Książka nie jest kompendium wiedzy o naszym mózgu, a bardziej zbiorem skutków jego uszkodzenia, zamglenia, niedostosowania, buntu czy innego rodzaju odstępstw od normy, a także prób zrozumienia takich a nie innych predyspozycji poszczególnych jednostek dotkniętych poważną chorobą prowadzącą do systematycznego uszkadzania własnego ciała, samobójstwa czy morderstwa, czy interesującą fobią albo natręctwem sprowadzającą się do tego, że dorosły człowiek odczuwa chorobliwy lęk przed określonym słowem lub nazwą. Niektóre strony są czystą sensacyjną rozrywką, inne naukową walką o uproszczenie tego, co przecież najbardziej skomplikowane, a z kolei inne to zwyczajny zapychacz kartek, co czyni tę pozycję nierówną. Nie mam na co narzekać, udało mi się znaleźć w książce kilka ciekawie zapowiadających się lektur - od prac naukowych po prozę o ludzkich dramatach opartą na traumatycznych wydarzeniach w dziejach ludzkości. Tym chyba właśnie miała być w zamyśle książka. Przystanią z kilkoma wskazówkami dla czytelników, którzy chcą iść dalej. Bo przecież dla tych, którzy chcą zrozumieć strukturę własnego mózgu jest nieustanna tułaczka od faktów po mity, od nauki po magię i religie.

Książka nie jest kompendium wiedzy o naszym mózgu, a bardziej zbiorem skutków jego uszkodzenia, zamglenia, niedostosowania, buntu czy innego rodzaju odstępstw od normy, a także prób zrozumienia takich a nie innych predyspozycji poszczególnych jednostek dotkniętych poważną chorobą prowadzącą do systematycznego uszkadzania własnego ciała, samobójstwa czy morderstwa, czy...