że krąży o nim mnóstwo niepochlebnych plotek, nie jest niczym nowym, ale oskarżenie o morderstwo? To zupełnie inna sprawa. A właśnie tego może się spodziewać, kiedy córeczka burmistrza, Rosalie Watson, wyjawi, że widziała go zakrwawionego w dniu, gdy zginęła uczennica miejscowej szkoły. Sharp wie jedno – musi zrobić wszystko, aby Rose nie pisnęła słówka.
Sharp to typ buntownika. Teoretycznie można byłoby stwierdzić, że jest chłodny oraz znudzony, a tym samym obojętny na ludzkie opinie. I faktycznie taki jest, ale tylko po części. Niejednokrotnie przybiera bowiem maskę, za którą ukrywa autentyczne emocje. Tego zadziornego i chwilami nieprzewidywalnego chłopaka otacza aura tajemniczości. W zasadzie nie wiele wiadomo o jego życiu. Ten brak informacji nie stanowi jednak dla mnie żadnego problemu – w odróżnieniu od skąpych wiadomości na temat przeszłości Rose. Dlaczego? Otóż w przypadku Sharpa nie ma za wiele wzmianek o tym, co skrywa przeszłość. Natomiast u Rose wielokrotnie pojawiają się wtrącenia o wydarzeniach, które wstrząsnęły jej życiem, ale, poza jednym konkretem (dotyczącym jej kolegi), niczego więcej nie wiadomo. Nie lubię, gdy przez całą książkę co raz czytam o jakimś koszmarze, ale poza tym, że był koszmarem, nic więcej nie jest powiedziane. To bardzo zniechęcające. Na szczęście podobny schemat nie powtarza się u Sharpa. I choć ewidentnie ma on swoje sekrety, jego wątek bardziej koncentruje się na teraźniejszości. Jako bohater wypada nieźle. Wprawdzie nie uważam go za postać, która oczarowuje czy przyciąga, ale dobrze wkomponowuje się w całą historię, nie jest papierowy czy pozbawiony wyrazu.

Wśród bohaterów drugoplanowych są przyjaciele Rose oraz Sharpa. I stalker, niewidoczny dla innych, ale niezmiennie „towarzyszący” Rosalie i z rozmysłem niszczący jej życie.

Okładka – bardzo ładna.

Podsumowując: książka niewątpliwie ma potencjał i swoje atuty. Podobało mi się włączenie do historii wątku kryminalnego. Zasadniczo, dobrze zaprezentowali się główni bohaterowie. Co prawda, nie uznałabym ich za literackich ulubieńców, ale nie byli sztuczni, potrafili też zainteresować swoimi perypetiami. Wątek miłosny jest niezły. Doceniam to, że nie dzieje się w ekspresowym tempie, a erotyka została ograniczona w nim właściwie do minimum. Mimo tych zalet są jednak, wspominane już wyżej, kwestie, które negatywnie wpłynęły na mój odbiór powieści. Absolutnie nie przekonuje mnie sposób poprowadzenia wątku związanego ze stalkerem. Na pewnym etapie jego niewiarygodność popsuła moje początkowe, pozytywne wrażenia. Podobny efekt wywołało częste nawiązywanie do tajemnicy z przeszłości Rosalie, przy jednoczesnym braku jakichkolwiek szczegółów. Autorka chyba wolała, aby pierwszy tom niczego nie zdradzał, ja natomiast o wiele bardziej cenię stopniowe dawkowanie informacji. Poza tym uważam, że całość została zbyt przeciągnięta – w efekcie niektóre fragmenty za bardzo mi się dłużyły. Takie właśnie są moje odczucia. I mimo że jestem ciekawa, kto jest mordercą, kim jest stalker i jaki sekret skrywa Rose, aktualnie nie wiem, czy sięgnę po kontynuację.

RECENZJA Z BLOGA SKARBIEC KSIĄŻEK:
https://skarbiecksiazek.blogspot.com/2024/02/the-first-lie-jessica-foks.html

Przez wzgląd na przeszłość, stara się unikać kolejnych błędów. Nie chce już sprawiać problemów. Tyle że one same jej szukają. Tak jak podążający za nią stalker...

Samochód Rosa...

Rozwiń

Zwiń