Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli możesz żyć wiecznie, to musisz wiedzieć po co żyjesz.

Jeśli możesz żyć wiecznie, to musisz wiedzieć po co żyjesz.

Poezję pisze się łzami, powieść krwią, a historię rozczarowaniem.

Poezję pisze się łzami, powieść krwią, a historię rozczarowaniem.

Nadzieja bierze mnie w ramiona i trzyma w swoich objęciach, ociera mi łzy i mówi, że dziś, jutro, za dwa dni wszystko będzie dobrze, a ja jestem na tyle szalona, że ośmielam się w to wierzyć.

Nadzieja bierze mnie w ramiona i trzyma w swoich objęciach, ociera mi łzy i mówi, że dziś, jutro, za dwa dni wszystko będzie dobrze, a ja jestem na tyle szalona, że ośmielam się w to wierzyć.

Ja sobie poczytam, bo życie jest krótkie.

Ja sobie poczytam, bo życie jest krótkie.

Szczęśliwe zakończenie to luksus na jaki może pozwolić sobie fikcja.

Szczęśliwe zakończenie to luksus na jaki może pozwolić sobie fikcja.

Umysł potrzebuje zaś książek, podobnie jak miecz potrzebuje kamienia do ostrzenia

Umysł potrzebuje zaś książek, podobnie jak miecz potrzebuje kamienia do ostrzenia

Przyjaźń to jakby romans: kiedy mija urok nowości, rzecz przeradza się w coś wygodnego i przewidywalnego, niczym ulubiony sweter, który wyciągamy z szafy w deszczową niedzielę i od razu jest nam cieplej na sercu.

Przyjaźń to jakby romans: kiedy mija urok nowości, rzecz przeradza się w coś wygodnego i przewidywalnego, niczym ulubiony sweter, który wyciągamy z szafy w deszczową niedzielę i od razu jest nam cieplej na sercu.

Osobiście wyznaję pogląd, że "normalny" to jest tryb uruchamiania komputera.

Osobiście wyznaję pogląd, że "normalny" to jest tryb uruchamiania komputera.

Najgorszy negocjator na świecie to taki, który uważa się za sprytnego.

Najgorszy negocjator na świecie to taki, który uważa się za sprytnego.

Złe małżeństwa kończą się rozwodem, a dobre śmiercią

Złe małżeństwa kończą się rozwodem, a dobre śmiercią

Uwodzenie jest dla niej jak gra PlayStation- calkowicie bez konsekwencji

Uwodzenie jest dla niej jak gra PlayStation- calkowicie bez konsekwencji

Kiedy byłem młody, nieustannie słyszałem ostrze­żenie: „Jednym uchem wleci, drugim wyleci". Była to jednak mądrość właściwa epoce, w której najwyżej ceniono to, co „trwałe", a ludzie na szczycie zaznaczali swoją wysoką pozycję, otaczając się tym, co długowieczne i solidne, pozostawiając to, co kruche i przemijające, osobom znajdującym się niżej w hierarchii. W owym czasie umiejętność dziedziczenia, zachowywania, strzeżenia, zabezpieczania, przekazywania rzeczy i, najogólniej rzecz ujmując, dbałości o nie liczyła się zdecydowanie bardziej niż (godna pożałowania, haniebna) łatwość pozbywania się ich. Dzisiaj wszakże wspomniana mądrość wielu z nas by już nie przekonała. Coś, co niegdyś uznawano za zaletę, z biegiem czasu przekształciło się w wadę. W hierarchii najbardziej użytecznych umiejętności sztuka surfowania zajęła miejsce sztuki zgłębiania spraw. Jeżeli szybkie zapominanie stanowi rezultat szybkiego uczenia się, niech żyje szybkie (krótkotrwałe, chwilowe) uczenie się! Skoro musisz przygotować jutrzejszy komentarz dotyczący jutrzejszych nowości, pamiętanie o tym, co wydarzyło się przedwczoraj, nie ma zbyt wiele sensu.

Kiedy byłem młody, nieustannie słyszałem ostrze­żenie: „Jednym uchem wleci, drugim wyleci". Była to jednak mądrość właściwa epoce, w której najwyżej ceniono to, co „trwałe", a ludzie na szczycie zaznaczali swoją wysoką pozycję, otaczając się tym, co długowieczne i solidne, pozostawiając to, co kruche i przemijające, osobom znajdującym się niżej w hierarchii. W owym czasie umiej...