„Żywy płomień miłości”, choć (znowu!) wiele powtarza z „Drogi” i „Nocy”, uzupełnia i domyka przekaz Świętego Jana od Krzyża (z pominięciem „Pieśni duchowej”, bo ta jest nieco odklejona i jakby obok pozostałych). Trzy wymienione tytuły nie są jakimiś spójnymi całościami – właściwie treść „Nocy ciemnej” oraz „Żywego płomienia miłości” należałoby wtasować w „Drogę na Górę Karmel”.

To w tej części mowa jest o płonącej włóczni serafina przebijającej serce i ducha (jeśli ktoś kojarzy i interesuje się tym zagadnieniem).

Podobnie jak w poprzednich częściach, dostajemy sam opis doświadczeń już po otrzymaniu specjalnej Łaski Wiary przez duże „W” (a nie sposób na jej otrzymanie, którego nie ma), tym razem jednak, już po oczyszczeniu i przemianie, co bardziej przypomina pisma innych świętych, błogosławionych i mistyków, którzy otrzymali podobny dar i opowiadali o swoich doświadczeniach.

Ogółem nie polecam ani Świętego Jana od Krzyża, ani Świętej Teresy od Jezusa, jeśli nie jest się zakonnikiem, mnichem czy inną osobą, pragnącą żyć w odosobnieniu i spędzać życie na modlitwach.

-----------------------------------

„Z wielkim upragnieniem prosi, by ten «płomień», którym jest Duch Święty, «przerwał» jej życie śmiertelne przez słodkie spotkanie, w którym dopełni już całkowicie tego, co zdaje jej się dawać z każdym «spotkaniem», tj. uszczęśliwia ją zupełnie i w doskonały sposób”.

„Nie możliwe jest, żeby oddać należycie, co dusza cierpi w tym czasie. Jest to niewiele mniej aniżeli «czyściec»”.

„Żywy płomień miłości”, choć (znowu!) wiele powtarza z „Drogi” i „Nocy”, uzupełnia i domyka przekaz Świętego Jana od Krzyża (z pominięciem „Pieśni duchowej”, bo ta jest nieco odklejona i jakby obok pozostałych). Trzy wymienione tytuły nie są jakimiś spójnymi całościami – właściwie treść „Nocy ciemnej” oraz „Żywego płomienia miłości” należałoby wtasować w „Drogę na Górę...