Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeżeli zabałaganione biurko jest oznaką zabałaganionego umysłu, oznaką czego jest puste biurko?

Jeżeli zabałaganione biurko jest oznaką zabałaganionego umysłu, oznaką czego jest puste biurko?

Człowiek powinien się uczyć na cudzych błędach, bo sam wszystkich popełnić nie zdoła.

Człowiek powinien się uczyć na cudzych błędach, bo sam wszystkich popełnić nie zdoła.

Lepiej cierpieć niż nie czuć, że się żyje

Lepiej cierpieć niż nie czuć, że się żyje

..bo gdy nas nie stać na miłość, stać nas zawsze na zazdrość

..bo gdy nas nie stać na miłość, stać nas zawsze na zazdrość

Każdy ma w sobie pestkę, każdy swoją. Jak owoc. Przylatują ptaki, przychodzi spustoszenie. Robak. Gnije to, co jest miąższem. Odpada. Ale pestkę trzeba uratować. Pestka musi zostać nietknięta. Pestką jest to, w co nie przestajemy wierzyć. Co najgłębiej jest nami, pomimo wszystko. Pomimo zła w nas. Pomimo naszych odstępstw, mimo wszystkich srebrników, jakieśmy wzięli. Kradnę, kłamię, cudzołożę - ale nie zabiję; tysiąc kompromisów, a kiedyś jednego nie; za żadną cenę, nigdy."

Każdy ma w sobie pestkę, każdy swoją. Jak owoc. Przylatują ptaki, przychodzi spustoszenie. Robak. Gnije to, co jest miąższem. Odpada. Ale pestkę trzeba uratować. Pestka musi zostać nietknięta. Pestką jest to, w co nie przestajemy wierzyć. Co najgłębiej jest nami, pomimo wszystko. Pomimo zła w nas. Pomimo naszych odstępstw, mimo wszystkich srebrników, jakieśmy wzięli. Kradnę, kł...

Im więcej ktoś wie, tym bardziej nie powiodło mu się w życiu.

Im więcej ktoś wie, tym bardziej nie powiodło mu się w życiu.

Czasem patrzę na siebie, w lustrze, a nawet nie patrzę, tylko po prostu czuję, że gasną mi oczy. Ktoś wygasił mi oczy, jak reflektory w teatrze. Usta się śmieją, a oczy cierpią.

Czasem patrzę na siebie, w lustrze, a nawet nie patrzę, tylko po prostu czuję, że gasną mi oczy. Ktoś wygasił mi oczy, jak reflektory w teatrze. Usta się śmieją, a oczy cierpią.

Kłopot z chorobą polega na tym, że kiedy człowiek się z nią zmaga, nieustannie zmieniają się jego wartości. Nie wystarczy raz ustalić, co jest w życiu najważniejsze - trzeba to robić na bieżąco.

Kłopot z chorobą polega na tym, że kiedy człowiek się z nią zmaga, nieustannie zmieniają się jego wartości. Nie wystarczy raz ustalić, co jest w życiu najważniejsze - trzeba to robić na bieżąco.

Na czyje siły, na czyj rozum obliczone jest życie?

Na czyje siły, na czyj rozum obliczone jest życie?

Ja nie płaczę... [...] Ja mam tylko w środku trochę za dużo deszczu...

Ja nie płaczę... [...] Ja mam tylko w środku trochę za dużo deszczu...

(…) język ma niemalże nadnaturalną moc – istniejąc wśród ludzi, łączy we wspólnotę nasze mózgi, chronione przez grube czaszki. Słowo nabiera znaczenia dopiero między ludźmi, a sens życia – jego cnota – ma coś wspólnego z głębią tworzonych przez nas związków. To relacje między ludźmi nadają życiu sens.

(…) język ma niemalże nadnaturalną moc – istniejąc wśród ludzi, łączy we wspólnotę nasze mózgi, chronione przez grube czaszki. Słowo nabiera znaczenia dopiero między ludźmi, a sens życia – jego cnota – ma coś wspólnego z głębią tworzonych przez nas związków. To relacje między ludźmi nadają życiu sens.

Od książek nie ma ucieczki, ich klątwa jest całkowita i nieodwołalna. Uciekniesz do lasu, spalisz bibliotekę, utracisz wzrok, ale dopóki będziesz miał pamięć, przeczytane książki będą szły zawsze za tobą jak najwierniejsza kochanka i nieubłagany kat.

Od książek nie ma ucieczki, ich klątwa jest całkowita i nieodwołalna. Uciekniesz do lasu, spalisz bibliotekę, utracisz wzrok, ale dopóki będziesz miał pamięć, przeczytane książki będą szły zawsze za tobą jak najwierniejsza kochanka i nieubłagany kat.

Wzywam cię, żebyś skąpał jego duszę, umysł i serce w gorączce dla mnie, żebyś zatopił jego dnie i noce w bezustannych i dręczących marzeniach o mnie. Chcę, żebyś zapuścił mój wizerunek do jego snów. Niech nic, co je i pije, nie przynosi mu ulgi w cierpieniu, niech nie będzie w stanie zrobić nic, póki nie wróci do mnie, dopóki nie stanie w mojej obecności, dopóki nie będę mogła wywrzeć na nim swoich magicznych wpływów twarzą w twarz. Niech ani na chwilę nie zazna spokoju. Niech ani na moment nie będzie w stanie się odwrócić. Niech będzie moim niewolnikiem, niech będzie wiernym sługą moich czynów, niech nie będzie miał siły odmówić mi ani tobie, mojemu wielkiemu i wiernemu duchowi. Niech spełni się jego przeznaczenie, które ja wybrałam dla swojej korzyści.

Wzywam cię, żebyś skąpał jego duszę, umysł i serce w gorączce dla mnie, żebyś zatopił jego dnie i noce w bezustannych i dręczących marzeniach o mnie. Chcę, żebyś zapuścił mój wizerunek do jego snów. Niech nic, co je i pije, nie przynosi mu ulgi w cierpieniu, niech nie będzie w stanie zrobić nic, póki nie wróci do mnie, dopóki nie stanie w mojej obecności, dopóki nie będę mogła ...

Jeśli ceną szczęścia jest naprawianie własnego błędu, stawianie oporu samemu sobie, ta cena wydaje się zawsze za wysoka. Prawie nigdy nie chcemy jej płacić.

Jeśli ceną szczęścia jest naprawianie własnego błędu, stawianie oporu samemu sobie, ta cena wydaje się zawsze za wysoka. Prawie nigdy nie chcemy jej płacić.