Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka wspaniała! Widać w niej cały kunszt pisarski autorki - pomimo iż jest to autobiografia, wciąga jak najlepszy kryminał.

Książka wspaniała! Widać w niej cały kunszt pisarski autorki - pomimo iż jest to autobiografia, wciąga jak najlepszy kryminał.

Książka wspaniała, jednak tę wspaniałość można dostrzec dopiero po przeczytaniu ok. 3/4 treści. Dopiero wtedy wszystko nabiera sensu - wątki łączą się ze sobą, i w końcu można dostrzec geniusz autora. Zarówno pomysł jak i wykonanie są mistrzowskie.
Ta książka jest jedną z tych, po przeczytaniu których jest się tak dogłębnie poruszonym, że ciągle się o niej myśli.

Książka wspaniała, jednak tę wspaniałość można dostrzec dopiero po przeczytaniu ok. 3/4 treści. Dopiero wtedy wszystko nabiera sensu - wątki łączą się ze sobą, i w końcu można dostrzec geniusz autora. Zarówno pomysł jak i wykonanie są mistrzowskie.
Ta książka jest jedną z tych, po przeczytaniu których jest się tak dogłębnie poruszonym, że ciągle się o niej myśli.

Bardzo udana i dobrze napisana biografia - nie tylko weryfikuje mity i legendy na temat Kleopatry, ale też bardzo zgrabnie ukazuje czasy, w których żyła. Zarys epoki jest w tej książce równie ważny, co sama postać egipskiej królowej, ponieważ bez tego nie można w pełni pojąć jej motywacji i wyborów oraz pozycji w ówczesnym świecie.

Bardzo udana i dobrze napisana biografia - nie tylko weryfikuje mity i legendy na temat Kleopatry, ale też bardzo zgrabnie ukazuje czasy, w których żyła. Zarys epoki jest w tej książce równie ważny, co sama postać egipskiej królowej, ponieważ bez tego nie można w pełni pojąć jej motywacji i wyborów oraz pozycji w ówczesnym świecie.

Do tego szczególnego opowiadania należy podchodzić w odpowiedni sposób - rzeczywiście zawiedzie się ten, kto spodziewał się fabuły. Jednak nie o fabułę chodziło w tym opowiadaniu, a o próbę analizy i przybliżenie się do rozwiązania tak nagłośnionej i ciągle drążonej przez opinię publiczną sprawy. I jeśli spojrzymy na to opowiadanie pod tym kątem, to można bezsprzecznie uznać je za przejaw geniuszu i przenikliwości autora - ale, powtarzam, tylko i wyłącznie, jeśli uznamy je za odrębne od całej reszty opowiadań Poe. A można je za tak odrębne uznać, właśnie dlatego, że jako jedyne jest oparte na prawdziwej zbrodni i jako jedyne próbuje tę zbrodnię rozwiązać. Jedyne co może razić współczesnego czytelnika, to oczywiście przejawy ówczesnej moralności, poglądów oraz stanu nauki, które są momentami rzeczywiście irytujące.

Do tego szczególnego opowiadania należy podchodzić w odpowiedni sposób - rzeczywiście zawiedzie się ten, kto spodziewał się fabuły. Jednak nie o fabułę chodziło w tym opowiadaniu, a o próbę analizy i przybliżenie się do rozwiązania tak nagłośnionej i ciągle drążonej przez opinię publiczną sprawy. I jeśli spojrzymy na to opowiadanie pod tym kątem, to można bezsprzecznie...

Niemile, według mnie, zaskakuje czytelnika. Spodziewałam się porywającego kryminału z niebanalnym morderstwem. Dostałam pseudo-biografię osoby, która mogła nigdy nie istnieć.

Niemile, według mnie, zaskakuje czytelnika. Spodziewałam się porywającego kryminału z niebanalnym morderstwem. Dostałam pseudo-biografię osoby, która mogła nigdy nie istnieć.

Książka potrafi zainteresować, nawet osobę wybitnie niezainteresowaną biografiami.

Książka potrafi zainteresować, nawet osobę wybitnie niezainteresowaną biografiami.

Chociaż doceniam wagę i znaczenie w historii literatury, osobiście denerwowała mnie postawa Wertera.

Chociaż doceniam wagę i znaczenie w historii literatury, osobiście denerwowała mnie postawa Wertera.

Świetna, jak wszystko z Richardem Jurym.

Świetna, jak wszystko z Richardem Jurym.

Jedna z moich ulubionych książek.

Jedna z moich ulubionych książek.