„Bez względu na to, ile masz lat,
już czas, by zacząć zwiedzać świat.
Na podróż nie masz forsy? Czasu?
Wystarczy spojrzeć do atlasu
albo zakręcić raz globusem,
a wtedy pomkniesz jednym susem
do Azji albo do Afryki –
nie martwiąc się upałem dzikim”.

Kiedy bierzemy do ręki ten szalony przewodnik, w oczy rzuca się od razu piękna oprawa graficzna. Każdej z miejscowości poświęcono dwie strony i krótki wierszyk. Limeryk prosty, zabawny, oparty na skojarzeniach i grze słów. Przyznam, że me serce od razu podbił Bukareszt, któż bowiem pozostałby obojętny wobec Buki w Bukareszcie? A co z resztą?

Zabawnych elementów tu co niemiara i każdy z pewnością odnajdzie coś dla siebie. Pomiędzy poszczególnymi stronicami kryją się miejscowości wszystkim dobrze znane oraz takie, o których może niektórzy z was nie słyszeli. Istnieje prawdopodobieństwo, że krótkie wierszyki zainspirują niektórych z czytelników do zainteresowania się danym rejonem geograficznym.

Warto w tym miejscu bowiem zaznaczyć, iż nie jest to publikacja, mająca wtłoczyć nam do głowy szereg faktów geograficznych czy historycznych. Wręcz przeciwnie – ma bawić, intrygować oraz zachęcać do poszerzenia naszej wiedzy o świecie. Z tego powodu prawdziwe pozostaje stwierdzenie, że można podarować ją odbiorcy bez względu na jego wiek.

Niektóre wierszyki bardziej przypadły mi do gustu, inne mniej. Czasem od razu przykuwały moją uwagę, a niekiedy wręcz zlewały się z tłem. Nie będę więc ukrywać, że nie wszystkie limeryki spodobały mi się równie mocno. Zachwyciła mnie natomiast warstwa graficzna i obrazki, nakreślone z polotem i fantazją. Sądzę, że to głównie dzięki ilustracjom Joanny Rusinek wielokrotnie będziemy książkę przeglądać i do niej powracać.

Moja sześcioletnia córka bardzo polubiła „Kefir w Kairze”. Jestem przekonana, że także miłośnikom twórczości Michała Rusinka przypadnie on do gustu.

Ewa Szymczak