Zbieg okoliczności

Przesłuchałam tą powieść miesiąc temu. Niestety już mało z niej pamiętam. Raczej nie jest to najlepsza pozycja autorki.

Przesłuchałam tą powieść miesiąc temu. Niestety już mało z niej pamiętam. Raczej nie jest to najlepsza pozycja autorki.

Znów wracam do Joanny Chmielewskiej, czytałam to już wcześniej, ale po powtórnym przeczytaniu jakbym inaczej odbierała tę książkę, co wcale nie znaczy, że gorzej - bo chyba nawet lepiej. Dla fanów Joanny Chmielewskiej i innych lubiących zakręcone komedie kryminalne - polecam.

Znów wracam do Joanny Chmielewskiej, czytałam to już wcześniej, ale po powtórnym przeczytaniu jakbym inaczej odbierała tę książkę, co wcale nie znaczy, że gorzej - bo chyba nawet lepiej. Dla fanów Joanny Chmielewskiej i innych lubiących zakręcone komedie kryminalne - polecam.

Lubię tę książkę. Mocno zakręcona akcja, co jest charakterystyczne dla późniejszej twórczości Joanny Chmielewskiej, nie pozwala się nudzić podczas lektury. Brak co prawda tego charakterystycznego poczucia humoru Autorki, ale i tak zabawa jest przednia.
Kocham Chmielewską i tak już pozostanie.

Lubię tę książkę. Mocno zakręcona akcja, co jest charakterystyczne dla późniejszej twórczości Joanny Chmielewskiej, nie pozwala się nudzić podczas lektury. Brak co prawda tego charakterystycznego poczucia humoru Autorki, ale i tak zabawa jest przednia.
Kocham Chmielewską i tak już pozostanie.

To moje pierwsze spotkanie z Panią Chmielewską i jestem nieco rozczarowana. Książkę czytało się przyjemnie, choć momentami była zbyt zawiła. Tytułowy "zbieg okoliczności" występuje zbyt często, co bardzo spłyca treść. W ogólnym rozrachunku jest to całkiem zabawna historia, jednak spodziewałam się czegoś o wiele lepszego.

To moje pierwsze spotkanie z Panią Chmielewską i jestem nieco rozczarowana. Książkę czytało się przyjemnie, choć momentami była zbyt zawiła. Tytułowy "zbieg okoliczności" występuje zbyt często, co bardzo spłyca treść. W ogólnym rozrachunku jest to całkiem zabawna historia, jednak spodziewałam się czegoś o wiele lepszego.

Szczerze mówiąc ledwo przebrnęłam przez ten kryminał. Jak dla mnie dość nudny, zero zaskoczenia w zakończeniu, poczucie humoru, o którym czytałam w różnych recenzjach, też do mnie nie przemawia. Nie moja bajka. Generalnie spodziewałam się czegoś dużo ciekawszego po tak popularnej i poczytnej autorce. Zastanawiają mnie też bardzo takie oceny jak 10, 9, 8...dla tej pozycji. Jakie w takim razie należałoby przyznać takim dziełom jak Sto lat samotności Marqueza?????

Szczerze mówiąc ledwo przebrnęłam przez ten kryminał. Jak dla mnie dość nudny, zero zaskoczenia w zakończeniu, poczucie humoru, o którym czytałam w różnych recenzjach, też do mnie nie przemawia. Nie moja bajka. Generalnie spodziewałam się czegoś dużo ciekawszego po tak popularnej i poczytnej autorce. Zastanawiają mnie też bardzo takie oceny jak 10, 9, 8...dla tej pozycji....

Od czasu do czasu lubię powrócić do klasyki. Ilość zazębiających się wątków prawie jak u Nesbo, ale zbiegi okoliczności nie irytują tylko bawią:)

Od czasu do czasu lubię powrócić do klasyki. Ilość zazębiających się wątków prawie jak u Nesbo, ale zbiegi okoliczności nie irytują tylko bawią:)

Kolejna, do mojej kolekcji, niesamowicie humorystyczna powieść sensacyjna Pani Chmielewskiej.
Jak wiemy, zbieg okoliczności wszelakich wpływa bardzo znacząco na losy jednostek ludzkich. Główna bohaterka niniejszej książki, można by tak rzec, że trafia wręcz kumulację jeśli o zbiegi okoliczności chodzi. Co za tym idzie dla czytającego..? Jak zwykle (u Chmielewskiej) "poplątanie z pomięszaniem", niezła dawka humoru i.. i do tego przekomiczne sytuacje, świetne dialogi, tudzież opisy.. ehh.. Jak dla mnie - doskonały środek antystresowy i pobudzająco-rozweselający.
Muszę też zgodzić się z opiniami moich przedmówców - raczej niewskazanym jest czytanie tej książki w miejscach publicznych.

Kolejna, do mojej kolekcji, niesamowicie humorystyczna powieść sensacyjna Pani Chmielewskiej.
Jak wiemy, zbieg okoliczności wszelakich wpływa bardzo znacząco na losy jednostek ludzkich. Główna bohaterka niniejszej książki, można by tak rzec, że trafia wręcz kumulację jeśli o zbiegi okoliczności chodzi. Co za tym idzie dla czytającego..? Jak zwykle (u Chmielewskiej)...

„Zbieg okoliczności” to kolejna po „Drugim wątku” powieść Chmielewskiej, która z biegiem lat zyskała w moich oczach. Dotąd wydawała się nudna i przekombinowana, tym razem podczas lektury bawiłem się znakomicie. I to co poprzednio mnie drażniło teraz okazało się największą zaletą powieści.

Mianowicie zabieg podwójnej narracji (delikatnie już wykorzystany w „Drugim wątku”) – nie dość, że historia opowiadana była na dwa głosy to w dodatku oba należały do Joanny Chmielewskiej. Właściwie Joanny Chmielewskiej właściwiej i jej synowej, również Joanny, która to samo nazwisko nosiła przez mariaż z jej synem. Co też okazało się dość brzemienne w skutkach bo wprowadzało zamęt w fabule i gmatwało bohaterom już i tak zagmatwaną intrygę.

A sama intryga znakomita – dwie mniejsze sprawy i wplątane w nie szajki całkowitym przypadkiem mieszają się i zaczynają łączyć, w czym obie Chmielewskie mają czynny udział. A zwłaszcza młodsza, która wikła się w to w zupełnie przypadkowy a przy okazji całkowicie absurdalny sposób. Następstwem tego coraz to dziwniejsze wydarzenia runęły wręcz lawiną, w szalonym tempie i nierzadko w zaskakujący sposób.

Poza tym powieść obfituje w wiele znakomitych i rozbrajających epizodów, nierzadko powtarzanych i wychwalanych przez miłośników Chmielewskiej – legendarna baba z wizjerem, bitwa o paczkę na dworcu, Murzynka – diablica czy walka z kozą. Wisienką na torcie jest jak zawsze niepowtarzalna i zachwycająca Alicja. Tej postaci w twórczości Chmielewskiej nigdy za wiele.

Za bardzo dotąd marginalizowałem tę powieść. Właściwie to – w odróżnieniu od innych powieści autorki – czytałem ją tylko raz więc zaskoczony byłem, że aż tak wiele fabuły umknęło mi z pamięci. I jak byłem przekonany, że ponowna lektura zapewne znowu do najprzyjemniejszych nie będzie należeć, tak muszę przyznać, że dawno się tak już nie omyliłem ale akurat tym razem pomyłka okazała się bardzo mile zaskakująca.

„Zbieg okoliczności” to kolejna po „Drugim wątku” powieść Chmielewskiej, która z biegiem lat zyskała w moich oczach. Dotąd wydawała się nudna i przekombinowana, tym razem podczas lektury bawiłem się znakomicie. I to co poprzednio mnie drażniło teraz okazało się największą zaletą powieści.

Mianowicie zabieg podwójnej narracji (delikatnie już wykorzystany w „Drugim wątku”) –...

Kryminały Joanny Chmielewskiej to książki, które czytam, żeby się zrelaksować. "Zbieg okoliczności" to powieść, w której fabuła jest nieźle pokręcona, dodatkowo w aferę zostają wplątane dwie Joanny Chmielewskie - teściowa i synowa, a raczej była teściowa i była synowa ;) O dziwo, kobiety te darzą się sympatią.
Jak w przypadku większości kryminałów tejże autorki, tak i tutaj czytanie powoduje niekontrolowane salwy śmiechu.

Kryminały Joanny Chmielewskiej to książki, które czytam, żeby się zrelaksować. "Zbieg okoliczności" to powieść, w której fabuła jest nieźle pokręcona, dodatkowo w aferę zostają wplątane dwie Joanny Chmielewskie - teściowa i synowa, a raczej była teściowa i była synowa ;) O dziwo, kobiety te darzą się sympatią.
Jak w przypadku większości kryminałów tejże autorki, tak i...

Chmielewska jak zawsze nie zawodzi, łańcuch jako zabezpieczenie mnie rozwaliło ale teściowa i synowa i przebranie za Murzynkę chyba jeszcze bardziej - zawartość kosmetyczki - niezłe naprawdę polecam

Chmielewska jak zawsze nie zawodzi, łańcuch jako zabezpieczenie mnie rozwaliło ale teściowa i synowa i przebranie za Murzynkę chyba jeszcze bardziej - zawartość kosmetyczki - niezłe naprawdę polecam