Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opis książki "Osobliwy dom Pani Peregrine" nie zdradza nam zbyt wiele z treści, co tylko pobudza ciekawość czytelnika. Z początku trudno mi było wciągnąć się w lekturę, jednak jakoś w połowie akcja przebiegała szybko i była niezmiernie ciekawa. Opowieść trzymała w napięciu i nie pozwalała się oderwać. Z jednej strony chciałam wiedzieć co dalej, jak to wszystko się skończy, a z drugiej nie chciałam się rozstawać z tym jakże ekscentrycznym światem. Całość dopełniają dodatkowo nietuzinkowe zdjęcia. Polecam wszystkim, a sama nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po kontynuację!

Opis książki "Osobliwy dom Pani Peregrine" nie zdradza nam zbyt wiele z treści, co tylko pobudza ciekawość czytelnika. Z początku trudno mi było wciągnąć się w lekturę, jednak jakoś w połowie akcja przebiegała szybko i była niezmiernie ciekawa. Opowieść trzymała w napięciu i nie pozwalała się oderwać. Z jednej strony chciałam wiedzieć co dalej, jak to wszystko się skończy,...

"Dziennik Cwaniaczka" pierwszy raz przeczytałam chyba w wieku dziewięciu lat, ale po dzień dzisiejszy chętnie po niego sięgam. Świetny sposób na "kaca książkowego" po przeczytaniu jakiejś cięższej lektury. Ciekawy humor, typowe problemy nastolatka, przezabawne rysunki i przystępna forma. Idealna pozycja po ciężkim dniu dla młodszych, jak i starszych. Polecam!

"Dziennik Cwaniaczka" pierwszy raz przeczytałam chyba w wieku dziewięciu lat, ale po dzień dzisiejszy chętnie po niego sięgam. Świetny sposób na "kaca książkowego" po przeczytaniu jakiejś cięższej lektury. Ciekawy humor, typowe problemy nastolatka, przezabawne rysunki i przystępna forma. Idealna pozycja po ciężkim dniu dla młodszych, jak i starszych....

Długo nie potrafiłam się pozbierać po lekturze tej książki, nawet dzisiaj brakuje mi odpowiednich słów, by opisać jej wspaniałość! Pomimo tego, że ze względu na mój wiek nie rozumiałam do końca wszystkich sytuacji zaistniałych w książce, zakochałam się w niej bezgranicznie. Były momenty gdy akcja ciągnęła się jak flaki z olejem, ale po chwili znów przyspieszała i tak przez cały czas. Wyjątkowo podobały mi się te króciutkie rozdziały, bo chyba tylko dzięki nim nie uroniłam morza łez. To jak znakomicie Anthony Doerr opisuje emocje jest niewyobrażalne! Kiedy Marie-Laure bała się, ja też się bałam, gdy Werner czuł zakłopotanie, ja również je czułam. Coś niesamowitego! Cała fabuła też jest bardzo ciekawa, widać, że książka jest owocem wieloletniej pracy autora. Jedynie po końcówce czuję lekki niedosyt, ale może to i lepiej, ponieważ czuję, że jakby wszystkie tajemnice zostały rozwiązane książka straciłaby "to coś". Na pewno sięgnę po nią za kilka lat, by dobrze wszystko zrozumieć i jeszcze raz poczuć te wszystkie emocje towarzyszące mi podczas czytania tej pozycji. Gorąco wszystkim polecam!

Długo nie potrafiłam się pozbierać po lekturze tej książki, nawet dzisiaj brakuje mi odpowiednich słów, by opisać jej wspaniałość! Pomimo tego, że ze względu na mój wiek nie rozumiałam do końca wszystkich sytuacji zaistniałych w książce, zakochałam się w niej bezgranicznie. Były momenty gdy akcja ciągnęła się jak flaki z olejem, ale po chwili znów przyspieszała i tak przez...