Książka, którą czyta się z zapartym tchem, niedowierzając wręcz jaka to była wyprawa. Opisuje niesamowity hart ducha, wiarę i chęć przetrwania. Czytając to czułem się jakbym sam tam był i w dalszym ciągu, co rusz, niedowierzając, że wszyscy to przetrwali. Najpierw obozowanie na paku lodowym, potem niesamowita przeprawa przez Cieśninę Drake'a aż po misję ratunkową.

Książkę czytałem zaraz po "Wyprawie na Biegun Południowy" Amundsena. Jest dość duży kontrast między stylem literackim, ale także samym postrzeganiem wyprawy. Nie będąc żadnym znawcą tematu, po przeczytaniu Amundsena mam wrażenie, że jego wyprawa była przygotowana od A do Z, a tu E. H. Shackletton sprawia wrażenie doświadczonego, aczkolwiek dosyć ryzykancko podchodzącego podróżnika do tak ambitnej wyprawy. Obu podróżnikami kierowały podobne motywy, lecz mam wrażenie, że charaktery mieli bardzo różne. Również pod kątem literackim widać, że ta książka została napisana przez kogoś kto wie jak pisać, a nie stworzona na podstawie własnego dziennika, choć pewnych ciekawych elementów Amundsenowi nie można odmówić. Obie książki warte przeczytania i przeżycia tego "na własnej skórze".

Na końcu brakuje mi krótkiego opisu jak dalej powiodły się losy bohaterów, czy ich ścieżki się dalej przecinały, gdy już powrócili do świata żywych.

Książka, którą czyta się z zapartym tchem, niedowierzając wręcz jaka to była wyprawa. Opisuje niesamowity hart ducha, wiarę i chęć przetrwania. Czytając to czułem się jakbym sam tam był i w dalszym ciągu, co rusz, niedowierzając, że wszyscy to przetrwali. Najpierw obozowanie na paku lodowym, potem niesamowita przeprawa przez Cieśninę Drake'a aż po misję ratunkową.

Książkę...