Wspinaczka

Trudna książka. Pisana surowym językiem (co nie oznacza, że jest zła), ze sporą ilością cytatów i bezpośrednich relacji. Szczegółowy opis z przygotowania do wyprawy i jej przebiegu to 2/3 lektury. Dalej pokazano jak próbowano zdyskredytować Bukriejewa oraz udostępniono czytelnikowi transkrypcję nagrań z rozmowy pomiędzy uczestnikami tragicznych zdarzeń. Mnie ciężko się ją czytało. Moim zdaniem książka bardziej dla fana tematyki niż początkującego. Sięgnę teraz po Krakauera i porównam obie relacje.

Trudna książka. Pisana surowym językiem (co nie oznacza, że jest zła), ze sporą ilością cytatów i bezpośrednich relacji. Szczegółowy opis z przygotowania do wyprawy i jej przebiegu to 2/3 lektury. Dalej pokazano jak próbowano zdyskredytować Bukriejewa oraz udostępniono czytelnikowi transkrypcję nagrań z rozmowy pomiędzy uczestnikami tragicznych zdarzeń. Mnie ciężko się ją...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciężko ocenić te książkę. A raczej historie która naprawdę się wydarzyła. Kocham góry, kocham te długie, męczące wycieczki. Szczególnie zimą. Oglądanie ich potęgi to czysta przyjemność. Napawa szczęściem. Ale zdobywanie 8 tysięczników, mimo iż w pewien sposób kuszące, to moim zdaniem jest totalnym egoizmem. Zaspokajanie własnych pragnień, kosztem cierpienia rodziny, bliskich.. nie wspominając o ogromnych finansach i rodzina zostaje z niczym,,,, to takie moje osobiste przemyślenia.,,,

Ciężko ocenić te książkę. A raczej historie która naprawdę się wydarzyła. Kocham góry, kocham te długie, męczące wycieczki. Szczególnie zimą. Oglądanie ich potęgi to czysta przyjemność. Napawa szczęściem. Ale zdobywanie 8 tysięczników, mimo iż w pewien sposób kuszące, to moim zdaniem jest totalnym egoizmem. Zaspokajanie własnych pragnień, kosztem cierpienia rodziny,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jest świetnym połączeniem dziennikarskiej relacji z zeznaniami uczestnika wydarzeń. Do tego okraszona niebagatelną narracją.
Pomimo swojej objętości czyta się ją szybko, bo jest po prostu szalenie interesująca.

Książka jest świetnym połączeniem dziennikarskiej relacji z zeznaniami uczestnika wydarzeń. Do tego okraszona niebagatelną narracją.
Pomimo swojej objętości czyta się ją szybko, bo jest po prostu szalenie interesująca.

Pokaż mimo to

Czytając Wszystko za Everest Krakanauera wiedziałam, że i po Wspinaczką sięgnę, bo....ostra krytyka jaka spotkała Bukriejewa z jego strony była...w mojej ocenie...próbą znalezienia winnego i to najlepiej Ruska.
Krakenauer zaatakował Bukriejewa, podważał jego decyzje i podkreślał jego nieodpowiedzialność jako przewodnika. Na Everest nie idą słabeusze, nawet klienci wypraw komercyjnych mają doświadczenie wysokogórkie. Krakenauer też je miał. Bo trzeba potrafić dać sobie radę w krytycznych sytuacjach, bo nikt nie będzie prowadził nikogo za rączkę, a tlen daje fałszywe poczucie bezpieczeństwa. Prawda, a zwłaszcza relacja każdego ZAWSZE jest subiektywna. I takie są te relacji - z perspektywy Krakanauera- klienta, któremu udało się szczęśliwie zejść jako jednemu z pierwszych i Bukriejewa - doświadczonego Himalaisty, wielokrotnego zdobywcy ośmiotysięczników bez tlenu, którego najpoważniejszym błędem był słaby angielski i "nietowarzyski" charakter. Pogarszało to komunikację w zespole. Taktyka jego, może nie jedyna i może nie najlepsza, okazała się skuteczna- sprowadził , kiedy inni już nie chcieli wyjść w góry WSZYSTKICH klientów, ludzi za których był odpowiedzialny. Z tyłu został tylko Szerpa i Fisher- ludzie, którzy winni byli tym klientom dać wsparcie i pomoc. To wyprawa Roba Halla dała ciała. Przekroczyła godzinę odwrotu , godzinę bezpieczeństwa i to Hall był ostatni z klientem na szczycie.
Czy Krakenauer coś zrobił by pomóc współtowarzyszom ?
Miał na pewno większe przebicie medialne i swoją prawdę bardziej nagłośnił...
a co zawiodło ?

Czytając Wszystko za Everest Krakanauera wiedziałam, że i po Wspinaczką sięgnę, bo....ostra krytyka jaka spotkała Bukriejewa z jego strony była...w mojej ocenie...próbą znalezienia winnego i to najlepiej Ruska.
Krakenauer zaatakował Bukriejewa, podważał jego decyzje i podkreślał jego nieodpowiedzialność jako przewodnika. Na Everest nie idą słabeusze, nawet klienci wypraw...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na pewno tej książki nie czyta się tak dobrze jak "Wszystko za Everest" Jona Krakauera. Jednakże tą książkę napisał człowiek który całe dorosłe życie spędził w górach. Nie dziennikarz. Człowiek który nie żył z zarabiania na słowie pisanym czy też mówionym. Z tego jak go odebrałem po lekturze - człowiek skromny, nieskłonny do blasku fleszy, wrażliwy na krytykę takich osób jak Krakauer. Czyta się dobrze, aczkolwiek to bardziej dziennik zdarzeń z katastrofy na Evereście. I fajnie móc to zobaczyć oczami przewodnika innej wyprawy (Mountain Madness). Za dużo tu jak dla mnie polemiki z w/w dziennikarzem - wszelkie listy i wyjaśnienia zajmują sporo 'stron'.

Na pewno tej książki nie czyta się tak dobrze jak "Wszystko za Everest" Jona Krakauera. Jednakże tą książkę napisał człowiek który całe dorosłe życie spędził w górach. Nie dziennikarz. Człowiek który nie żył z zarabiania na słowie pisanym czy też mówionym. Z tego jak go odebrałem po lekturze - człowiek skromny, nieskłonny do blasku fleszy, wrażliwy na krytykę takich osób...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jestem laikiem, próbuję pojąć sens, coś tam już przeczytałam, zapewne niewiele, ale drążyłam i dopiero Bukriejew do mnie przemówil, zrozumiałam o co "w tym" chodzi.

"Szczerze mówiąc, nie odczuwam w górach strachu. Wręcz przeciwnie... czuję, że moje ramiona się prostują, wyciągają, jak u ptaka, który rozpościera skrzydła. Czerpię przyjemność z danej mi wolności i wysokości. Dopiero wtedy, gdy wracam do życia w dole, zaczyna mi doskwierać ciężar świata".
Pokazał to w całej tej relacji.

Najpierw zapewne jak większość sięgnęlam po "Wszystko za Everest" Krakauera i potwierdzam, nie można nie przeczytać potem "Wspinaczki".
Tym samym obniżam ocenę tamtej, nie może być inaczej, mimo większego polotu pisarskiego Johna, "Pomimo żarliwej prozy DeWalta i przeredagowania spisanych wywiadów Bukriejewa, Wspinaczka nie dorównuje znakomitej narracji, która wyniosła Wszystko za Everest na szczyty literackiego sukcesu...", ale to nie to się tu dla mnie liczy. Tym samym opowiadam się za Bukriejewem.
Potwierdzam, że Wspinaczka zmusza czytelnika do myślenia, a nie biernego przyjmowania podanych na tacy odpowiedzi.
Idąc dalej obejrzałam też film na podstawie "Wszystko za...", co mowi o nim Anatolij: "- Tak! Kreskówka. O to chodzi. Kreskówka o Evereście." Jeśli chcecie się dowiedzieć co powiedział Bukriejew jeszcze więcej o filmie i nie tylko, nie chcę tego zdradzać, w tym zapisy taśm nagranych przez uczestników wyprawy, zastrzeżenia postawione w książce Krakauera i od niego samego w dalszym rozwoju wydarzeń po tragedii, która się wtedy wydarzyła nie możecie tego nie przeczytać. Nie możecie

Jestem laikiem, próbuję pojąć sens, coś tam już przeczytałam, zapewne niewiele, ale drążyłam i dopiero Bukriejew do mnie przemówil, zrozumiałam o co "w tym" chodzi.

"Szczerze mówiąc, nie odczuwam w górach strachu. Wręcz przeciwnie... czuję, że moje ramiona się prostują, wyciągają, jak u ptaka, który rozpościera skrzydła. Czerpię przyjemność z danej mi wolności i wysokości....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Minęło już trochę czasu, odkąd przeczytałam Wszystko za Everest, więc przyznam, że nie do końca pamiętam, jak odebrałam wtedy Bukriejewa. Możliwe, że niezbyt przychylnie, bo od razu zaczęłam czytać jego wersję wydarzeń, ale porzuciłam na ponad rok.
Jego książka nie jest tak porywająca jak Krakauera, ale jeżeli miałabym decydować, po czyjej stronie stać, wybrałabym Rosjanina. Zupełnie nie rozumiem problemu, jaki przedstawia Krakauer - niejednokrotnie z ust innych ludzi padały słowa, że gdyby Bukriejew nie zszedł wcześniej do obozu, to mógłby nie być w stanie pomóc innym. Zresztą, po co drążyć ten temat, skoro jako przewodnik spełnił swoje zadanie i doprowadził do tego, że każdy jego klient przeżył. Było zbyt wiele czynników, które miały wpływ na zaistniałą tam tragedię, żeby obarczać winą jednego człowieka i tak uporczywie starać się udowadniać wszystkim swoją "rację".
Ogólnie polecam lekturę obydwu pozycji. Krakauer skutecznie zainteresuje tematem, a Bukriejew doda, w mojej opinii, trochę obiektywizmu.

Minęło już trochę czasu, odkąd przeczytałam Wszystko za Everest, więc przyznam, że nie do końca pamiętam, jak odebrałam wtedy Bukriejewa. Możliwe, że niezbyt przychylnie, bo od razu zaczęłam czytać jego wersję wydarzeń, ale porzuciłam na ponad rok.
Jego książka nie jest tak porywająca jak Krakauera, ale jeżeli miałabym decydować, po czyjej stronie stać, wybrałabym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka stanowi odpowiedź himalaisty i współautora książki Anatolija Bukriejewa na zarzuty postawione mu w książce "Wszystko za Everest" przez Jona Krakauera i jeżeli kogoś interesuje tematyka Everestu 1996 roku, wówczas powinien zacząć od przeczytania w pierwszej kolejności tamtej książki.

Książka w połowie o wyprawie, w połowie odpowiadająca na zarzuty i z punktu literatury tej drugiej części jest zbyt wiele.

Książka stanowi odpowiedź himalaisty i współautora książki Anatolija Bukriejewa na zarzuty postawione mu w książce "Wszystko za Everest" przez Jona Krakauera i jeżeli kogoś interesuje tematyka Everestu 1996 roku, wówczas powinien zacząć od przeczytania w pierwszej kolejności tamtej książki.

Książka w połowie o wyprawie, w połowie odpowiadająca na zarzuty i z punktu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Wspinaczka" (Anatolij Bukriejew, G. Weston DeWalt)

Książka jest odpowiedzią na zarzuty przeciwko Bukriejewowi wytoczone przez Krakauera w pozycji "Wszystko za Everest". Uważam, że należy bezwzgędnie przeczytać obie te pozycje lub żadną. Tylko w ten sposób możemy sobie wyrobić jako taką opinię nt. wydarzeń pamiętnego 1996 roku. Dodatkowo, moim zdaniem, jako uzupełnienie może nam służyć książka "Everest. Na pewną śmierć" Becka Weathersa traktująca o tych samych wypadkach.
Niestety "Wspinaczka" nie jest tak "ładnie napisana" jak pozycja Krakauera a w zawiązku z tym nie cieszy się taką poczytnością (w końcu to "Wszystko za Everest" posłużyła za podstawę nakręcenie filmu) gdy "Wspinaczka" jest bardziej dokumentalna. W niej znajdujemy więcej odwołań do dokumentów czy zapis raportu (taśm) stworzonego przez uczestników wyprawy w kilka dni po tragedii.

Gorąco polecam

"Wspinaczka" (Anatolij Bukriejew, G. Weston DeWalt)

Książka jest odpowiedzią na zarzuty przeciwko Bukriejewowi wytoczone przez Krakauera w pozycji "Wszystko za Everest". Uważam, że należy bezwzgędnie przeczytać obie te pozycje lub żadną. Tylko w ten sposób możemy sobie wyrobić jako taką opinię nt. wydarzeń pamiętnego 1996 roku. Dodatkowo, moim zdaniem, jako uzupełnienie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka zostanie ze mną na bardzo długo. Można z niej zaczerpnąć wiele życiowych wskazówek. Jeszcze raz stwierdzam, że książka, która nie jest napisana w sposób "popularny" jest dużo lepsza niż bestsellery. Zachęca ona Czytelnika do refleksji i pochylenia się nad życiem w ujęciu całościowym.

Ta książka zostanie ze mną na bardzo długo. Można z niej zaczerpnąć wiele życiowych wskazówek. Jeszcze raz stwierdzam, że książka, która nie jest napisana w sposób "popularny" jest dużo lepsza niż bestsellery. Zachęca ona Czytelnika do refleksji i pochylenia się nad życiem w ujęciu całościowym.

Pokaż mimo to