Trasa liczy, bagatela, 14 000 km. Wiedzie przez terytoria wielu państw, przez różne strefy klimatyczne, przez obszary słabo zaludnione, ogarnięte konfliktami wewnętrznymi. Liczyli na szczęście i gościnność, bali się chorób i dzikich zwierząt, a jednak dzielnie podjęli wyzwanie. Chcą przejść Afrykę i symbolicznie odtworzyć pierwszą podróż człowieka, który opuścił swoją kolebkę, by podbić i opanować cały glob. Swoją wędrówkę rozpoczynają w RPA, od Przylądka Dobrej Nadziei. Wyruszają 1 stycznia 2001 roku. Ta podróż zajmie im ponad trzy lata. Pierwsze 7000 kilometrów opisują w książce “Afryka Trek. Od Przylądka Dobrej Nadziei do Kilimandżaro.”

Ta książka to niezwykła opowieść. Fascynująca i piękna. Czytałam już sporo książek o podróżach, ale ta jest jedną z najlepszych. Autorzy podjęli się trudnego wyzwania – zamknąć taką podróż na kartach książki, wybrać to, co najważniejsze i to, co zapadło w pamięć- a przy tym zachwycić Czytelnika wspaniałymi opisami Afryki od podszewki, bez upiększeń - to niełatwe zadanie.

Państwo Poussin przygotowali wspaniałą relację o Czarnym Lądzie, jego bogactwach i nędzy, jego mieszkańcach – ich problemach i radościach. Napisali o prawdziwym obliczu pięknego i tajemniczego kontynentu, który boryka się z biedą, nędzą, bezrobociem, brakiem porządku publicznego, konfliktami politycznymi, głodem, chorobami i plagą AIDS. Nie jest łatwo być Afrykańczykiem- trudno jest żyć i Białym i Czarnym. Wciąż jeszcze prawo nie działa, grasują zbrojne bandy, szerzy się przestępczość. Plony są zależne od pogody, ale i dostaw ziarna. A jednak mimo tych trosk, mieszkańcy Afryki są pogodnymi ludźmi, poważają religię, cieszą się drobnostkami, mają piękną i tajemniczą kulturę. I, co najważniejsze, większość z nich ma jeszcze nadzieję. Na lepsze jutro, poprawę sytuacji i godniejsze życie dla kolejnego pokolenia.

Choć są i tacy, którzy mają już dość i pragną wyemigrować. O całej masie ludzi jakich spotkali po drodze, którzy udzielili im gościny, poczęstowali posiłkiem, nawiązali krótką rozmowę opowiadają Autorzy w swojej książce. A ponadto znajdziecie tam prześliczne opisy krajobrazu, fauny i flory, zabawnych przygód i tarapatów z wędrówki odważnej pary. Co nas czeka ? Poznanie życia afrykańskich plemion takich jak Basuto, Czewa, Tonga, Ngoni, Tumbuka czy Khosa. Odwiedzimy u plantatorów w RPA, w ubogich chatkach rolników, misjach prowadzonych przez katolickie siostry zakonne, pobyt w kopalni diamentów, parkach krajobrazowych, sierocińcu dla zwierząt. Poczytamy o polowaniu na lwy atakujące ludzi, udamy się na dach Afryki – Kilimandżaro. Zobaczymy raj turystyczny, jakim jest Zanzibar.

Ta relacja jest fantastyczna. Czułam się tak bardzo zaabsorbowana lekturą jakbym tam była razem z Sonią i jej mężem. Przeżywałam ich przygody, martwiłam się atakiem malarii i wzruszałam się życiem Afryki jak oni. Trudno opisać w tak krótkiej recenzji emocje, jakich dostarczyła mi ta książka. A lekturze towarzyszyły jeszcze ciekawe i pomocne mapki oraz przepiękne fotografie. Podziwiam odwagę i trud, jaki podjęli Poussinowie w czasie miesięcy wędrówki. To całkiem inny świat niż luksusowe kompleksy hotelowe. Oni nie wiedzieli, gdzie dziś zanocują, co zjedzą na kolację i jaka będzie pogoda. Szli w ponad 40-stopiowym upale, deszczu i skwarze, pokonywali góry i osiągnęli sukces.

Nie sposób czytać tej relacji bez wypieków na twarzy, bez wzruszenia i radości. I nie sposób nie przeczytać ich dalszych perypetii w kolejnej książce, która opisuje dalszą podróż na północ Afryki.
Gorąco polecam nie tylko tym, którzy marzą o podróży do świata lwów, pustyni i równikowej dżungli.

Bernardeta Łagodzic-Mielnik