Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W przeciwieństwie do Juliana z "Czerwone i Czarne" Stendhala Fabrycemu udało się przezwyciężyć trudności życia. Spowodowane zapewne większą sympatią Henriego Beyle'a do Włoch aniżeli do ojczystej Francji. To właśnie w tym kraju władza napoleońska najwięcej zmieniła i się utrzymała. Wątki miłosne u Stendhala są dość monotonne i przewidywalne, jednak jego język na pograniczu romantyzmu a realizmu potrafi zauroczyć. Książka nie dla każdego, bo bez miłość do samego Stendhala ciężko przez nią przebrnąć. Jednak polecam i uważam, że to obowiązkowa lektura dla tych, którzy literaturę francuską poznają. Bolesław Prus dla Francji!

W przeciwieństwie do Juliana z "Czerwone i Czarne" Stendhala Fabrycemu udało się przezwyciężyć trudności życia. Spowodowane zapewne większą sympatią Henriego Beyle'a do Włoch aniżeli do ojczystej Francji. To właśnie w tym kraju władza napoleońska najwięcej zmieniła i się utrzymała. Wątki miłosne u Stendhala są dość monotonne i przewidywalne, jednak jego język na pograniczu...

Czytałam "Małą Apokalipsę" w ramach szkolnej lektury, jednak już początkowe słowa "Oto nadciąga, zbliża się czy raczej przypełza mój własny koniec świata" wiedziałam, że to nie będzie ten utwór, z którym szybko się pożegnam. Juz od samego początku razem z głównym bohaterem poznajemy wszystkie troski jego życia, spotkania z ludźmi, wybranie go na samobójcę oraz funkcjonalnie peerelowskiego systemu. Przez 200 stron jesteśmy, obok Pikusia, towarzyszem głównej postaci, aby pod koniec dołączyć się do całopalenia i odłożenia książki, mając ciągle w głowie słowo "Ludzie...". W tym utworze nie ma podziałów. Wszystko się zlewa, działacze Partii z działaczami opozycji, bieda z bogactwem, radość ze smutkiem. Zło stworzone jest przez ludzi i oni muszą sami nawzajem tego cierpienia doznać. Konwicki czasem może czytelnika zanudzać monologami wewnętrznymi bohatera, jednak nie ma ich aż tak wiele, jak mogłoby się wydawać. Książka legenda, po którą warto, a nawet trzeba sięgnąć.

Czytałam "Małą Apokalipsę" w ramach szkolnej lektury, jednak już początkowe słowa "Oto nadciąga, zbliża się czy raczej przypełza mój własny koniec świata" wiedziałam, że to nie będzie ten utwór, z którym szybko się pożegnam. Juz od samego początku razem z głównym bohaterem poznajemy wszystkie troski jego życia, spotkania z ludźmi, wybranie go na samobójcę oraz funkcjonalnie...

Jak tu nie kochać Gombrowicza za najlepszy wątek rozmowy Gałkiewicza z Bladaczką? Bo jak Gombrowicz nie zachwyca, jak zachwyca! Doskonała analiza rzeczywistości oraz ułudy człowieka, paszkwil na polskość i na system. Doskonale zbudowana fabuła rozdzielona dwoma esejami. Wspaniały Józio, który odnalazł się kilkanaście lat wcześniej, podczas swojego dzieciństwa i odkrywa pokłady głupoty a zarazem złożoności człowieka. Pozycja obowiązkowa.

Jak tu nie kochać Gombrowicza za najlepszy wątek rozmowy Gałkiewicza z Bladaczką? Bo jak Gombrowicz nie zachwyca, jak zachwyca! Doskonała analiza rzeczywistości oraz ułudy człowieka, paszkwil na polskość i na system. Doskonale zbudowana fabuła rozdzielona dwoma esejami. Wspaniały Józio, który odnalazł się kilkanaście lat wcześniej, podczas swojego dzieciństwa i odkrywa...