Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsze obawy co do tej książki pojawiły się w mojej główce gdy podekscytowany nowym nabytkiem, zacząłem czytać Wojny Mroku wracając autobusem ze sklepu. Już kilka pierwszych stron zapowiadało masakrę, którą autor serwuje nam w późniejszych przygodach Michała i Kasi. Styl pisania i narracji był... dziwny. Byłem pełen nadziei, że jedynie początek jest kiepski, że później się polepszy.

Pierwszy rozdział (i jedyny, który przeczytałem) jest pełen akcji i strzelaniny jednak nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że autor ma 15 lat. Narrację i akcję jeszcze mógłbym znieść ale te dialogi...

"Michał czując ogarniającą go wściekłość schował uzi do kabury.
- wydutkał nas na cacy! Wredny, cuchnący skurczybyk!"

(Boże, co to w ogóle znaczy wydutkać?)

Dno, rozmowa najpierw mnie zażenowała by później naśmiewać się z niej ze znajomymi. Gdzie ta wściekłość, która ogarnęła potężnego wampira?

Nie jest to jedyny "kwiatek" z tej książki - można znaleźć ich o wiele więcej jednak ja nie mam na to czasu. Dodałem do półki "Przeczytane" bo ani teraz jej nie czytam ani nie zamierzam kontynuować. Szkoda, że nie ma półki "Nie potrafię tego czytać".

Pierwsze obawy co do tej książki pojawiły się w mojej główce gdy podekscytowany nowym nabytkiem, zacząłem czytać Wojny Mroku wracając autobusem ze sklepu. Już kilka pierwszych stron zapowiadało masakrę, którą autor serwuje nam w późniejszych przygodach Michała i Kasi. Styl pisania i narracji był... dziwny. Byłem pełen nadziei, że jedynie początek jest kiepski, że później...