Jesteśmy społecznością, która kocha książki

10 minut temu skończyłem. Są takie książki, w których, gdy ginie bliska głównemu bohaterowi osoba, czytelnik traktuje tę tragedię jak swoją własną i chodzi później przez dłuższy czas przybity i przygnębiony, zastanawiając się: "czy to nie mogło skończyć się inaczej?", "czy tak musiało być?". Kiedy coś takiego się dzieje, dla mnie oznacza to, że to naprawdę dobra książka i w przypadku "Człowieka nietoperza" tak własnie było.
Sama fabuła naprawdę super, zarys psychologiczny bohaterów również. Nie jest to może poziom Agaty Christie - mistrzyni tego gatunku, ale myślę, że niewiele mu do tego poziomu brakuje. ;)
W którymś momencie przy czytaniu książki, gdy akcja zaczyna nabierać tempa, ciężko oderwać się od tej książki. Ciągłe zastanawianie się: "co będzie dalej?", "kto w końcu za tym stoi?" sprawia, że kolejne strony i minuty uciekają gdzieś niepostrzeżenie. Akcja z naprawdę wieloma nieprzewidywalnymi momentami, a niekiedy chwytającymi mocno za serce.
Jestem przekonany, że nie będzie to ostatnia pozycja po jaką sięgnę od tego autora i w niedługim czasie dobiorę się do pozostałych powieści z serii, bo myślę, że naprawdę warto. Oby więcej tego typu książek. ;)

10 minut temu skończyłem. Są takie książki, w których, gdy ginie bliska głównemu bohaterowi osoba, czytelnik traktuje tę tragedię jak swoją własną i chodzi później przez dłuższy czas przybity i przygnębiony, zastanawiając się: "czy to nie mogło skończyć się inaczej?", "czy tak musiało być?". Kiedy coś takiego się dzieje, dla mnie oznacza to, że to naprawdę dobra książka i w...

Nie wiem dlaczego, ale ciężko mi oceniać pozycję, która ma już kilkadziesiąt wieków, ale mimo wszystko spróbuję :)

Zgadzam się z opinią wielu osób, które mówią, że zawarte w tych traktatach informacje to oczywiste oczywistości. Może i jest to prawda, ale trzeba zwrócić uwagę, że kiedyś tak nie było. Dla nas pewne kwestie są oczywiste, ponieważ przewijały i przewijają się one nadal, przez całe nasze życie. To właśnie te traktaty stworzyły podwaliny pod całe strategiczne myślenie i okazały się tak uniwersalne, przydatne i często stosowane, że dzisiaj w naszym myśleniu, istnieją one jako coś oczywistego. Treści w nich zawarte nie zaskakują nas czy nie dziwią.

Rozumiem rozczarowanie wielu osób, które po przeczytaniu mogły nie dowiedzieć się wielu nowych rzeczy. Jednak to tylko pokazuje, że rzeczy zawarte w traktatach są nadal powszechne i aktualne.

Podsumowując powyższe rozważania. Pomimo faktu, że treści zawarte w traktatach nie są czymś nowym, ani zaskakujących to jednak bardzo zachęcam do zapoznania się z nimi. Jest to faktycznie pozycja, do której warto i powinno się zajrzeć, a samo czytanie idzie naprawdę szybko i przyjemnie. Mówiąc krótko - polecam! :)

Nie wiem dlaczego, ale ciężko mi oceniać pozycję, która ma już kilkadziesiąt wieków, ale mimo wszystko spróbuję :)

Zgadzam się z opinią wielu osób, które mówią, że zawarte w tych traktatach informacje to oczywiste oczywistości. Może i jest to prawda, ale trzeba zwrócić uwagę, że kiedyś tak nie było. Dla nas pewne kwestie są oczywiste, ponieważ przewijały i przewijają się...

Wielki mętlik w głowie, szok, osłupienie, coś czego nie sposób opisać - to pierwsze myśli i wrażenia po przewróceniu ostatniej strony.

Po przeczytaniu tej książki, wreszcie rozumiem na czym polega jej popularność i fenomen. Myślę, że mimo iż napisana dawno temu, nie traci swojej aktualności i znaczenia (zwłaszcza dzisiaj). Pokusiłbym się nawet o stwierdzenie, że nigdy jej nie straci. Dlaczego? Bo natura ludzka pozostaje niezmienna, niezależnie czy mamy rok, kiedy Orwell pisał tę książkę, czy rok 1984 czy 2015.

Ta książka ma być przestrogą - ostrzeżeniem dla ludzi (dodajmy, że dla ludzi myślących) dla których takie słowa jak: prawda, fakty, niefałszowana historia, wolność stanowią wysoką wartość, aby czuwali i stali na straży tych wartości, aby nie dali się oszukać bezwzględnym systemom politycznym, które próbują przyjść i zniewolić nas pod płaszczem takich haseł jak: równość wszystkich, sprawiedliwość czy wyzwolenie z uciemiężenia. Prawdziwa niewola człowieka nie przychodzi wtedy, gdy ciało jest zniewolone, ale umysł i myślenie. Wtedy jest koniec. Koniec prawdziwego człowieka, który staje się szarym, nic nie znaczącym elementem podporządkowanym i oddanym bezmyślnie "Wielkiemu Bratu". Wtedy może się już w zasadzie sam ewaporować.

Kończąc moje wywody, życzę każdej osobie, aby wizja świata, przedstawiona przez Orwella w tej książce nigdy, przenigdy nie stała się rzeczywistością naszego życia i aby krytyczne oraz samodzielne myślenie nigdy nie spotykało się z odbieraniem jej jako niewyobrażalnej zbrodni.

Wielki mętlik w głowie, szok, osłupienie, coś czego nie sposób opisać - to pierwsze myśli i wrażenia po przewróceniu ostatniej strony.

Po przeczytaniu tej książki, wreszcie rozumiem na czym polega jej popularność i fenomen. Myślę, że mimo iż napisana dawno temu, nie traci swojej aktualności i znaczenia (zwłaszcza dzisiaj). Pokusiłbym się nawet o stwierdzenie, że nigdy jej...