Opinie użytkownika
Po prostu Murakami. Nie ma co pisać, trzeba czytać... Mam wrażenie, że im więcej czytelnik ma w sobie wrażliwości, tym lepiej rozumie twórczość tego Mistrza.
„On pewnie nigdy nie zrozumie prawdziwej radości ani prawdziwej dumy. Niektórym ludziom nieodwracalnie brakuje głębi.”
„W powietrzu unosiły się różne zapachy. Żadnego z nich nie znałem. Zapachy, które tworzy czas....
Świetna książka. Prostym językiem o trudnych rzeczach - tak można najkrócej ją podsumować. Pobudza do myślenia, zastanowienia się nad własnym życiem. Pozostawiła w mojej głowie wiele refleksji, spośród których najważniejsza to chyba ta, jak łatwo stracić to, co mamy, próbując znaleźć to, czego akurat nam brak.
Pokaż mimo toDziwna książka. Dobra, ciekawa, intrygująca, ale jednocześnie... momentami nudna, irytująca i pełna niepotrzebnej erotyki.
Pokaż mimo to
„Zwykłe kawiarniane sceny - wszędzie można je znaleźć. Lecz po zdarciu górnej warstwy to tylko forma kryjąca zupełnie inną, nieznaną mi treść. Podobna, lecz jednak zupełnie inna, myślałem. Zupełnie jakbym był na innej planecie (...) Inna planeta, na której nie używa się pewnych funkcji.”
Magiczna książka. Klasyczne u Murakamiego połączenie dwóch światów - rzeczywistego i...
„Kamień nie przyszedł chyba z zewnątrz (...) Chodzi tu o coś, co jest w niej samej. To coś w niej ożywia czarny kamień w kształcie nerki. I oczekuje od niej konkretnego działania. Dlatego wysyła jej sygnały. W postaci poruszeń każdej nocy.”
Jak często szukamy przyczyn własnych zachowań u innych, zamiast w sobie? „Ślepa wierzba i płacząca kobieta” zbiorem opowiadań pełnym...
„Zastanawiałem się nad tym, co do tej pory utraciłem, nad straconym czasem, nad ludźmi, którzy umarli albo odeszli, nad myślami, które już nie wrócą”
Jedna z najlepszych powieści Murakamiego, jedna z nielicznych realistycznych. Piękne metafory, fantastyczny język i coś, co trudno nazwać, bo ma chyba tylko ten pisarz.
Moja pierwsza książka przeczytana książka Murakamiego - wciągnęła w świat tego znakomitego pisarza, którego poznałem już niemal wszystkie pozycje.
"Na południe od granicy, na zachód od słońca" cenię najbardziej. Zawarta jest w niej sama esencja Murakamiego - to, co w nim najlepsze, a więc: fantastyczny język, piękne metafory oraz wiele poruszających i jakże trafnych...