Autorzy mają taki oryginalny czasem wesoły styl przyciągający uwagę czytelnika. Jednocześnie ciekawe pomysły tylko przedstawiają to bardzo rozwlekle. Dużo się dzieje, ale wszystko jest tak rozciągnięte jak guma i to do maksymalnych rozmiarów. Wyobraźcie sobie gumę do żucia rozciągniętą na 2 metry. Tak właśnie wygląda akcja w tej powieści. Jeśliby tylko wywalić te dysputy naukowe, doświadczenia, wątki obyczajowe, kłótnie, które absolutnie nic nie wnoszą do fabuły to spokojnie było by ich ze 300 stron a 2 część (można było by w zamian dać teksty jakiś starodruków nawet na kilkanaście stron)... Wielka szkoda, że nie wydali krótszej wersji powieści wspomnianej w opisie na tej stronie. Ciekawe ile miała stron?
Prawdę powiedziawszy dziwie się, że ta powieść jest na równi ze Strugackimi, Bułyczowem czy Gulakowskim. Świadczy to jakie gówno musieli czytać sowieci skoro taka przeciętna powieść jest zaliczana do kanonu radzieckiego s-f i to do jego czołówki!!!
No to dość marudzenia teraz czas na plusy : lekki styl (mimo wszystkich minusów dobrze się czyta), dawkowany humor, wspaniałe naukowe podstawy powieści, tajemniczy nóż.

Autorzy mają taki oryginalny czasem wesoły styl przyciągający uwagę czytelnika. Jednocześnie ciekawe pomysły tylko przedstawiają to bardzo rozwlekle. Dużo się dzieje, ale wszystko jest tak rozciągnięte jak guma i to do maksymalnych rozmiarów. Wyobraźcie sobie gumę do żucia rozciągniętą na 2 metry. Tak właśnie wygląda akcja w tej powieści. Jeśliby tylko wywalić te dysputy...