Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Buszujący w zbożu" to opowieść, która na długo pozostaje w głowie, przynosi jej mętlik myśli, czyli stos przemyśleń odnośnie życia i jego sensu czy też celu, czego tak naprawdę szukał narrator tej ksiażki, Holden - buntowniczy, szczery do bólu nastolatek, który zawziął sobie, że po prostu odejdzie ze świata, który go dotychczas otaczał, a który on widział jako zakłamany, obłudny i sztuczny. On nie patrzył na ludzi, tylko ich obserwował i przez to, co widział i jakie wnioski wyciągał ciężko było mu się gdziekolwiek odnaleźć. Przez cały czas podczas czytania książki pana Salingera utożsamiałam się z bohaterem i przez to jeszcze bardziej mogłam wczuć się w opowiadaną historię - niby nic w niej nadzwyczajnego, ale jednak ma w sobie to coś, pozwalając wyciągnąć pewne wnioski, o których rzadko się rozmawia. Holden pomaga spojrzeć na świat z innej perspektywy, uwidaczniając te wady, których nikt nie chce tak naprawdę zauważać, do których chyba wszyscy się już przyzwyczailiśmy, bo niby każdy to widzi, ale jednocześnie większość osób ma to zwyczajnie gdzieś - kłamstwo, sztuczne uśmiechy, głupota i nie zwracanie uwagi na te małe, piękne rzeczy i chwile, czyli na to, co jest najważniejsze w życiu. To, co daje nam poczucie szczęscia i sprawia, że w pewnym miejscu czujemy się jak w domu, nawet jeśli się w nim nie wychowaliśmy.
Według mnie jest to opowieść niestandardowa, momentami bardzo zabawna, a kiedyindziej smutna i dołująca, i naprawdę dobra, odrywajaca od rzeczywistości na te kilka wspaniałych chwil. Na pewno jeszcze nie raz będę do niej wracać, nawet jeśli miałabym już wyrosnąć z bycia buntowniczym nastolatkiem, którego wszystko irytuje - bo to przecież może na zawsze zostać w głębi duszy i wcale nie jest to znowu takie złe.

"Buszujący w zbożu" to opowieść, która na długo pozostaje w głowie, przynosi jej mętlik myśli, czyli stos przemyśleń odnośnie życia i jego sensu czy też celu, czego tak naprawdę szukał narrator tej ksiażki, Holden - buntowniczy, szczery do bólu nastolatek, który zawziął sobie, że po prostu odejdzie ze świata, który go dotychczas otaczał, a który on widział jako zakłamany,...

Wystarczy parę konkretnych, żeby określić tę książkę, a raczej część trylogii - znakomita, wciągająca, nieprzewidywalna... Mimo że w niektórych miejscach można było wyczuć rękę pisarza - nastolatka, to nie zepsuło to przyjemności z czytania o mrokach metra i przygodach Artema - bardzo lekko się to czyta, strony jakby przewracały się same.
Historia Artema jest nieprzewidywalna i pełna zwrotów akcji, które łechtają ciekawość czytelnika i pozwalają mu razem z bohaterem przemierzać stacje moskiewskiego metra, w którym schroniła się ocalała po atomowej zagładzie ludzkość. Opowieść jest wyśmienitym przykładem literatury postapokaliptycznej, z pewnością jeszcze wiele razy będę wracać do tej części, jak i pozostałych dwóch.

Wystarczy parę konkretnych, żeby określić tę książkę, a raczej część trylogii - znakomita, wciągająca, nieprzewidywalna... Mimo że w niektórych miejscach można było wyczuć rękę pisarza - nastolatka, to nie zepsuło to przyjemności z czytania o mrokach metra i przygodach Artema - bardzo lekko się to czyta, strony jakby przewracały się same.
Historia Artema jest...

"Piękne oszustwo" Michaela Ennisa to książka z intrygującą fabułą, która jednak ciągnie się zdecydowanie za długo - niczym uporczywa krówka mordoklejka w ustach.

Co można zaliczyć do plusów, to zdecydowanie samo nawiązanie do historii i świata pełnego intryg, zbrodni czy oszust, ale także ziarnka miłości. Sam początek naprawdę kusił i łechtał ciekawość, styl pisania również jest niczego sobie (czymś, co mnie jednak irytowało było używanie słownictwa włoskiego być może zbyt natarczywie/często), jednakże szybko można zacząć się męczyć, czytając tę opowieść. Wątki są wyraźnie przeciągane, postaci często szare i bez wyrazu, ciężko było mi dotrzeć do zakończenia, co przyjęłam z wyraźnym rozczarowaniem.

"Piękne oszustwo" Michaela Ennisa to książka z intrygującą fabułą, która jednak ciągnie się zdecydowanie za długo - niczym uporczywa krówka mordoklejka w ustach.

Co można zaliczyć do plusów, to zdecydowanie samo nawiązanie do historii i świata pełnego intryg, zbrodni czy oszust, ale także ziarnka miłości. Sam początek naprawdę kusił i łechtał ciekawość, styl pisania...