Michaela DePrince przyszła na świat w 1995 roku, w ogarniętej wojną Sierra Leone, jako Mabinty Bangura. W pierwszych czterech latach swego życia wycierpiała więcej, niż większość czytelników tej książki mogłaby pojąć. Kiedy dziewczynka miała 3 latka, rebelianci zabili jej ukochanego ojca w kopalni diamentów, w której pracował. Wkrótce zmarła także matka Michaeli. Z powodu bielactwa – choroby, przez którą wiele czarnoskórych jest w Afryce prześladowanych – dziewczynka została odesłana przez swego wuja do sierocińca. Nazywana dziewczynką nr 27, została skazana na niewyobrażalne cierpienia i upokorzenia.

DePrince – być może ze względu na potencjalnych młodych czytelników – opisuje ten wczesny okres swego życia, posługując się dość surowym, niemalże pozbawionym emocji językiem. I być może właśnie ten zabieg językowy tym bardziej nasila poczucie grozy, jakie budzi lektura tych poruszających wspomnień. Los dziewczynki w pewnym momencie jednak się odwraca. Michaela zostaje adoptowana przez Elaine DePrince – współautorkę wspomnień. (Kobieta zamierzała wziąć do siebie Mabinty Sumę, ale ostatecznie, dosłownie w ostatniej chwili, postanowiła zaadoptować również Mabinty Bangurę, późniejszą Michaelę DePrince).

Opowieść dziewczynki o jej nowym życiu w Ameryce z pewnością skłoni czytelników do głębszej refleksji nad własną egzystencją. Narzekamy, a może wcale nie powinniśmy? Mamy wygodne domy i mieszkania z łazienkami i toaletami, a w pobliżu zawsze znajdzie się sklep z artykułami spożywczymi. Michaela DePrince już do końca życia będzie to doceniać, bo wspomnienia z pierwszych lat jej życia zbyt mocno wyryły się w pamięci, by tak po prostu o nich zapomnieć.

Ta książka to także poruszający obraz współczesnego świata baletu. Michaela, kiedy znalazła się w Ameryce, w całości poświęciła się spełnieniu swego marzenia o zostaniu tancerką. W świecie tańca dziewczynka musiała się nauczyć radzić sobie nie tylko z zazdrością i zawiścią ze strony innych baletnic, ale też z dyskryminacją na tle rasowym.

Michaeli się udało. Ten poruszający, chwytający za serce pamiętnik to świadectwo hartu ducha i ogromnej odwagi, dzięki której wszystko jest możliwe. Nie bójmy się marzyć. Nie bójmy się stawiać sobie wysoko poprzeczki. Nie lękajmy się niepowodzeń. Po trudnych, burzliwych chwilach przychodzi czas spokoju. Wytańczyć marzenia polecam każdemu, kto choćby raz w życiu zwątpił we własne możliwości. Cudowna lektura, po której życie zacznie się Wam jawić w zupełnie nowych barwach.
 

Michaela DePrince przyszła na świat w 1995 roku, w ogarniętej wojną Sierra Leone, jako Mabinty Bangura. W pierwszych czterech latach swego życia wycierpiała więcej, niż większość czytelników tej książki mogłaby pojąć. Kiedy dziewczynka miała 3 latka, rebelianci zabili jej ukochanego ojca w kopalni diamentów, w której pracował. Wkrótce zmarła także matka Michaeli. Z powodu...